شفقنا – استاد مطهری در کتاب آشنایی با قرآن کریم درباره راضی بودن به مقدرات الهی از کلام نورانی امام محمد با قر(ع) بهره میبرد و در تفسیر آیات سوره فجر آورده است:
بیان امام باقر (ع) در راضی بودن به مقدّرات الهی
امام باقر (ع) تشریف بردند به عیادت جابر بن عبدالله انصاری صحابه بزرگ پیغمبر اکرم که پیر شده بود و اواخر عمرش بود. فرمود: جابر حالت چطور است؟ عرض کرد: یابنَ رسولِ الله در حالی هستم که فقر را بر غنا و بیماری را بر سلامت و مرگ را بر زندگی ترجیح میدهم. حضرت فرمود: ولی ما اهل بیت چنین نیستیم. ما هر چه خدا برایمان بخواهد همان را دوست داریم. هر چه خدا به ما بدهد ما به وظیفهمان در مورد آن عمل میکنیم. اگر خدا به ما ثروت بدهد همان را دوست داریم، اگر فقر بدهد همان را دوست داریم و اگر سلامت یا بیماری بدهد همان را دوست داریم.
اِرْجِعی إلی رَبِّک باز گرد به سوی پروردگارت. اصلا محشور شدن، بازگشت به سوی خداست. راضِیةً مَرْضِیةً تو که مطمئنی و طمأنینه و آرامش داری قهرا راضی و خرسند از پروردگارت هستی و تو که از خدا راضی هستی خدا هم از تو راضی است. راضی بودن خدا از انسان لازمه راضی بودن انسان از خداست، چون انسان آنوقت از خدا راضی است که به معنای واقعی کلمه عبد باشد و وقتی انسان به معنی واقعی کلمه عبد خدا بود خدا هم از او راضی است.
دلیل بر این که این «راضیةً» از عبودیت است آیه بعدی است: فَادْخُلی فی عِبادی پس داخل شو در زمره عباد و بندگان من. تو مانند یک بنده زندگی کردی، تو یک بنده حق پرست بودی و غیر حق را نپرستیدی، پس داخل شو در زمره کسانی که آنها هم مانند تو همه بندگان مناند.
وَ ادْخُلی جَنَّتی و در بهشت من وارد شو. گفتهاند این «بهشت من» بهشت خاصی است که متعلق به بندگان خاص است که برای ما غیر قابل تصور است و نعمتهای مادی نمیتواند آن را توضیح دهد و توجیه کند.
انتخاب شفقنا از کتاب، آشنایی با قرآن، ج13، ص92/ استاد مطهری
