شفقنا- « شیعه علی بودن به این نیست که پدر و مادر ما شیعه باشند و ما هم به تبع آنها شیعه شویم. شیعه بودن به این نیست که در عزای امام علی(ع) گریه کنیم یا به احترام نام او بایستیم.»
استاد ناصر نقویان در یادداشتی که در اختیار شفقنا قرار داده، آورده است:
رسیدن به تربیت کاری است صعب و سخت و سنگین. خدایی که ما را آفریده از سختی این راه آگاه است و بنابراین میفرماید در این سختی از نماز و روزه کمک بگیرید. نماز این نیست که اول نماز، عبا روی دوشش بیندازه و نماز بخواند بلکه نماز خیلی سخت است. اگر نماز خواندید و بعد دیدید کم کم از دروغ بدتان می آید و از زشتی ها به راحتی اجتناب کردید، به هدف دین نزدیک شده ایم.
رابطه بین ما و خداوند، رابطه محبت است و کسی که خدا را دوست دارد، دستورات او را انجام می دهد لذا تنها مسیر تربیت محبت است. کاش دولت ها به جای ترس و پلیس و گشت ارشاد و حصر و زندان، با رفتار محبت آمیز، انسان ها را تربیت می کردند البته زندان هم در جامعه لازم است، آن هم برای اندکی از افراد که محبت در مورد آنها اثر ندارد.
چند جمله ای هم به مناسبت شهادت امام علی(ع) بیان کنیم. از مرحوم علامه جعفری پرسیدند: بهتر نبود خداوند در قضا و قدرش، به حضرت علی(ع) فرصت بیشتری برای حکومت می داد؟ علامه جعفری گفت: بنظرم در آن چهار سال و نیم خداوند تمام نیازهای بشر تا روز قیامت ریخته است.
بهترین الگو برای ما انسانی است که وقتی قدرت پیدا میکند تغییر نکند و از عدالت دور نشود و حضرت علی علیهالسلام چنین بود حتی سهم دشمنانش از بیتالمال را قطع نکرد و در محضر قاضی که خودش او را نصب کرده بود با شاکی، برابر نشست. چنین انسانی را کجا کم داریم؟ هستی با رفتن علی، یتیم شد بنابراین خوب است در شب های قدر، قدری علی را بیشتر بشناسیم و به اهداف و راه بلند تربیتی او نزدیک شویم.
شیعهگری با ادعا نمیشود. شیعه علی بودن به این نیست که پدر و مادر ما شیعه باشند و ما هم به تبع آنها شیعه شویم. شیعه بودن به این نیست که در عزای امام علی(ع) گریه کنیم یا به احترام نام او بایستیم. اگر کسی خواست شیعۀ علی علیهالسلام باشد باید با دستوراتی که ایشان داده مخالفت نکند. اگر کسی حاکم شد، میزان عدالتش، او را شیعۀ علی میکند. روضه گرفتن در شب شهادت امام علی، او را شیعه نمی کند، لباس سیاه پوشیدن و گریه کردن بر شهادت علی(ع) ما را شیعه نمی کند چون معاویه هم بعد از شهادت امام علی(ع) گریه کرد. اگر توانستیم مهربانی آن حضرت را، که حتی از قاتلش دریغ نکرد، الگوی خود قرار دهیم شیعه راستین خواهیم بود لذا اگر کسی از جنس نور بود و مهربانی کرد ولو یهودی باشد، در صف شیعیان علی محشور می شود اما اگر کسی از جنس نار بود و لحظه مرگش، یاعلی هم گفته چنین کسی در صف شیعیان علی محشور نمی شود. اما اگر برای کشور علی، دلسوزی کردیم و هر وقت فردی را پیدا کردیم ولو ارمنی، زرتشتی و یهودی که دیدیم از ما بهتر دلسوزی می کند و از او کمک گرفتیم به کشور و مکتب علی خدمت کردیم و اینجاست که علی ما را کمک می کند و دعای او بدرقه راه ما می شود.