اطلاعات نوشت: صیانت، مودّت، یکپارچگی

شفقنا- روزنامه اطلاعات در مطلبی با عنوان «صیانت، مودّت، یکپارچگی» به قلم دکتر محمدعلی فیاض‌بخش این گونه آورده است:
مرگ، تنها تجربه‌ی نزیسته‌ای است که به زحمت بتوان بر آن نام تجربه نهاد؛ چرا که:
آن را که خبر شد، خبری باز نیامد.
ما چه می‌دانیم مرگ چیست؟ اگر تازه به زحمت بدانیم زندگی چیست! این قدر هست که زنده‌بودن و زندگی را دوست می‌داریم و این حبّ ذات، تصمیم ما نبوده، بلکه در فطرت ما ودیعت ‌نهاده است.
اگر عمل ما، گیرم به نیت خیر(!)، منجر به جان‌سپردن کسی شود، به فرض که تاوان حقوقی و جزایی‌اش داده شود، پاسخ قطع یک زندگی چه می‌شود؟
نزدیک‌شدن به مرز مرگ و زندگی یک فرد، خطرکردنی‌است که شاید نمونه‌ی دومی نداشته‌باشد؛ اینجا محل آزمون و خطا نیست. سخن از یک حیاتِ منحصر به فرد و تکرارنشدنی است، که اگر در این آزمون خطایی صورت‌گیرد، فرصت تصحیح یا دوباره‌آزمودن نیست. قاعدتاً هشدار قرآن، که قتل یک نفس را معادل قتل «جمیع ناس» دانسته، نه اغراق بوده، نه تعارف و نه تحذیری صرفاً اخلاقی، مثلا از جمله‌ی مرجّحات؛ نه؛ بیان یک خط قرمز در روابط بشری است.
در فضای پرالتهاب فعلی به دلیل واقعه‌ی فوت بسیار تألم‌برانگیز دختری جوان از هم‌وطنانمان ـ ضمن درنیفتادن به دامِ همیشه‌گسترده‌ی کسانی که بر مقتولانِ مظلوم، گزینشی عزاداری می‌کنند ـ باید یک‌بار و برای همیشه سبب‌سازی‌های این آزمونِ خطا را برچید و بالاخره یک‌بار هم‌ که شده، به سخن ناصحان دلسوز ترتیب اثر داد و صدبارآزموده‌های رفوزه را از این امتحان‌های تکراری حذف کرد.
سال‌هاست می‌گویند: «در کنار کار فرهنگی باید اِعمال قانون نیز کرد». بسیار خوب! اکنون بگویند: در معامله‌ی موازی فرهنگ و قانون در ترازوی جامعه، لااقل در مقوله‌ی حجاب، چه موازنه‌ای برقرار است؟ آیا همیشه «سنگ قانون» در این معامله بر «وزن فرهنگ» سنگینی نداشته‌است؟
توجیه و آموزش یک‌ساعته در مقرّ پلیس، مگر عصای موساست که مارهای رشدیافته و‌ درهم‌لولیده‌ی کم‌کاری‌های فرهنگی را یک‌جا ببلعد و ناگهان ید بیضا رو کند!؟
بیایید راه‌های به بن‌بست‌رسیده را از سر کوچه مسدود کنیم و با بلدان راه، خارج از حزب‌گرایی‌های موسمی، کوچه‌های دررودار را بجوییم.
جستار این کوچه‌ها، فکر و‌ اندیشه‌هایی را می‌طلبد، که فارغ از این‌که امروز حزب ما حاکم است یا حزب رقیب، به ایران بزرگ بیندیشد و به «صیانت» از وحدت ملی و یکپارچگی سرزمینی و مودّت مردمی.
بیاییم مفهوم «صیانت» و «معروف و منکر» را از ریشه بازتعریف کنیم.‏