تحمیل آتشبس به رژیم صهیونیستی
مهدی شکیبایی، کارشناس مسائل بینالملل در گفتگو با میزان گفت: اتفاقاتی طی دو سال اخیر افتاد که نهتنها زنجیره مقاومت در فلسطین بلکه در منطقه هم آسیب دید اما جنبشهای مقاومت فلسطینی توانستند آتشبس را به رژیم صهیونیستی تحمیل کنند و در حال حاضر این امر برای گروههای مقاومت یک موفقیت بهشمار میرود.
وی با اشاره به شهادت تعدادی از فرماندهان مقاومت فلسطین از طرف رژیم صهیونیستی، بیان کرد: دو مدل رفتاری ما میتونیم بعد از طرح آتشبس آمریکاییها در نوار غزه متصور شویم، نخست اینکه نوعی تحول برای جنبش مقاومت صورت گیرد یعنی اینکه مقاومت از حالت نظامی که پیش طوفانالاقصی داشتند کمی فاصله گیرند و این هم به اقتضای زمان است.
تقویت جنبههای سیاسی و اجتماعی مقاومت
کارشناس مسائل بینالملل عنوان کرد: آن بخش از جنبشهای مقاومت که در حوزه سیاسی هم عمل میکردند انتظار میرود به سمت نوعی تقویت شکلی از سیاسی و مدنی از مقاومت بروند؛ بخشهایی از گروههای مقاومت ممکن است ظرفیتهای سیاسی و اجتماعی را تقویت کنند؛ نباید فراموش کرد که هم حزبالله لبنان و هم جنبشهای مقاومت فلسطین مانند حماس پیش از اینکه وارد عرصه نظامی شوند عرصه اجتماعی قویتری داشتند و در این حوزه خود را بسیار تقویت کرده بودند.
شکیبایی، با اشاره به اینکه همین حوزههای اجتماعی باعث ریشهدار شدن این جنبشها شد، تاکید کرد: حرکت آنها در حوزه اجتماعی برای آنها مقدماتی را فراهم کرد که در حوزه نظامی و امنیتی بتوانند تقویت شوند بهگونهای که در رژیم صهیونیستی یک معادله وحشتی را ایجاد کردند.
وی افزود: احتمالا ما شاهد نوعی تحول در رفتار و فعالیت جنبشهای مقاومت باشیم و این سناریویی است که احتمالا گروههای مقاومت به سمت آن حرکت خواهند کرد؛ سناریو دیگری هم میتوان متصور شد و آن هم بحث مربوط به گرایش به بقا و پراکندگی اقدامهای مسلحانه است.
کارشناس مسائل بینالملل تصریح کرد: بهعنوان مثال اگر مطالبات اصلی گروههای مقاومت در نوار غزه مانند رفع محاصره، حق بازگشت و یا پایان اشغالگری که جزو مطالبات اصلی فلسطینیها است، برآورده نشوند بدون تردید گروههای مسلح مقاومتی یا هستههای مقاومتی کوچکتری در کنار همین گروههای مقاومت مانند حماس و جنبش جهاد اسلامی علیه رژیم صهیونیستی اقدام خواهند کرد.
شکیبایی، با اشاره به اینکه در اینجا موضوعهای بسیار مهمی که جزو عوامل تعیین کننده هستند، میتواند وجود داشته باشد، افزود: اقدامهای کشورهایی که در حال حاضر میانجی هستند و میزان تحقق وعدههایی که داده میشود، مهم خواهند بود.
وی تاکید کرد: اما اگر میانجیها نتوانند مطالبات اصلی فلسطینیها را در نوار غزه برآورده کنند و به آنها پایبند باشند، بدون تردید میتوان شاهد از سرگیری دور جدید عملیات علیه رژیم صهیونیستی بود کما اینکه این موضوع سابقه هم دارد.
آیا طرح آمریکا منجر به صلح در غزه میشود؟
کارشناس مسائل بینالملل با اشاره به چشمانداز غزه بعد از توافق آتشبس، گفت: اینکه آیا این طرح به صلح منجر میشود یا خیر، با توجه به سابقه بدعهدی آمریکا، نگاه واقعبینانه به ما میگوید خیر و بعید است که اجرای طرحی که تنها از جانب آمریکاییها یعنی یک طرف پیشنهاد میشود یا میانجیگری مبتنی بر تضمین ضعیف به صلح پایدار منجر شود.
شکیبایی، بیان کرد: این طرح بهصورت یکطرفه از طرف آمریکاییها مطرح شده است و ممکن است برای گروههای مقاومت هم مزیتهایی داشته باشد که باعث شود گروههای مقاومت از زیر فشار خارج شوند و خود را بازسازی کنند، اما این طرح در درون خود به نفع رژیم صهیونیستی است و علاوه بر این تضمین کافی هم ندارد که به سرانجام برسد.
ضرورت پاسخ به مطالبات تعیینکننده فلسطینیها
کارشناس مسائل بینالملل افزود: بنابراین وقتی که طرحی را یک طرف ارائه میدهد و تضمین ضعیفی هم برای آن وجود دارد این طرح به یک صلح پایدار منجر نمیشود و تجربه هم نشان داده است صلح و ثباتی که بخواهد پایدار باشد نیازمند یک حلوفصل سیاسی ریشهای است؛ از جمله موارد مهمی که فلسطینیها به مدت ۷۶ سال برای آن با رژیم صهیونیستی میجنگند مانند حق تعیین سرنوشت، مرزها، آوارگان، امنیت و وضعیت نهایی آوارگان که نزدیک بیش از ۶ میلیون آواره در خارج از مرزهای فلسطین هستند.
وی تاکید کرد: تا تکلیف این موضوعها روشن نشود صلح پایداری در فلسطین به وجود نخواهد آمد هرچند که اینگونه تبلیغ میکنند و کشورهای زیادی هم پای کار آمدند اما به نظر میرسد که این بیشتر یک تبلیع و نمایش است که به افکار عمومی جهان القا کنند ترامپ تونسته است همه کشورهای عربی را در حلوفصل موضوع غزه گرد آورد.
شکیبایی، در پایان گفت: تا زمانی که تکلیف مسائل مهم و اصلی مانند حق تعیین سرنوشت، مرزها، آوارگان، امنیت، وضعیت نهایی قدس و اینگونه موارد روشن نشود، صلح پایدار نخواهد بود و بیشتر شبیه توافق یا یک طرح تاکتیکی و موقتی خواهد بود، بهویژه که سابقه بدعهدی آمریکا و رژیم صهیونیستی و بیاعتمادی فلسطینیها به طرف مقابل احتمال نقض هرگونه توافقی را بالا میبرد.
