نایب رییس مجلس استان واسط عراق: مالکی را در سقوط موصل مقصر می دانم

غیر از موارد انگشت‌شمار، هیچ مقامی از بعثی‌ها محاکمه نشدند و شاید از هر هزار نفر یک نفر محاکمه شد و همچنان این افراد و وابستگان آنها در مناصب مختلف حکومتی و نظامی حاضر هستند و از دولت امتیازات فراوانی می‌گیرند.
به گزارش شفقنا به نقل از ایلنا، «ترکی الغنیماوی» نایب رییس مجلس محلی استان واسط عراق با اشاره به دومین سال از سقوط موصل و تشریح دلایل اشغال این شهر توسط داعش بیان کرد: باید بگوییم که سقوط استان موصل نسبت به سقوط سایر شهرهای شمالی تفاوت‌های زیادی داشت و البته محورهای مورد بحث در این خصوص هم متفاوت‌تر خواهد بود. لذا این اتفاق باید از همه جهات مورد بررسی قرار بگیرد. چراکه این شهر تقریباً بدون هیچ درگیری به تصرف تروریست‌ها در آمد.
وی ادامه داد: به نظر من عامل اول در خصوص سقوط موصل نقش کشورهای خارجی بود. کشورهایی مانند آمریکا، و برخی از کشورهای حاشیه خلیج‌فارس و همچنین رژیم صهیونیستی نقش مهمی را در تصرف این شهر داشتند. آنها با این تصور که باید با کشورهای موسوم به هلال شیعی که شامل ایران‌، عراق و سوریه و جنوب لبنان می‌شود مقابله کنند و جلوی پیشرفت این کشورها را در منطقه بگیرند، به طور علنی در این روند ناامن کردن منطقه حضور داشته و اقدام کردند.
این کشورها از همه جهت به تروریست‌ها کمک می‌کنند. از باز گذاشتن مرزهای خود برای عبور و مرور آنها تا تجهیز کردن آنها در زمینه تسلیحاتی و لجستکی وحتی تامین اطلاعاتی به تروریست‌ها کمک می‌کردند که تاکنون هم ادامه دارد. به طوری که نیروهای اطلاعاتی ترکیه بودند که با مقام‌های امنیتی و نظامی موصل در تماس بودند و سبب شدند که این مقام‌ها خیانت بکنند. البته این خیانت، علت‌های داخلی هم داشت و آن حفره بزرگ امنیتی در داخل دستگاه نظامی و امنیتی عراق بود. به گونه‌ای که داعش و نیروهای بعثی خیلی راحت توانستند به پست‌ها و دستگاه‌های امنیتی دسترس پیدا کنند. از طرف دیگر وجود عناصر باقی‌مانده بعثی در این نهادها و افرادی که با تروریست‌های داعش رابطه داشتند، سبب شد که اوضاع بحرانی شود.
این عضو شورای استان واسط با تاکید بر این‌که پخش شایعات دروغین مبنی بر حضور داعش تا حدودی در سقوط این شهر مفید واقع شد، عنوان کرد: از جانب افراد نزدیک به اسامه النجیفی شایعاتی منتشر شد و سبب شد که استان موصول سقوط کند و بسیاری از تجهیزات نظامی که در این شهر قرار داشت، در اختیار تروریست‌ها قرار بگیرد. متاسفانه از سوی دیگر نیروی‌های پیشمرگه مخصوصاً نیروی‌های وابسته به مسعود بارزانی در جریان این اتفاق‌ها بودند. آنها می‌دانستند که تروریست‌ها در حال تصرف موصول، صحرای نینوا و بخشی از کرکوک بودند اما تصمیم گرفتند که هیچ دخالتی در این خصوص نکنند بلکه برخی از تجهیزاتی که هنگام ترک نیروهای نظامی بلاتکلیف در این مناطق مانده بود را به غنیمت گرفتند و تا به امروز از پس دادن آنها به دولت عراق خودداری می‌کنند.
وی به نقش نوری المالکی در سقوط موصل اشاره کرد و گفت: در آن زمان نوری مالکی نخست وزیر و فرمانده کل نیروهای مسلح عراق بود و باید بگوییم که مسئولیت بزرگی در قبال سقوط موصول دارد. در بُعد سیاسی ایشان باید تعاملات بیشتری با نیروهای منطقه‌ای برقرار می‌کرد و بعد از سقوط نیز باید حالت فوق العاده اعلام می‌کرد تا سه استان عراق در اختیار داعش قرار نگیرد. از بُعد نظامی نیز ایشان فرمانده نیروهای مسلح بود و مسئول انتصاب فرمانده پایگاه نظامی موصول و مقام‌های امنیتی و استاندار موصول به حساب می‌آید. بسیاری از همین افراد جزو مقام‌های بعثی و از طرفداران داعش بودند به نظر من ایشان مسئولیت بزرگی در این سقوط دارد.
متاسفانه دولت العبادی به ائتلاف ضد داعش و آمریکا امید زیادی دارد و با آنها همکاری می‌کند. با وجود اشغال فلوجه، العبادی منتظر چراغ سبز آمریکا بود تا فلوجه را آزاد کند. من معتقد هستم امروز آزادسازی مناطقی مانند تکریت، موصول و فلوجه بستگی به نظر آمریکا دارد که همچنان بازیگر اول در عرصه سیاست عراق است. العبادی ارتباط خوبی با آمریکا و انگلستان دارد و حتی ایشان همچنان تبعه انگلستان است.به نظر من قضیه موصل یک قضیه بین المللی است نه داخلی.
غنیماوی در پایان در مورد سایر عوامل سقوط عراق اظهار کرد: مردم عراق در گذشته ضربه‌های زیادی از سیاست‌های داخلی و خارجی صدام و حزب بعث خوردند و دولت ایران تنها کشوری بود که با این سیاست‌ها، مخالفت کرد و تا جایی که امکان داشت از مردم عراق حمایت کرد. من به صراحت می‌گویم جز موارد انگشت شمار، هیچ مقامی از بعثی‌ها محاکمه نشدند و شاید از هر هزار نفر یک نفر محاکمه شد و همچنان این افراد و وابستگان آنها در مناصب مختلف حکومتی و نظامی حاضر هستند و از دولت امتیازات فراوانی می‌گیرند. این در حالی است که مردم عراق امروز از یک طرف با محرومیت‌های زندگی و اوضاع بد اقتصادی و از طرف دیگر با باقی ماندن عناصر وابسته به حزب بعث در مناصب حکومتی دست و پنجه نرم می‌کنند که به نوعی آزادی آنها سلب شده و باعث شده تا نوعی سرخوردگی در مردم به وجود آید.