شفقنا – تحقیقات جدید دانشمندان کانادایی نشان میدهد که ناخنهای پا میتوانند به عنوان یک «بایگانی بلندمدت» عمل کرده و میزان قرار گرفتن افراد در معرض گاز رادون را آشکار سازند. رادون یک گاز بیرنگ و بیبو و دومین علت اصلی سرطان ریه پس از دخانیات است که تخمین زده میشود عامل ۳ تا ۱۴ درصد از کل موارد سرطان ریه باشد.
به گزارش سرویس ترجمه شفقنا، این کشف یک ابزار تشخیصی ساده و حیاتی برای افرادی فراهم میکند که در معرض خطر سرطان ریه هستند اما به دلیل عدم استعمال دخانیات، در حال حاضر واجد شرایط غربالگری نیستند.
حالا محققان یک روش غیرتهاجمی و کمی برای اندازهگیری قرارگیری در معرض این گاز خطرناک یافتهاند که با بررسی ناخنهای پا به دست میآید.
پس از استنشاق گاز رادون توسط فرد، این گاز به سرعت به یک ایزوتوپ خاص از سرب رادیواکتیو (210Pb) تبدیل میشود. بدن انسان، این سرب رادیواکتیو را مانند سایر اشکال سرب پردازش کرده و آن را در بافتهایی که به آهستگی ریزش میکنند، مانند پوست، مو و ناخنها ذخیره میکند.
رادون محصول فرعی فروپاشی طبیعی عناصری مانند اورانیوم و توریوم است که به طور طبیعی در خاک، سنگها و آب زیرزمینی یافت میشوند. این گاز پس از تولید، شروع به فروپاشی میکند و ذرات رادیواکتیو جدیدی (مانند ایزوتوپ سرب رادیواکتیو) تولید میکند. وقتی این ذرات توسط ریهها استنشاق میشوند، میتوانند به سلولهای پوششی ریه آسیب زده و به مرور زمان منجر به سرطان شوند.
محققان با استفاده از روشهای فوقحساس، ایزوتوپ سرب رادیواکتیو را در ناخنهای پا اندازهگیری کردند و ثابت کردند که این روش، شاخص قابل اعتمادی از مواجهه طولانیمدت فرد با رادون است.
در این مطالعه آزمایشی، اختلاف فاحشی بین افرادی که در معرض شدید و خفیف این گاز بودهاند مشاهده شد. بزرگسالانی که به طور متوسط ۲۶.۵ سال در منازل خود در معرض سطوح بالای رادون بودند، میزان ایزوتوپسرب رادیواکتیو در ناخنهای پایشان ۳۹۷ درصد بیشتر از افرادی بود که مواجهه کمی داشتند.
نکته مهم این است که سطح بالای رادون تا شش سال پس از ایجاد تغییرات در منزل برای کاهش مواجهه با گاز، همچنان در ناخنها قابل تشخیص بود، که این امر ناخنها را به یک «بایگانی» دقیق تبدیل میکند.
گاز رادون به طور طبیعی در زمین تولید شده و به هوا منتشر میشود. در فضای باز به راحتی رقیق میشود، اما در فضاهای بسته و ساختمانهای دارای تهویه ضعیف، میتواند به سرعت تجمع یابد. از آنجایی که این گاز بیبو و نامرئی است، بیمار اغلب نمیتواند مواجهه خود را گزارش کند.
این پژوهش میتواند دو مشکل اساسی را حل کند:
شناسایی گروه پرخطر: به پزشکان کمک میکند تا افرادی را که در معرض خطر بالای سرطان ریه ناشی از رادون هستند، اما به دلیل سابقه عدم مصرف دخانیات از غربالگری بازماندهاند، شناسایی کنند.
غربالگری نجاتبخش: در صورت تأیید در آزمایشهای بزرگتر، این روش میتواند به این بیماران فراموششده کمک کند تا به تشخیص و غربالگری زودهنگام سرطان ریه دسترسی پیدا کنند، که به طور بالقوه نجاتدهنده زندگی است.
این خبر را اینجا ببینید.
