شفقنا- حجت الاسلام وحیدی در یادداشتی که به مناسبت میلاد امام سجاد(ع) در اختیار شفقنا قرار داد، آورده است: عصر امام سجاد(ع) عصر فوران آتشفشان خشم توده های مردم در مقابل حاکمیت ظلم و جور اموی و مروانی است، عصر قیام و شورش های متعدد مردمی که از ظلم و جور به تنگ آمده و شهادت فجیع حضرت حسین(ع) و یارانش، تاب و قرار را از جامعه گرفته بود.
قیام و خروج مردم علیه حاکمیت، به قصد قدرت طلبی نبود و تمام قیام ها با شهادت مردان زیادی و بدون هیچ نتیجه ی ماندگاری، به پایان رسید.
تنها شخصیت برجسته ای که با هیچ یک از این قیام ها همراهی نکرد، علی بن الحسین امام سجاد(ع) بود که به خوبی می دانست چنین اقداماتی گرچه به ظاهر جذاب است و توده ها را جذب کرده و عدم همراهی با قیام ها، در نزد جامعه به ترس و همراهی با حاکمیت و عافیت طلبی تفسیر می شود، اما امام فارغ از این قضاوت ها و نگرش های سطحی و احساساتی، که همراه حُب و بغض های افراطی هم هست، آنچه را که وظیفه ی خود می دانست انجام داد و تعداد محدود شیعیانی که پس از عاشورا باقی مانده بودند را تربیت کرد و از آنها محافظت کرد تا زمینه ی استفاده ی معنوی و علمی در زمان فرزندانش امام باقر(ع) و امام صادق(ع) فراهم شود و شیعه را از خطر حذف کامل که خواست حاکمیت بود، نجات داد.
گاهی سکوت و صبر و تحمل از قیام و جنگ و حتی کشته شدن به مراتب سخت تر است زیرا آن که قیام می کند محبوب جامعه قرار می گیرد و در تاریخ به نیکی از او یاد می شود، اما کسی که به حق سکوت کرده هم در زمان خود آماج توهین ها قرار می گیرد و هم در تاریخ به عنوان فردی عافیت جو مورد کم مهری قرار می گیرد.
