شفقنا – حجت الاسلام نیما ارزانی در نوشتاری با عنوان «تقدیم احساسات به مقام فقیهی بزرگ» این گونه آورده است:
حوزه های علمیه از قدیم تا امروز نقش پرورش استعداد طلاب و عالمان دینی را بر دوش کشیده است. در سراسر کشور ما حوزه هایی هستند که در کنار تعلیم فقه و آموزه های دینی به پرورش استعداد طلاب هم اهمیت داده و زمینه رشد آنها را فراهم می نمایند.در کاشان که سرآمد مراکز دینی در مرکز ایران است حوزه علمیه حضرت آیت الله یثربی(ره) همچون نگینی درخشان در پرورش طلاب نخبه و اهل علم همت گماشته است.فعالیت های آموزشی در کنار آزادی طلاب برای برنامه های فوق آموزشی با مدیریت روحانی سیدی که بیش از مدیر نقش پدری برای طلاب داشته باید اشاره کرد.حضرت حجت الاسلام سید محمد حسین حسینی کمجانی که معتقد است باید طلاب آزادی بروز و نمود استعدادهایشان را داشته باشند با ایجاد بستری علمی، محلی برای بروز و نمود استعدادهای بی نظیری در بین طالب علوم دینی در آن منطقه گردید.شاید یکی از این نمونه های جدید را بتوان به علی قلی زاده رضایی طلبه شاغل به تحصیل در سطح ۱ و اهل اسفراین اشاره کرد که ذهن بی نظیری در شعر و ادبیات دارد.این عضو کوچک انجمن شعر و ادب مردم سیلک کاشان که تا کنون بیش از ده مورد اشعارش در روزنامه ها چاپ گردیده است در تازه ترین کار خویش با استفاده از سخنرانی های یک سال اخیر آیت الله سید محمد یثربی مجموعه ای با عنوان وارث اهل البیت (ع) آماده و تقدیم به این فقیه ارزشمند نموده است. این طلبه در صحبتی که با اینجانب داشته است در بیان احوالات آیت الله گفته است که: “حقیقتا نگارش شعر در مدح این فقیه بزرگ سخت بود و کلمات به سختی در ذهنم جمع می گردید اما با توصلی به حضرت زهرا سلام الله علیها مجموعه روان شد”.در زیر شعر کامل ایشان آمده است.
پیر ما گفتا میان حلقه‌ی یاران ما *ذکر اهل‌البیت باشد خالق ایمان ما
گفت اگر در دل بروید غنچه‌ی خودباوری* میشود همچون گلستان کلبه‌ی احزان ما
گفت آن یار خردمند این کلام ژرف که* نطق معصومان عالم لولو و مرجان ما
شیعه همچون گوهری در ریگزار خلقت است* باشد این از لطف بی‌اندازه‌ی جانان ما
در عزای اهل بیت ای جان من افراط نیست* گر برون آید از این تن دم به دم صدجان ما
اشک ما در روضه‌ی ارباب در و گوهر است* خاک پای نوکرانش سرمه‌ی چشمان ما
قلب ما هرچند از ذنب و گناهان تیره‌است* میکند زر قلب ما را دیده‌ی گریان ما
کسب علم و معرفت در مکتب صاحب زمان* افتخاری بی نظیر است ای گل بستان ما
از چه می‌پرسد که آیا در کتاب آمد علی؟* چون هویدا میشود اندر علی قرآن ما
درگه شاه خراسان بوسه گاه جبرییل* گنبد زرین مشهد شمسه‌ی تابان ما
بارالها کاش جای پیکر پاک حسین* صدهزاران تکه می‌شد پیکر و ابدان ما
سیدی از نسل زهرا از تبار عالمان* از ضمیر روشنش دردانه گردد جان ما
چشمه‌ی علم و فقاهت جاری از گفتار او* عالمی وارسته‌و روشنگر دوران ما
از کلام یثربی احیا شود آثار علم* بارالها حفظ کن این مظهر ایمان ما
چشم عطشان چشمه‌ای از جنس آه و ماتم است* اشک خون آلود امشب میکند درمان ما
