شفقنا- از سال 2014، میلیونها اویغور، قزاق و سایر اقلیتها در چین حبس شده و تحت شکنجه و کار اجباری قرار گرفتهاند. برخی از آزدشدهها از تلاش برای بازسازی زندگی خود در همسایه قزاقستان صحبت می کنند.
به گزارش سرویس ترجمه شفقنا، آنچه چین منطقه سین کیانگ را می نامد – یک اصطلاح استعماری به معنای «مرز جدید» – معمولاً توسط افرادی که در آنجا زندگی می کنند به عنوان ترکستان شرقی شناخته می شود. این قلمرو آسیای مرکزی خانه بسیاری از اویغورها، قزاقها، قرقیزها، ازبکها، دونگانها و سایر اقلیتهای قومی است که توسط حزب کمونیست چین در اردوگاههای بازآموزی زندانی شدهاند و سنتهای آنها به عنوان مدرکی برای جداییطلبی و شورش آنها تلقی میشود. برخی از بازماندگان اردوگاه ها پس از عبور از سین کیانگ موفق شدند در این جاده حرکت کنند و به قزاقستان پناه ببرند.
چین یک میلیون اویغور را زندانی کرده و به بهانه بازآموزی عقیدتی و سیاسی آنها را شکنجه میکند. چین همچنین به 10 میلیون ساکن این منطقه نیز فشار بیامانی وارد کرده و حتی متهم به استفاده از روشهایی برای جلوگیری از افزایش جمعیت آنها است.
بازماندگانی که پس از مدتی در اردوگاهها به قزاقستان میرسند، برای بازسازی زندگی از دست رفتهشان تلاش میکنند: یافتن خانه جدید، یافتن شغل، ترمیم روابط خانوادگی و مقابله با آسیبهای روحی.
وضعیت کسانی که از زندانهای سین کیانگ آزاد شدهاند مناسب نیست. بسیاری از آنها سلامتی روحی و جسمی خود را از دست داده و برخی دیگر به کلی دچار زوال سلامت عقل شدهاند.
در قزاقستان، مراقبت های پزشکی برای بازماندگان اردوگاه ضعیف است. اکثر قربانیان به سختی می توانند به پزشک خانواده مراجعه کنند. یک متخصص غدد در یک بیمارستان قزاقستان که از سال 2020 حدود 50 بازمانده از اردوگاه را معاینه کرده است، متوجه مشکلات ناباروری مکرر در بین بیماران خود شد. مردان یا زنان، بسیاری از دستگاه تناسلی آسیب دیده اند. برخی به من گفتند که به آنها مواد مخدر داده اند، برخی دیگر گفتند به آنها تجاوز شده است. او میگوید از آنجایی که بلافاصله پس از رهایی از اردوگاهها نزد ما نیامدند، غیرممکن است که بدانیم از چه نوع مواد مخدری در سینکیانگ استفاده شدهاند.
این گزارش را در گاردین ببینید
