امروز : جمعه 10فروردینماه 1403 | ساعت : 09 : 12

آخرین اخبار

لطیفی: بیشترین استخدام‌ها در آموزش و پرورش و وزارت بهداشت خواهد بود

شفقنا- رئیس سازمان اداری و استخدامی گفت: امسال بیشترین...

مراسم تجلیل از خادمان قرآنی برگزار می‌شود

شفقنا- دبیر انجمن خادمان قرآن کریم اعلام کرد: مراسم...

نجات هشت ماهیگیر ایرانی توسط نیروی دریایی پاکستان

شفقنا- سخنگوی وزارت امور خارجه ایران از نیروی دریایی...

ثبت پایین‌ترین نرخ رشد جمعیت در مصر طی نیم قرن اخیر

شفقنا- وزارت برنامه ریزی مصر از ثبت پایین ترین...

شمار مسافران خراسان رضوی به هشت میلیون نفر رسید

شفقنا- جانشین رییس ستاد اجرایی خدمات سفر خراسان رضوی...

5 نفر براثر واژگونی خودرو در مسیر سبزوار – خوشاب خراسان رضوی مصدوم شدند

شفقنا- مسوول روابط عمومی مرکز اورژانس دانشگاه علوم پزشکی...

آناتولی: بزرگترین محموله هروئین در مرز ترکیه و عراق کشف و ضبط شد+ تصاویر

شفقنا- وزارت بازرگانی ترکیه از موفقیت اداره گمرک این...

دادستان استان: درگیری مسلحانه بر سر مسائل شخصی در یاسوج 2 کشته بر جای...

شفقنا- دادستان عمومی و انقلاب مرکز کهگیلویه وبویراحمد با...

دیدار امیرعبداللهیان با رئیس جمهور ترکمنستان

شفقنا- وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران که به...

انستیتوت مطالعات استراتژیک استرالیا: طالبان در خصوص مبارزه با داعش و القاعده در افغانستان...

شفقناافغانستان- انستیتوت مطالعات استراتژیک آسترالیا می‌گوید که ادعای طالبان...

معاون استاندار خبر داد: ورود حدود 8 میلیون مسافر نوروزی به مشهد

شفقنا- جانشین رئیس ستاد اجرایی خدمات سفر خراسان رضوی...

نشست هیئت‌های ایران و ترکمنستان

شفقنا- نشست هیأت‌های ایران و ترکمنستان به ریاست وزرای...

روزی که امام موسی صدر به قمارخانه، شیره‌کش‌خانه، قهوه‌خانه، زورخانه و یتیم‌خانه سر زد

شفقنا- به گزارش شفقنا، در کتاب «یاران موافق» نوشته‌ی حمید قزوینی صفحه ۱۸۶به نقل از آیت الله سید مرتضی مستجابی می‌خوانیم:

آقا موسی نوزده بیست سال، من هم بیست و چهار سال، بیست و پنج سال بیشتر نداشتیم. حالا حدود سالش رو درست یادم نیست. ولی با عشق و علاقه خواستند که بریم. من هم بدم نمی اومد. در هر حال کارها رو ردیف کردیم، رفتیم قمار خونه. پشت همین شیردرکوش اصفهان، یه خونه ای بود که به قمار خونه معروف بود. رئیسش هم یه لات گردن کلفتی بود. رفتیم. نرم نرم، یه خورده، یه خورده آقا موسی به سخن افتاد. ما هم این نبودیم که حالا خدمت شماییم. ما هم گوشه اش رو گاهی می گرفتیم. جنبه لاتی اش رو ما اداره می کردیم …

بله از گوشه و کنار میدیدیم که کنار چشم این بندگان خدا، اشک میاد …

آفا، توجه داشته باشید که در قمار خونه به کسی نگفتند قمار بر، به همه گفتند قمار باز. ما قمار بر نشنیدیم. این طفلکیها می اومدند همشون می باختند، همه. کسانی می بردند که حرفه ای بودند، اون هایی که همه چیزشون رو باخته بودند گوشه چشمشون اشک جمع می شد و پیدا بود، زمینه توبه دارند و توبه می کردند …

[آیت الله مستجابی به شدت متاثر شده و به گریه می افتاد] [لحظه ای سکوت] … این برنامه روز اول [سفر امام موسی صدر به اصفهان]. روز بعد رفتیم شیره کش خونه. یک افتضاحی بود؛ اتاقهای کثیف، جل جل (زیر اندار)، زیر پا مثل این پتو های تیکه تیکه، یکی خوابیده، یکی دراز افتاده بود. افتضاحی بود. من خودم رو گرفتم و الا واقعا می زدم به گریه. پیدا بود همه اینها بدبختند. گرفتار شدند. ایشون هم نرم نرم به سخن افتاد و حرف زد. یه شکسته دلی که پیدا بود پیر میکده اس، اما پیدا بود قوی ست، یه چاقو آورد، گفت: آقا سر من رو ببر، تو حق داری سر من رو ببری. من هر چی داشتم و نداشتم، پای این گذاشتم، به فریاد من برس. دست من رو بگیر. خب بعضی از اینها رو هم ما سوق دادیم به بعضی ها که کمکشون کنند. یکی دو جای دیگه هم رفتیم که اون ها دیگه بدتر از همه جا بودند …

بعد، رفتیم یه قهوه خونه در همین چهار باغ که یکی اونجا داشت نمایش می داد، جمعیت زیاد بود، یه درویشی هم تاریخ می گفت. شنیدنی بود. جمعیت برای شنیدنش جمع می شدند و یکی دو تا چایی می خوردند و برای قهوه خونه هم خوب بود. کاسبی پر رونقی داشت. بعد از اینکه کار درویش تمام شد و هر کسی یه چیزی بهش داد و نشست، آقا موسی بلند شد. چنان سخنرانی جالب و جامعی کرد که همه مبهوت بودند. این ها رو هیچ کس نمی دونه. چون فقط ما دو نفر رفتیم. اول خطاب به حاضران گفت: «بله، لازمه شما پس از کار، کمی استراحت کنید، ولی تا کی استراحت؟ صبح تا ظهر، ظهر تا عصر، شب تا نصف شب؟! نه، هر کسی بعد از کارهایی که می کنه خسته می شه، منزلش هم جای استراحت نداره، اینجا جای استراحت خوبیه. هم رفقاش رو میبینه، هم با هم حرف دل می زنند، هم تصمیم می گیرند، برای کارهای فردا! اما این باید اندازه داشته باشه. نباید موجب وقت تلف کردن بشه» …

سخنرانیش خیلی جامع بود. اصلا دیگه رهاش نکردند، ریختند دور و برش …

خلاصه، از اونجا رفتیم زورخونه. زورخونه تو خیابون شاه بود که حالا طالقانی بهش میگن. پهلوون عباس مدیر زورخونه بود. اونجا زورخونه مفصلی بود و خود صاحب زورخونه هم آدم خوبی بود. چون اون وقت که ما می خواستیم بریم، زورخونه ما در چهار سو علی قلی آقا بسته بود و وقتش نبود. زورخونه ما از نیمه شب بود تا نزدیکی های آفتاب که تمام می شد. اما اینجا سر ظهر و شب دایر بود، اونجا هم سخنرانی مبسوطی کرد. دل این بچه ورزشکارها رو تکون داد. تا این آخری ها اونهایی که بودند، صحبت آقا موسی بود …

بعد رفتیم یتیم خونه. اونجا هم از بچه ها دلجویی کرد. خب، اون روز دیگه پول هم خدمتمون نبود، نه خدمت ما بود و نه خدمت آقا موسی [با خنده] ولی صحبت این حرکت آقا موسی در بازار پیچید و کار خودش رو کرد، یعنی یه عده ای جمع شدند و پولهایی تهیه کردند، بخصوص برای یتیم خونه …

 

 

منبع: سایت خاطره نگاری

اخبار مرتبط

پاسخ دیدگاه

لطفا نظر خود را وارد کنید
نام خود را بنویسید