شفقنا- حجتالاسلام والمسلمین مهدی مهریزی ضمن تسلیت درگذشت آیتالله سیدمحمدباقر حجتی، به بیان ویژگیهای اخلاقی و علمی ایشان پرداخت.
حجتالاسلام والمسلمین مهدی مهریزی، استاد و پژوهشگر علوم قرآن و حدیث در گفتوگو با ایکنا با تسلیت رحلت آیتالله سیدمحمدباقر حجتی، بیان کرد: سابقه آشنایی بنده با ایشان به دهه ۶۰ برمیگردد؛ کنگره قرآنی که در آن زمان در قم برگزار شد و ایشان را در آنجا زیارت کردم ولی ارتباط نزدیک من با ایشان از سفر حج تمتع به عربستان به همراه مرحوم آئینهوند و ایشان شروع شد که قرار بود از مؤسسات علمی عربستان بازدید کنیم.
وی افزود: از سال ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۴ هم در دانشگاه تربیت مدرس ایشان را زیارت میکردم؛ بیشترین ارتباط هم به بعد از ۱۳۸۵ بازمیگردد که بنده به دانشگاه آزاد اسلامی رفتم و هم اتاق بودیم.
مهریزی با اشاره به برخی ویژگیهای ممتاز این استاد، افزود: اولین ویژگی این که ایشان شاگردان برجستهای در زمینه علوم قرآن و حدیث تربیت کرد؛ همچنین پایاننامههایی که از شاگردان ایشان بود و راهنمایی کردند به کتابخانه فقه و اصول دفتر آیتالله العظمی سیستانی اهدا کردند که ۵ هزار پایاننامه بوده است. این مربوط به دوره بالاتر از کارشناسی بود و لیسانس را هم باید به آن افزود.
استاد پیشکسوت حوزه علمیه با بیان اینکه ایشان در تأسیس رشته علوم قرآن و تفسیر در بسیاری از دانشگاههای کشور سهم مؤثری داشتند، گفت: دانشکده الهیات دانشگاه تهران که مسلم است؛ در دانشگاه علوم اسلامی رضوی مشهد، دانشگاه تربیت مدرس، دانشگاه آزاد اسلامی ـ واحد علوم و تحقیقات؛ نیز نقش و سهم زیادی داشتند.
مهریزی بیان کرد: آثار و تألیفات فراوانی از ایشان برجای مانده است که عمدتا در حوزه علوم قرآن و حدیث و علوم تربیتی و فهرستنگاری است و فیشهای زیادی هم در مورد کتابشناسی علوم قرآن داشتند که متأسفانه به چاپ نرسید.
وی با اشاره به بُعد اخلاقی ایشان تصریح کرد: من مدتهای مدیدی با ایشان رفاقت داشتم؛ اولین نکته سلوک زاهدانه فردی ایشان بود همیشه لباس تمیز و در عین حال ساده به تن داشتند؛ کم خوراک بودند و صبح که به دانشگاه میآمدند تا غروب غذا نمیخوردند. مسئله دیگر تواضع و فروتنی بسیار بالای ایشان بود؛ با اینکه بسیاری از شخصیتها شاگرد ایشان بودند ولی برتریطلبی نسبت به دیگران نداشت.
استاد حوزه علمیه اظهار کرد: فرد بسیار کمحرفی بودند و این از ویژگیهای انسان مؤمن و حکیم است؛ نکته دیگر اینکه فردی بسیار شاکر بودند با اینکه مشکلاتی در زندگی شخصی ماند بیماری همسر را داشتند و دخترشان در جوانی بیمار شدند و وفات کردند اما همیشه شاکر بودند و وقتی حکایت زندگی خود را تعریف میکرد می فرمود ما زندگی را حکایت میکنیم نه شکایت.
مهریزی تصریح کرد: بخشی از حقوق و درآمد خود را به نیازمندان عطا میکرد و به آنان کمک میکرد؛ بنده حدود دو ماه قبل که ایشان در بیمارستان خاتم الانبیاء بستری بودند به ملاقات ایشان رفتیم و خاطرات گذشته یادآوری شد و وفات ایشان هم در آستانه تاسوعا و عاشورای حسینی(ع) بود. خداوند ایشان را با اجداد طاهرینشان محشور فرماید.
