شفقنا – تاریخ و آیندگان از ارکان های انسانی سوال میپرسند و وقتی تاریخ از مظلومیت علی، تبعید ابوذر و حذف مالک اشتر سؤال میپرسد، پاسخ را باید در نگاه امام حسین (ع)جستوجو کرد؛ مردی که از دل بحرانهای صدر اسلام، خزان زودهنگام عدالت را دید و در برابر تحریف اسلام و انسانیت، تنها راه را قیام دانست.
به گزارش شفقنا، علامه جعفری در تحللی از واقع کربلا آورده است:
ما از صدر اسلام، یک مقدار که کمی میگذریم، خزان عجیبی دربارهی اسلام شروع شد
مقامپرستیها باعث شکلگیری جنگ جمل میشود. باعث میشود خوارج دست به اقدام بزنند. حسین بن علی، اینها را یکییکی با چشم خودش دیده بود. با چشم خودش دید که مالک اشتر کنار زده شد. از کجا؟ از دل جامعهی اسلامی. چگونه حذف شد؟ با نقشهکشیهای ماکیاولیوار. نتیجه چه شد؟ نتیجهاش این شد که مردم دچار تزلزل و ترس شدند. اینها را حسین(ع) میبیند.
روزی را دیده بود که ابوذر غفاری – که خودش بهتنهایی یک تاریخ است – داشت تبعید میشد. دقت کنید، حسین در چه موقعیتی ساخته شده؟ چرا اینقدر درد و رنج کشیده؟ ببینید در دلش چه میگذرد؟ چه اتفاقی افتاده؟
به جایی رسیده بود که اسم علی را اگر کسی میشنید، یا به معنای کشتن بود، یا به معنای غارت خانوادهاش، یا تلاشی برای از بین بردن نام و یادش. این اتفاقات در زمان معاویه افتاد. برای اینکه بشریت را از علی محروم کنند، چند نفر از بزرگترین صحابه را کنار زدند، هر دو را زندهزنده به خاک سپردند، معاویه هم این را میخواست. حسین همهی اینها را با چشم خودش دیده بود.
حالا سؤال این است: این شخص، یعنی حسین، باید چه کار میکرد؟ اگر فقط مینشست و سکوت میکرد، فردا ما و شما، وقتی تاریخ را مرور میکردیم، از خودمان میپرسیدیم: “حسین، تو آنجا بودی، پس چرا کاری نکردی؟” یا “مگر نمیدیدی؟” پاسخ چه میشد؟ پاسخ اینجاست که اهمیت پیدا میکند.
و حالا چه شده؟ ای اباعبدالله! ای پسر فاطمه! ای پسر علی!
اینها فقط با اسلام بازی نکردند، با انسانیت هم بازی کردند.
