شفقنا رسانه- در دنیای امروز، شاهد تحولات و چالشهای نوینی هستیم که شکل و شمایل جنگهای سنتی را تغییر داده است. ما در دورهای قرار گرفتهایم که جنگها دیگر تنها به نبردهای فیزیکی محدود نمیشوند و جنبه های چند وجهی و ترکیبی پیدا کرده اند که یکی از تاثیرگذارترین آن ها جنگ روانی و عملیات روانی است که باید مورد توجه قرار گیرد. محمد خدادی در این باره می گوید: ماهیت جنگ روانی، نقطه هدف جنگ نظامی است. به عبارتی اثرِ زدن یک ساختمان و خراب کردن آن و القای شکست و تصمیم به تسلیم باید به ذهن مردم منتقل شود. در غیر این صورت قتل عام و نسل کشی و ویران کردن ساختمان ها از سوی دشمن چه معنایی دارد؟ همه این ها برای این است که قدرت طرف مقابل و ناتوانی خود را در ذهن باور کنیم و وادار به شکست و تسلیم درعمل شویم.
محمد خدادی، مدیرعامل اسبق ایرنا و معاون مطبوعاتی وزیر ارشاد در دولت دوازدهم با اشاره به گسترش عملیات روانی به عنوان بخشی از جنگ ترکیبی در روزها و ماه های اخیر به شفقنا رسانه می گوید: ماهیت جنگ روانی، در حقیقت نقطه هدف جنگ نظامی است. به عبارتی اثرِ زدن یک ساختمان و خراب کردن آن و القای شکست و تصمیم به تسلیم باید به ذهن مردم منتقل شود. در غیر این صورت قتل عام و نسل کشی و ویران کردن ساختمان ها چه معنایی دارد؟ همه این ها برای این است که قدرت طرف مقابل و ناتوانی خود را در ذهن باور کنیم و وادار به شکست و تسلیم در عمل شویم.
او ادامه می دهد: در رابطه با ایران، اسرائیل 12 روز حمله نظامی کرد و 48 سال است که جنگ روانی می کند. در این ایام جنگ روانی شدت گرفته است چون طبیعت جنگ همین است. آن ها احساس می کنند که خواستگاهشان تسلیم باورها و اعتقادات مردم ایران است. جنگ روانی امروز با جنگ روانی دیروز متفاوت است. امروزه جنگ روانی تبدیل به جنگ شناختی شده است و از ابزارهای فناوری جدید مثل هوش مصنوعی، داده های اینترنت، فضای مجازی و… به صورت مستقیم یا غیر مستقیم در راستای هدف مورد نظر استفاده می شود.
خدادی تاکید می کند: تیم رسانه ای کشور باید تلاش کنند تا در هر موضوعی خوانش طرف دشمن را که کارکرد الغایی همزمان با عملیات نظامی و امنیتی دارد خنثی و درمقابل خوانش طرف خودمان را تبدیل به روایت غالب و جامعه را اقناع کند علاوه بر آن با کارکرد رسانه خوانش طرف مقابل را هم رسوا و به مردم اطلاع دهد که معرض حملات رسانه ای مبتنی بر خبر دروغ، جعل و تصویر سازی تقلبی برای تضیف روحیه و شکنندگی تان قراردارید . عمده روایت هایی که در داخل کشور منتقل می شود شامل؛ قدرت طرف مقابل، سلاح جنگ، حمله و… برای ایجاد اضطراب، ناامیدی، درماندگی و فشار به حکومت برای تسلیم شدن است. ما در مقابل باید چکار کنیم؟ بخشی از این فضایی که ایجاد شده است، موشک ها و F35 های رسانه ای دشمن است که به ذهن مردم حمله می کند. باید جریان رسانه ای کشور هم با مهارت بالای پدافندی و آفندی با آن ها مقابله کند. این مسئله نیازمند بازآرایی جریان رسانه ای در کشور است. جریان رسانه ای ما در کشور متاسفانه گرفتار کمیت شده است و تعداد خبر و تعداد رسانه اش مهمتر از اثرگذاری خبر و رسانه است. ما در اکثر رسانه هایمان تحلیل و واکاوی جدی نداریم، به گونه ای که خیلی وقت ها مردم جلوتر از رسانه ها و موفق تر حرکت می کنند.
خدادی معتقد است که مرجعیت رسانه ای خارج از کشور نیست و می گوید: خیلی وقت ها مرجعیت رسانه ای در داخل کشور است، به شرطی که مرجع اطلاعات ما در کشور فعال شود. مرجع اطلاعات، دستگاه های حاکمیت هستند که باید موازی کاری نکنند، در یک موضوع نظرات متناقض ارائه ندهند، خودشان عامل تشکیک در تصمیمات نظام نشوند، اجماع شکل گرفته شده در کشور را تبدیل به فضای دو قطبی نکنند و… . دشمن بستر تشکیک را فراهم می کند و ما نباید در این دام بیفتیم.
او ادامه می دهد: بخشی از این موضوع به دستگاه ها و بخشی هم به صاحبان تریبون ها برمی گردد. چراکه رسانه محل انتقال اطلاعات است نه خود اطلاعات. اگرچه رسانه می تواند در گزینش اطلاعات سهم بسیار بالایی داشته باشد و موثر عمل کند ولی یک بخش خیلی مهم آن دستگاه و تریبون داران هستند و نظرات خود را به عنوان افراد نخبه به جامعه منعکس می کنند و دیده می شوند. این به معنای پروپاگاندا و تبلیغات نیست بلکه به معنای این است که دغدغه های ما در ورود به ماجرا و اتخاذ سویه ها و موضوعات با عنایت به واقعیت های جامعه باشد. در درجه اول باید انتظارات را واقعی کنیم نه غیر واقعی. کشوری که در جنگ تمام عیار با دو قدرت اصلی دنیا است انتظار دارد مسیری که رسانه های خارج از کشور علیه ما ترویج و کار می کنند بازنشر نکنیم و نگاه واقع بینانه به مسائل کشور داشته باشیم.
خدادی می گوید: علاوه بر آن ما در کشورمان همانند همه جای دنیا با چهار موضوع؛ فساد، سوء مدیریت، ناکارآمدی و تبعیض درگیر هستیم و باید نقاط مثبت و منفی را باهم ببینیم. جریان رسانه ای مخالف ایران تلاش بر سیاه وسفید کردن دارد که ما سیاه هستیم و دیگر کشورها سفید. ما نباید دراین دام بیافتیم و بگویم نه ما سفید هستیم و دیگران سیاه بلکه باید با واکاوی منطبق بر واقع، نقاط قوه و ضعف را واکاوی آسیب شناسانه داشته باشیم تا جامعه مخاطب همراه ما شوند . از طرف دیگر وقتی می خواهیم درباره موضوعی صحبت کنیم باید همه سونگر باشیم و بر مبنای منافع جناح، جریان، فرد و دستگاه صحبت نکنیم. این مسئله به معنای ندیدن مشکلات و نفی واقعیت های جامعه نیست. به هرحال کشور ما به ناترازی برق، گاز و آب گرفتار شده است. آیا می توانست به این ناترازی گرفتار نشود؟ بله. به شرطی که تصمیمِ بههنگامی میگرفت. همه مقامات ارشد و کارشناسان تاکید دارند انواع اقداماتی که در کشور می شود باید در جهت تقویت بخش خصوصی باشد. با این حال چرا سهم بخش خصوصی در اقتصاد ضعیف است؟ این موضوعاتی است که باید بازخوانی شوند و برای آن ها راهکار پیدا کرد. گاهی رسانه ها نکات و زاویه هایی می بینند که بسیاری از آن ها قابل نقد است ولی نوع مواجهه با این موضوعات مهارت رسانه را می طلبد که بیان نقد منجر به پاک کردن صورت مسئله نشود. جنگ روانی هم از همین حفره ها استفاده می کند و ضریب می دهد.
او توصیه می کند: رسانه ها در درجه اول باید به دنبال مهارت اتخاذ سوژه مورد نیاز مردم بروند و از کار پوششی سخنرانی مقامات و مصاحبه با افراد دوری کنند. به عبارتی به دنبال موضوعاتی بروند که دغدغه مردم است و آن را واکاوی کنند. رسانه ها باید واکاوی کنند کشور ضعیف و ناتوان ایا می تواند بقا داشته باشد چه انکه دنبال رفاه و توسعه باشد ؟ آیا از نظر نظامی نیاز به داشتن موشک دارد یا خیر؟ آیا کشوری می تواند بدون داشتن موشک، امنیت داشته باشد و از خود محافظت کند؟ کار رسانه است که به واکاوی وضعیت لیبی، عراق، سوریه و افغانستان در نتیجه دخالت های امریکا و غرب بپردازد.
