شفقنا- متن زیر، سخنرانی «پیتر هاس» از موسسان «گروه توسعهی مناسب زیرساختها» است که در سال 2010 در TED ایراد شده است:
من از طریق اسکایپ از زلزله در هاییتی آگاه شدم همسرم به من پیامی فرستاد، “وای! زلزله!” و سپس برای ۲۵ دقیقه ناپدید شد. ۲۵ دقیقه ی وحشت محض که هزاران نفر در آمریکا آن را حس کردند. من از سونامی می ترسیدم. چیزی که متوجه اش نبودم این بود که وحشت بزرگتری در هاییتی وجود داشت، و آن (وحشت) خرابی ساختمان ها بود. ما همه عکس هایی را دیده ایم از فرو ریختن ساختمان ها در هاییتی. این ها عکس های همسرم چند روز پس از زلزله است، هنگامی که من در راه هاییتی بودم. این قصر ملی است، نسخه ی هاییتی کاخ سفید. این بزرگان سوپر مارکت منطقه ی کاراییب است در هنگام اوج شلوغی. این یک کالج پرستاری است. که در آن ۳۰۰ پرستار تحصیل می کنند. بیمارستان عمومی در کنارش که از خرابی جان سالم به در برده. این وزارت اقتصاد و بازرگانیست.
ما همه شنیده ایم از حجم عظیم تلفات مردمی در زلزه ی هاییتی، اما به اندازه ی کافی از دلیل این همه تلفات نشنیده ایم. نشنیده ایم از این که چرا این ساختمان ها ریختند. نا سلامتی این ساختمان هایند، نه زلزله، که ۲۲۰ هزار نفر را کشت، ۳۰۰ هزار نفر را زخمی کرد، ۱.۲ میلیون نفر را آواره، مسیر غذارسانی را بست، و همچنین راه کمک رسانی و آب رسانی را، به همه ی مردمان یک کشور. این بزرگترین فاجعه ی شهری در دهه ی گشته است. و نه یک فاجعه ی طبیعی. یک فاجعه ی مهندسی.
سازمان AIDG، یا Appropriate Infrastructure Development Group از سال ۲۰۰۷ در هاییتی فعال بوده، و مشغول به به فراهم کردن کمک های مهندسی و مالی به فعالیت های اقتصادی کوچک. پس از زلزله، ما مهندسان زلزله به کشور فرستادیم تا بفهمند دلیل فرو ریختن ساختمان ها چه بوده، تا دریابیم چه چیز امن بوده و چه چیز نبوده. با همکاری MINUSTAH، نماینده ی سازمان ملل در هاییتی، و وزارت فعالیت های اجتمایی خیر خواهانه، و نهاد های غیر دولتی گوناگون، ما بیش از ۱۵۰۰ ساختمان را بررسی کردیم. مدرسه ها را، و همچنین مراکز مسکونی. و نیز مجتمع های پزشکی و فروشندگان مواد غذایی. ما ساختمان های دولتی را بررسی کردیم.
این جا قوه ی قضاییه است. پشت آن در آرشیو ملی قضایی قرار دارد. آن شخص کنار در، آندره فیلیترات (Andre Filitrault) که مدیر مرکز مطالعات در زمینه ی مهندسی نا هماهنگ با زلزله است در دانشگاه بوفالو، و در حال بررسی این مضوع است که آیا نجات آرشیو ها کار بی خطری است؟ آندره به من گفت، پس از دیدن فرو ریختن این ساختمان ها به یک شکل، به این نتیجه رسیده که هیچ تحقیق جدیدی برای یافت شدن وجود ندارد. هیچ چیز جدیدی نیست که ما از آن بی خبر باشیم دلیل ریختن همان بوده که همیشه بوده— دیوار ها و اسلب ها به درستی به ستون ها متصل نیستند— آن یک سقف آویزان از ساختمان است— ساختارهای معلق، یا غیر متقارن، که به شدت لرزیده اند و فرو ریخته اند، مصالح ساختمانی نا مرغوب، سیمان ناکافی، نبود فشار کافی روی آجر ها، و میلگرد های نرم، که در معرض رطوبت خورده شده اند.
این راه حل ماست برای همه ی این ایرادها. چرا که ما میدانیم چگونه باید ساختمان های متناسب ساخت. اثبات حرف ما در شیلی است، یک ماه پس از زلزله ای، به قدرت ۸.۸ در مقیاس ریشتر که شیلی را لرزاند. یعنی ۵۰۰ برابر قدرت (زمین لرزه ای) به قدرت ۷.۰ در مقیاس ریشتر که پورت-او-پرنس (پایتخت هاییتی) را لرزاند— ۵۰۰ برابر قویتر، با کمتر از ۱۰۰۰ کشته اگر نسبت به جمعیت حساب کنیم، کمتر از ۱ درصد جمعیت تلفات زلزله ی هاییتی. تفاوت در چه بوده میان (زلزله ی) شیلی و هاییتی؟ استاندارد لرزه شناسی و ساختمان سازی، یعنی ساختمان ها از دیدگاه یک مجموعه— دیوار ها و ستونها، سقف ها و اسلاب ها، که به هم متصلند، نه به عنوان اعضای جدای از هم. اگر نگاهی به این ساختمان در شیلی بیندازید، از میان به دو نیم شده، اما مبدل به تلی از ویرانی نشده. مردم شیلی با قواعد ساختمان سازی مشغول به ساختن بوده اند برای دهه ها.
امروز، AIDG و مشاورین مهندسی KPFF با هم مشارکت می کنند، در پروژه ی “معماری برای انسانیت”، به امید آشنا کردن هاییتی با اصول ساختمان سازی. این زانتوس دانیل است. او یک ساختمان ساز است، یک بنای عادی و نه یک کارفرما، که در کلاس های آموزشی ما شرکت می کند. در کار سابقش با مدیرش کار میکرد، که ستون ها را همیشه به نادرستی می چیدند. او رییسش را فرا خواند، و به او ساختمان سازی اصولی را نشان داد به او گفت: “میدونی، ما مجبور نیستیم که این کار رو اشتباه انجام بدیم، برای ما هزینه ی اضافه ای نداره که به شکل اصولی انجامش بدیم.” و این گونه آن ها با هم آن ساختمان را دوباره ساختند. اسلب ها درست چیدند. ستون ها را هم به درستی نهادند. و آن ساختمان امن خواهد بود. و هر ساختمان دیگری که آنها بسازند امن خواهد بود.
برای اطمینان از امنیت این ساختمان ها، به سیاست گزاری نیازی نیست، نیاز رسیدن به ساختمان ساز ها در مکان است و کمک به آنها. امروز خیلی گروه ها به همین کار مشغول اند. و آن شخصی که آنجا می بینید، کریگ توتن. او یک قدم پیش تر گذارده و به ثبت همه ی گروه های مشاوره می پردازد. از طریق پروژه هایی چون “هاییتی از نو”، “تغییر در ساختمان سازی”، “معماری برای انسانیت”، AIDG، این ممکن است، که به آنها دسترسی پیدا کنیم، به ۳۰ یا ۴۰ هزار ساختمان ساز در این کشور و حرکتی انجام دهیم به سوی ساختمان سازی با اصول اگر به این افراد دسترسی یابیم، با این همکاری، بسیار قابل تامل و در حد توان است. به ازای میلیارد ها دلاری که صرف ساختمان سازی می شود، می توانید بنا آموزش دهید، به قیمت چند دلار برای هر خانه ای که آنها در طول دوران کار خود می سازند.
سرانجام، ما دو راه برای بازسازی هاییتی داریم: اولین راه راهیست که هاییتی برای دهه ها از آن برای ساخت و ساز استفاده کرده اولین راه به معنی ساختمان های ضعیف است که سر انجام فرو خواهند ریخت راه دیگر ساختمان سازی طبق اصول و قواعد است که در آن دیوار ها به هم متصل اند ساختمان شکلی متقارن دارد و در برابر زلزله مقاوم است. برای همه ی فجایع ما شانسی داریم که خانه های بهتری بسازیم برای نسل آینده، تا هنگامی که نسل آینده را هم زلزله ای لرزاند، یک فاجعه ی طبیعی باشد، اما نه یک تراژدی.
منبع: TED
Translated by Saeed Salehi
Reviewed by zahra soleimanian
