شفقنارسانه- آئین تجلیل از مشاهیر ارتباطات ایران همزمان با رونمایی از کارخانه نوآوری پست با حضور استاد باقر ساروخانی، استاد یونس شکرخواه، استاد فریدون صدیقی در موزه ملی ارتباطات برگزار شد و هر کدام از حاضرین به بیان اهمیت و جایگاه موزه ها پرداختند.
به گزارش شفقنا، استاد ساروخانی در این مراسم با اشاره به جایگاه موزه ها گفت: بالاترین ارج جامعه به دانشمندان و سیاستمداران این است که نام و آثار آنها داخل موزه باشد. موزه جایگاه بالا و برتری دارد. موزه تجلی هستی و نیستی و ترکیبی از بودن و نبودن است. حتی می توانم بگویم نبودن ها در موزه اهمیت بیشتری پیدا می کند چرا که موزه تجلی یاد و خاطره نیستی هاست.
او ادامه داد: همه دانشمندان و خادمان دانش نیاز به موزه دارند تا جاودان و پیروز شوند. چرا که در دانش اجتماعی این بودن و نبودن ها تلفیق خاصی دارد. ما در دانش انسانی همواره آدم های بزرگی داریم که اغلب کلام خود را با یاد آنها شروع می کنیم. اما یک نکته مهم اینجاست که هنرمندان در زمان خود برجسته نبودند، اما توانستند در موزه در دل افراد ماندگار شوند. مثلا همین یاد و خاطره فردوسی را ببینید. این شاعر بزرگ در زمان خود مورد بی مهری هایی قرار گرفت. اما سال ها بعد یاد و خاطر فردوسی در مکان های فرهنگی و ادبی خوب درخشید.
این استاد پیشکسوت تاکید کرد: موزه جای دو نوع از عُشاق است، عُشاق علم و عُشاق کار. کسی بدون عشق نمی تواند وارد موزه شود، همه کسانیکه وارد موزه شدند، عاشق بودند. موزه ها باید به سمت بومی شدن و فرهنگی شدن پیش بروند تا پایدار بمانند. موزه ها پیام آور وفاداری جامعه است.
استاد ساروخانی با اشاره به جایگاه موزه بیان کرد: وقتی انسان ها را در موزه یاد می کنید، نشان دهنده عظمت جامعه و جامعه پویا و آگاه است که باید برای نسل بعد باقی بماند. حال شاید این یک سوال مهم باشد که چه افرادی را باید به موزه بیاوریم، موزه جایگاه انسان های خوب نیست، جایگاه بهترین هاست.
این استاد پیشکسوت ادامه داد: آوردن افراد به موزه دارای اصول اساسی است، یکی اینکه کسانی را به موزه بیاورید که از دو نظر برتری داشته باشند یکی توانایی و تلاش ها و علم خود فرد و دیگر اینکه اطرافیان و همراهان آن فرد تصور مثبتی به موزه و جایگاه آن داشته باشند.
او در پایان تصریح کرد: موزه فقط جایگاه افراد پیشکسوت نیست به جوانان هم نگاه ویژه ای داشته باشید. جوانان خلاق و باسوادی که دارای بدعت اند.
به گزارش شفقنا، در ادامه این گرامیداشت، با تقدیر از خدمات علمی استاد شکرخواه او با ابراز ارادت به دکتر خانیکی و جای خالی او به عنوان یک استاد دانشمند حوزه ارتباطات گفت: درست است که موزه محل نمایش است، اما چارچوب اینکه مشهور کیست و مشهور بودن چه اهمیتی دارد را باید در یک مراسم دیگری به طور مفصل بحث کنیم. جا دارد از جای خالی دکتر خانیکی در چنین مراسمی یاد کنیم فردی نهاد ساز، مولف و دانش پرور و آگاه که واقعا باید در چنین مراسم هایی باشد.
او ادامه داد: امیدوارم تعریف موزه طبق شورای بین المللی موزه ها باشد که پایه آن پیوسته سازی آثار موجود در موزه، مشارکت و در دسترس بودن ۲۴ ساعته موزه ها باشد. آرزومندم نشست و جلسات در موزه ها نه بر اساس چهره ها بلکه بر اساس مساله باشد و اگر قرار باشد به دنبال راهکار باشیم بدانیم که راهکار در دل همان مساله است.
به گزارش شفقنا، صدیقی در این مراسم بر کارکرد درست موزه ها تاکید کرد و گفت: در سال ۱۳۵۱ روزنامه کیهان به سردبیری دکتر سمسار که از مفاخر روزنامه نگاری ایران بود، گفتند هر نوع رابطه و ارتباطی از خاستگاه خویش است و باید در همان ابتدا به هستی شناسی و درکی از خود برسیم و به قابلیت هایی برسید که بتوانید به مکاشفه از اطرافیانت برسید. از همان موقع این حرف را در پیش گرفتم که معنا کنم و وارد زندگی شخصی ام کردم و آن را از طریق ازدواج معنا و تجربه کردم. سال ها بعد دریافتم که ما از تفاهم گذشتیم و در آستانه تحمل غلیظ یکدیگر هستیم. این روایت را بنا به این خاطر گفتم که کار موزه دفن است، اما نباید دوران تحمل سخت و غلیظ داشته باشد. در دوران کنونی رسانه ها و روابط عمومی های ما در دوران تحمل غلیظ به سر می برند و به مشکل برخوردند. برپایی موزه کمک می کند تا آنتجربیات و آموخته ها زنده و باز آفرینی شود و به نسل دیگری هم منتقل شود که ارزشمند است.