شفقنا- عضو هیئت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه گفت: کاری که یک حکومت باید به آن اهتمام داشته باشد اینکه زمینه نفوذ را از بین ببرد. به هر بهانهای این قشر و آن قشر را کنار نزنیم و دفع نکنیم، بلکه جذب حداکثری داشته باشیم.
به گزارش شفقنا، حجت الاسلام والمسلمین مسعود آذربایجانی شب هشتم ماه محرم 1447 در جلسه سخنرانی موسسه فرهنگی پژوهشی فهیم با نابکار خواندن یهود و صهیونیسم گفت: این قوم هیچگاه دست از اسلام و ایران برنمیدارند همچنانکه قرآن کریم می فرماید:«لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِینَ آمَنُوا الْیَهُودَ…» یعنی ما باید همواره آمادگی داشته باشیم و تمهیدات لازم را برای نصرت بر دشمن فراهم کنیم.
وی با بیان اینکه پیروزی شاخصهای متعددی دارد، تصریح کرد: در مواقعی که جنگ عملیات متعددی دارد، این امکان وجود دارد که در برخی مراحل ما پیروز شویم و در برخی مراحل دشمن پیروز شود؛ در جنگ تحمیلی هشت ساله در برخی عملیات ها شکست ما جدی بود و در برخی عملیات ها پیروزی با ما بود. مهمترین نکته درباره «پیروزی» در جنگ این است که طرفین چقدر به اهداف خود رسیده اند؟ چه میزان هزینه کرده اند؟ فهم عمومی و فهم تاریخی نسبت به این قصّه چیست؟
وی افزود: در مورد حرکت سیدالشهدا(ع)، نگاه مقطعیِ آن زمان این بود که امام حسین(ع) شکست خوردند و ظاهرا یزید یا ابنزیاد به اهداف خودشان رسیدند؛ اما در نگاه بلندِ تاریخی، همه و اکثریت قریب به اتفاق اذعان به این دارند که بنیامیه و یزید شکست خوردند و به هیچکدام از اهدافشان نرسیدند. پس ملاکها و شاخصهای متعددی وجود دارد برای فهم پیروزی و شکست در یک معرکه یا به طور کلی جنگ که یک فراخنای وسیعتری در این موضع دارد.
وی با اشاره به سوره فتح و واژه قرآنی «فتح مبین» گفت: برخی مفسرین قرآن صلح حدیبیه را «فتح مبین» دانستهاند، گاهی از مواقع، «صلح»، به دلیل پیامدها و نتایج بسیار مثبت و مفیدی که میتواند برای مسلمین داشته باشد فینفسه فتح است؛ در صلح حدیبیه همینگونه بود و نتایج آن را دو سال بعد در فتح مکه دیدیم. پس برخلاف نگاه ما که گاهی از مواقع فکر میکنیم جنگیدن فقط موجب فتح است، از نگاه قرآن، ادبیات و سیره پیامبر(ص) و ائمه معصومین علیهمالسلام، همیشه اینطور نیست. گاهی وظیفه این است که جنگ کنیم، گاهی وظیفه این است که مذاکره کنیم، گاهی باید صلح کنیم، گاهی باید آتشبس کنیم. لذاست که اینگونه مباحث از موضوعات ساده و بسیط نیست؛ حتی می توان گفت از موضوعات مستنبطه هم یک مرحله بالاتر است، چون ناظر به یک امر خارجی است و می بایست بسیاری از عوامل و پدیدهها راجع به تصمیمگیریِ آن را محاسبه کنیم.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه با اشاره به آیه « إِنْ تَكُونُوا تَأْلَمُونَ فَإِنَّهُمْ يَأْلَمُونَ كَمَا تَأْلَمُونَ ۖ وَتَرْجُونَ مِنَ اللَّهِ مَا لَا يَرْجُونَ» بیان داشت: یک بعد « وَتَرْجُونَ مِنَ اللَّهِ مَا لَا يَرْجُونَ»، توسلات و ارتباطات و استفاده معنوی از حضرت حق است و یک بعد هم استفاده از قرآن است. معارف و نکاتی در قرآن است که قابل استفاده برای ماست.
وی با یادآوری اینکه همیشه ملاک و شاخص پیروزی و نصرت، جنگیدن نیست به داستانی در تفسیر ذیل آیه «کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ» در«نورالثقلین» اشاره کرد و افزود: سه نفر از اصحاب امام حسن مجتبی (ع) میگویاین اشکال را بر حضرت می گیرند که در کوفه ۴۰۰۰ نفر شمشیرزن داشتیم چرا شما صلح کردید؟ حضرت می فرماید: شما چه می گوئید؟ یکی از آنها میگوید شما آن را نقض کنید و برگردید. حضرت میفرماید مادامی که این عهدنامه و صلحنامه باقی است، ما نمیتوانیم آن را نقض کنیم. حجر بن عدی سپس می گوید: کاش ما و شما مرده بودیم و این روز را نمی دیدیم. حضرت به او گفت: من سخنان تو را در مجلس معاویه شنیدم که از ما دفاع کردی، اما بقیه نظر تو را نداشتند.
وی افزود: شاید یکی از شاخص های پیروزی «ابقای شیعه» باشد. باید مجموع قواعد را درنظر بگیریم و مرحله به مرحله اقدام کنیم و به هیچ وجه ضعف نشان ندهیم. اگر تصمیم گرفته شود در مرحله ای صلح کنیم، مذاکره کنیم یا آتش بس کنیم اینها نشانه پیروزی نیست.
وی به عوامل معنوی پیروزی و نصرت اشاره کرد و گفت: مهمترین عامل پیروزی بر دشمن، توکل به خداوند، امید و حسن ظنّ داشتن به اوست. امروز نیازمند ترویج و اشاعه بحث «حسن ظن به خداوند» در جامعه هستیم.
وی خاطرنشان کرد: یکدسته آیات قرآن، پیروزی را منحصر در خداوند می کنند؛ « وَ مَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ». در یکدسته از آیات می فرماید: «نصر من الله و فتح قریب». یکدسته آیات برای این پیروزی شرط می گذارد؛ می فرماید: «ان تنصرالله ینصرکم و یثبت اقدامکم».
وی ادامه داد: از دیگر عوامل قوی کردن ایمان ما به خداوند و حرکت در چارچوب سنت های الهی است. اگر ما از سنتهای الهی خارج شدیم، به صورت طبیعی، امدادهای الهی شامل حال ما نمیشود. 60 آیه در سوره آل عمران (120 تا 180) ناظر به جنگ احد است. یکی از نکات برجسته در این آیه این است که مسلمانان چون وعده نصرت الهی به آنها داده شده بود، قواعد سنت های الهی را رعایت نمی کنند، تنگه احد را ترک می کنند و زمینه نفوذ را ایجاد می کنند و لذا جنگی که پیروزی با مسلمانان بود به شکست تبدیل شد و 70 نفر از بهترین افراد لشکر اسلام شهید می شوند. قرآن کریم در این آیات متذکر میشود که ما میخواستیم نصرت بدهیم ولی خودتان اینها را تغییر دادید.
وی دعا را یکی از عوامل معنوی نصرت الهی دانست و گفت: در کتاب «وسائل النصر من القرآن والسنة» «دعا» را یکی از عوامل نصرت و پیروزی مسلمانان ذکر کرده و گفته است پیامبر اکرم (ص) در هر غزوه ای یک برنامه دعای خاصّی داشتند. ایشان در جنگ خندق می فرماید: «و ان ترید ان لاتوبه لاتوبه».
وی عوامل روانشناختی پیروزی و نصرت را نیز برشمرد و اظهار داشت: اگر عوامل روانشناختی در مسلمین تقویت شود، پیروزی و نصرت، قریبتر و محتملتر است. ما نباید کاری کنیم که اراده مسلمانها و ایرانیها، با بعضی از حرفهایی که زده میشود، ضعیف شود. در ایام جنگ، نباید تحلیلها به سمتی برود که عزم و اراده جبهه حق را تضعیف کند.
وی، داشتن صبر، ثبات قدم، شجاعت، قوت قلب، استقامت، نداشتن ضعف، آرامش و پشت نکردن به دشمن را از مواردی دانست که در آیات مختلف قرآن کریم بدانها اشاره شده است.
آذربایجانی عنوان کرد: برخی بزرگان روی مداومت در ذکر «یدالله فوق ایدیهم» و خواندن دعای سمات به نیت رجاء در این شرایطی که قرار داریم تاکید کردند. همچنین آیت الکرسی قدرت و قوت زیادی دارد که برای کمک به عوامل روانشناختی می توان از آنها استفاده کرد.
وی ادامه داد: ویلیام جیمز یک تعبیری دارد که میگوید ارتباط قوی ما با خداوند، موجب قوت قلب میشود. بعد ایشان توضیح میدهد که «احساس گسترش زندگی در اثر آن اعتقاد به دینداری و دین، ممکن است چنان شوقانگیز باشد که انگیزهها و بازداریهای شخصی که عموماً قدرتمندند، بسیار ناچیز و بیاهمیت میشود و دامنههای تازهای از تحمل و بردباری بر روی انسان گشوده میگردد. ترس و اضطرابها میرود و آرامش و خوشبختی جایگزین آنها میگردد و خیر و شر امور دیگر برایش اهمیتی ندارد». وی در ادامه می گوید بالاترین پروازهای مهرورزی، فداکاری، توکل، شکیبایی و شجاعت که در آنها بالهای انسانی دامنه خود را برای آرمان های دینی گسترده است.
وی با بیان اینکه عوامل اجتماعی هم برای پیروزی و نصرت لازم است، اظهار داشت: اولین عامل، اتحاد، همبستگی، همدلی و انسجام است. همانطور که در جنگ 12 روزه دیدید، یکی از مهمترین عوامل پیروزی ما همبستگی و انسجام بین مردم بود که باید این را حفظ و به آن توجه کنیم و قدردان باشیم.
وی ادامه داد: دومین عامل نصرت و پیروزی، رهبری شجاع و قاطع و مقتدر است که ما در این مرحله هم دیدیم و واقعاً باید قدردان رهبری باشیم. طبق اظهارنظر کارشناسان، خود ایشان فرماندهی عملیات را به عهده گرفت. وقتی با کشورهای دیگر هم مقایسه میکنیم، میبینیم که با حوادث بسیار کمتر از این، مسئولین اداره کشور صحنه را خالی میکنند ولی ایشان باقدرت و اقتدار، بحث را ادامه دادند و این را ما باید به آن توجه کنیم.
وی «عدم توجه به شایعات» را یکی دیگر از عوامل پیروزی و نصرت دانست و گفت: طبیعی است که رسانههای جمعی و رسانههایی که از سوی دشمن تقویت میشوند، میخواهند با یک جنگ روانی، مسائل مختلف را به وجود بیاورند. ما باید دقت کنیم که به منابع معتبر گوش دهیم. قوام ملت و دین و نظام به فرد نیست؛ و باید به این نکته قرآنی توجه داشت. فرمان عفو عمومی یک نکته قرآنی است که پیامبر اکرم هم بعد از جنگ احد بدان عمل نمود. بشارت بر حیات شهدا و شعور آنها که به مردم تسلی می دهد.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه بر پیشگیری از نفوذی ها و پرهیز از شایعه پراکنی در وضعیت حاضر تأکید کرد و گفت: با توجه به جمعیت ۸۵ میلیونی که ما داریم، چقدر میتوانیم مراقب نفوذ باشیم؟ سال ۶۰ میدیدیم که سازمان مجاهدین خلق از همین روشها برای ترورها استفاده میکردند. بالاتر از ۷۰-۸۰ درصد مردم همراه با نظام بودند و در اکثر موارد منافقین موفق نمیشدند و در بعضی از موارد هم ترورهای کوری را داشتند، ولی با این ترورها به اهداف خودشان نمیرسیدند. اما اگر همراهی مردم با نظام، زیر ۵۰ درصد شد، طبیعی است که خطرپذیری و نفوذپذیری خیلی بیشتر است.
وی تأکید کرد: کاری که یک حکومت باید به آن اهتمام داشته باشد اینکه زمینه نفوذ را از بین ببرد. به هر بهانهای این قشر و آن قشر را کنار نزنیم و دفع نکنیم، بلکه جذب حداکثری داشته باشیم. این باعث میشود که در حقیقت آن عوامل اجتماعی برای نصرت به وجود بیاید و ما بتوانیم جلوی موانع و آفاتش را بگیریم.
وی عوامل مادی، نظامی و با نگاه علمی به مسائل را عامل چهارم پیروزی و نصرت دانست و گفت: خداوند در آیه «وَأَعِدُّواْ لَهُم مَّا ٱسۡتَطَعۡتُم مِّن قُوَّةࣲ وَمِن رِّبَاطِ ٱلۡخَيۡلِ تُرۡهِبُونَ بِهِۦ عَدُوَّ ٱللَّهِ وَعَدُوَّكُمۡ وَءَاخَرِينَ مِن دُونِهِمۡ » می فرماید که شما باید نسبت به دشمنان حاضر و نیز دشمنانی که بعدا ممکن است فکر تجاوز به شما کنند، «ترهبون» باشید. مرحوم علامه تفسیر می کند منظور از «قوه» تشکیلات نظامی و افراد متخصص است که باید فراهم شود و هیچ حدی ندارد. جالب است که قرآن میفرماید هدف و معیار اصلی ما از فراهم کردن اینها جنگ نیست بلکه باید قدرت و قوتی ایجاد کنید که دشمن طمع به شما نکند. نه اینکه ما جنگ طلب باشیم، نه اینکه حتما بخواهیم آنها را نابود کنیم. چرا از نیروهای متخصصی که در اختیار داریم استفاده نمی کنیم؟
وی در پایان بر استفاده از آخرین دستاوردهای علمی تاکید کرد و گفت: در جنگ حنین به پیامبر اکرم (ص) خبر دادند که سلاح تازهای در یمن اختراع شده است. پیامبر(ص) فوری کسانی را به یمن فرستادند تا آن اسلحه را برای ارتش اسلام تهیه کند. این روش پیامبر است. ما حداقل در حقیقت در مسائل علمی، در اینگونه موارد، به سیره پیامبر(ص) عمل کنیم.