شفقنا- مرحوم آیت الله مجتبی تهرانی در گفتاری این گونه بیان داشته است:
انسان اگر جلوی سرکشی نفس را بگیرد، فطرت او نمی گذارد نفس شکوفا شود
حالا من این آیات را تلاوت میکنم و به یک نکتهای اشاره میکنم. در سورۀ شمس دارد: وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا؛ قسم به نفس و آن موجودی که نفس را آفرید، فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا؛ یعنی در نهاد او قرار داد، مایۀ فساد و صلاح را. خب بعد قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا»؛ کسی را که تزکیّه کرد نفس را او رستگار شد، و کسی که رها کرد او را. دَسَّاهَا؛ ولش کرد. در این دقّت کنید. هم ول کردنش موجب فساد است. چیز دیگری نمیخواهد. همین که ولش کنی فاسد میشود. چرایش همان هایی که من گفتم. در دامن طبیعت است و التذاذات نفسانیّه دنیویّه مادّیّه که این هم طلبش هم بی نهایت. وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا؛ دارد. من حالا این جمله را بگویم. زبان حال نفس من و تو این است. ما به شیطان این را میگوییم؛ یعنی نفس ما این طور میگوید: از تو به یک اشاره از من به سر دویدن. وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا؛ چه کسی رستگار میشود آنکه جلوی نفس را بگیرد. خیلی یابو است، نه مشت حسن سرش میشود، نه مشت حسین. مهار شرع اگر به آن نزنی این یابو همه جا میزند. ابن البطن و الفرج است این. جلوی نفس را بگیر که اگر رها کنی فاسد است. حالا چه کاری کنیم تا نفس صالح بشود. میگوید که تو فقط جلویش را بگیر که نفس فاسد نشود. آن طرف را ندارد، چرا؟ برای اینکه فطرتت بر این است. فطرتت توحیدی است و جلوی نفس را میگیرد و نمیگذارد شکوفا شود.











