شفقنا- یک تحلیلگر معتقد است: در پاسخ به کسانی که معتقدند ایران باید سیاست «صندلی خالی» را کنار بگذارد و برای تبیین سیاستهای خود در اجلاسهای بینالمللی حضور یابد، باید گفت: ایران در نشست شرم الشیخ امکان مؤثری برای ارائه دیدگاههای خود نداشت. چرا؟ روشن است که یا باید در آنجا شمشیر نقد را برکشد و تمام ظلمهایی را که در این دو سال بر مردم فلسطین و غزه رفته بیان کند، که با توجه به ترکیب کشورهای دعوتشده، در انزوای کامل قرار خواهد گرفت و حتی فضای مثبتی که بهواسطه بیانیه هوشمندانه وزارت خارجه درباره پذیرش آتشبس در غزه ایجاد شده، از بین خواهد رفت؛ یا باید به بیان سخنان کلی، دوپهلو و تعارفات دیپلماتیک بسنده کند که نتیجه آن، تأیید ضمنی نتایج کنفرانس خواهد بود.
واکاوی سیاست صندلی خالی ایران
به گزارش شفقنا، حسن بهشتی پور در روزنامه آرمان امروز نوشت: بنابراین، سیاست «صندلی خالی» در مورد اجلاسهایی که دستور کار آنها محصول کار مشترک همه اعضاست، اشتباه است؛ اما این اصل در مورد نشست شرمالشیخ که دستور کار آن از پیش توسط آمریکا دیکته شده، کارآمد نخواهد بود.
علاوه بر این، با توجه به مجموعه تحولات چند ماه اخیر، ایران در شرمالشیخ جای مانور نداشت و در موقعیتی نیست که بتواند ابتکار تازهای در چنین اجلاسی که همه چیز از پیش تعیین شده، ارائه دهد. اگر ایران بخواهد و بتواند، باید ابتکار برگزاری اجلاسهایی را در چارچوب سازمان همکاریهای اسلامی، مثلاً در قاهره، در دست بگیرد؛ شاید در چنین نشستی، با همکاری سایر کشورها، بتوان فضای جدیدی برای همکاری میان کشورهای اسلامی در حمایت از مردم فلسطین—نه لزوماً گروه حماس—ایجاد کرد.
در نهایت، اهل نظر بهخوبی میدانند که دلیل اصلی عدم حضور ایران در اجلاسی که از سوی آمریکا طراحی شده چیست. پیام وزیر خارجه صرفاً یک بهانه دیپلماتیک است که منطق آن برای کارشناسان پذیرفتنی نیست. دلیل واقعی مشارکتنکردن ایران در چنین نشستی، احترام به حقوق مردم فلسطین است؛ چراکه این اجلاس، در نهایت، حقوق مردم فلسطین را در آینده غزه نادیده میگیرد و سلطه اسرائیل را در مناطقی که از نظر سازمان ملل اشغالی محسوب میشوند، تثبیت میکند.
