شفقنا- مدیر بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء گفت: متأسفانه گاهی اوقات نشانه ها و علائمی ناصواب از یک مکتبی ارائه می شود، نشانه ها لزوماً باید از مغز و روح یک مکتب ریشه گرفته باشند و اصول و ریشه آنها در خود مکتب باشد.
به گزارش شفقنا، حجت الاسلام و المسلمین مرتضی جوادی آملی در برنامه تلویزیونی شعائر حسینی (جلسه سوم) که از تلویزیون اینترنتی اسراء و دیگر شبکه های رسمی بنیاد اسراء در فضای مجازی قابل مشاهده است ابراز داشت: متأسفانه گاهی اوقات نشانه ها و علائمی ناصواب از یک مکتبی ارائه میشود، نشانه ها لزوماً باید از مغز و روح یک مکتب ریشه گرفته باشند و اصول و ریشه آنها در خود مکتب باشد و این از مسائلی است که اگر این نسبت بین شعائر و آن مبانی و اصول برقرار نشود آن مکتب آنگونه که باید شناخته نخواهد شد.
وی افزود: اصلی ترین و بنیادی ترین امر در نهضت سالار شهیدان مسئله توحید است. باور به یکتایی و یگانگی پروردگار عالم باور به اینکه رسالت و معاد از جلوه های حق و حقیقت اند و اینها در حقیقت هم مدّ نظر خود بنیانگذار این نهضت و قیام است و هم در هویت این نظام دخیل است.
استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به مبانی فقهی نهضت امام حسین(ع) اذعان داشت: خود حسین بن علی این مبنا را روشن کرد و فرمود آنچه که باعث میشود من چنین قیامی را انجام بدهم این است که برخواسته ام تا جامعه امت پیغمبر را به صلاح و اصلاح بکشانم. آنچه که در حقیقت در جامعه وجود دارد از بین بردن سنتهای پیامبر و سنتهای الهی است و به جا نشاندن بدعتها بجای سنتهاست. بدعتها آن چیزی است که در حقیقت از دین نیست و بر دین وارد کرده اند و سنتها آن چیزی است که ریشه در دین دارد.
وی تاکید کرد: همواره امتها باید خود را با سنتهای مکتبش آشنا کنند و همواره سعی کنند که این سنتها در جامعه بماند. اگر این سنتها کم کم ضعیف بشود و بعد از جامعه رخت بربندد و سنتهای دیگر که بدعت هستند بجای آنها بنشینند طبیعی است که از آن مکتب فاصله گرفته خواهد شد.
آقای جوادی آملی، امر به معروف را مبنای فقهی نهضت امام حسین علیه السلام دانست و بیان داشت: حسین بن علی این را کاملاً احساس کرد که سنتهای الهی و سنتهای نبوی از بین رفته است و بجای آن سنتها و بدعتهای باطل بجا نشانده است. حضرت احساس کرد که باید جامعه را و نظام را به معروف امر کند و از منکر باز بدارد. امر به احیای سنتها و ارزشهای الهی و نهی از بدعتها و سنتهای شیطانی و طاغوتی و نظایر آن. لذا فرمود: آنچه که مبنای عمل من و کار من است که ما اگر بخواهیم به عنوان یک مبنای فقهی بدان توجه کنیم عبارت است از امر به معروف و نهی از منکر.
