حجت الاسلام والمسلمین صافی گلپایگانی: مرحوم آیت الله صافی قدمی برای مرجعیت برنداشتند

شفقنا- استاد حوزه علمیه قم گفت: آیت الله العظمی صافی گلپایگانی برای مرجعیتشان یک قدم هم برنداشتند، اما خدا خواست و ایشان به مرجعیت رسیدند.

به گزارش شفقنا، حجت الاسلام والمسلمین استاد حسن صافی گلپایگانی در بیست و سومین مجمع عمومی نشست دوره ای اساتید سطوح عالی و خارج حوزه علمیه قم، در ابتدای سخنان خود خاطرنشان کرد: خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا» همانا آنان که به خدا ایمان آوردند و نیکوکار شدند، خدای رحمان آنها را (در نظر خلق و حق) محبوب می‌ گرداند. (مریم: 96)

او ضمن تبریک سالروز بزرگداشت ولادت با سعادت کریمه اهل بیت فاطمه معصومه سلام الله علیها، با اشاره به اهانتی که اخیراً به حضرت علی بن موسی الرضا علیهماالسلام افزود: حادثه بسیار ناگواری اتفاق افتاده است که باید تسلیت عرض کنم و آن، جسارتی است که به آستان ملک پاسبان حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام شده است از سوی کسانی که با امام مهربانی ها، با امامت، با ولایت و با امام معصوم دشمنی و عناد دارند. این حادثه را به محضر مبارک قطب دائره امکان، حضرت بقیة الله الاعظم ارواح العالمین له الفداء تسلیت عرض می کنم.

استاد برجسته حوزه علمیه قم در ادامه بیان کرد: مطالبی که بیان می شود، بیان ویژگی‌هایی است که مرحوم حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی رضوان الله تعالی علیه داشتند؛ شاید ویژگی‌هایی که بیان می شود، برای اساتید و حوزه های علمیه تازگی داشته باشد.

او در قسمت دیگری از سخنان خود خاطرنشان کرد: همان طور که می دانید، خداوند متعال به ایشان عمر زیادی عنایت کرد که در این عمر طولانی و با برکت، به تبلیغ دین و تبلیغ تشیع و دفاع از حریم امامت و ولایت پرداختند؛ حتی از دوران نوجوانی که در گلپایگان بودند، این خصیصه در وجود ایشان بود. مرحوم آیت الله آقای والد مکرّم ما نقل می‌کردند در زمانی که 16 سال داشتند، در تهران، مجله ای به نام «همایون» منتشر می شد و در آن، مطالب انحرافی را ارائه می کردند؛ ایشان در همان ایام به پاسخ آن مطالب در آن مجله اقدام می کردند.

صافی گلپایگانی اضافه کرد: وقتی ایشان به نجف اشرف مشرّف شدند و تحصیلات خودشان را در آنجا شروع کردند، در نزد علمای بزرگ، همانند مرحوم آیت الله سید جمال گلپایگانی، مرحوم آیت الله شیخ کاظم شیرازی و مرحوم آیت الله محمد علی کاظمینی که از فحول و علمای برجسته آن زمان حوزه نجف بودند، به شاگردی پرداختند. در آن زمان، ایشان از شاگردان برجسته حوزه نجف بودند و اساتید حوزه در آن زمان به ایشان، هم به خاطر علمیت و هم به خاطر ورع و تقوا خیلی علاقه داشتند. این عالم بزرگوار در مدتی که در نجف بودند خبردار شدند که والده‌شان بیمار هستند و به ایشان گفته بودند که اگر می خواهید والده شما زنده بماند باید برگردید. بعضی از بزرگان تعبیر می‌کردند که ممکن است یکی از علت هایی که ایشان در زندگی و درس خودشان موفقیت زیادی پیدا کردند به خاطر همین مطلب بود که از نجف به گلپایگان برای خدمت به والده‌شان آمدند.
ایشان نقل می‌فرمودند در نجف وقتی که می خواستم روز آخر برگردم به ایران، بعضی از اساتید کنار ماشینی که می خواستم سوار شوم آمده بودند و گریه و التماس می‌کرد که از نجف بیرون نرو، چون ما مثل شما به اندازه انگشتان دست نداریم.
همچنین می‌فرمودند زمانی در نجف که بودم، پولی از ایران نمی‌رسید و زندگی به سختی می‌گذشت. معظم له با مناعت طبعی که داشتند از کسی کمکی نمی‌گرفتند. ایشان خدمت حضرت عباس علیه السلام رسیدند و گفتند که من مشغول درس هستم و چیزی ندارم و از نظر مالی مشکل دارم. فرمودند همین که این را گفتم بعد از زیارت کسی آمد و کمک زیادی به من کرد که تا مدت‌ها مشکل مالی نداشتم.

استاد عالی حوزه علمیه قم بیان داشت: وقتی ایشان به قم آمدند و درس آیت الله العظمی بروجردی را دیدند می‌فرمودند فهمیدم که دیگر لازم نیست به نجف بروم و باید از درس آیت الله بروجردی استفاده کنم. آیت الله بروجردی هم به ایشان خیلی لطف داشتند و علاقه‌مند بودند لذا ایشان را به عنوان مشاور خود انتخاب نمودند و در هیأت استفتاء شرکت می‌کردند و آن بزرگوار، استفتائات مهمی را به ایشان می دادند. ایشان می گفتند زمانی آیت الله بروجردی20 الی 30 پاکت استفتاء به من دادند تا من جواب بدهم. من شب مشغول شدم و صبح جواب‌ها را بردم، ایشان گفتند که این‌طور جواب دادن بهتر است از آن هیات استفتاء. ایشان 70 سال جواب استفتاء می دادند که در زمان غیبت کبری کاری بی‌نظیر است و برای کسی اتفاق نیفتاده است. در زمان آیت الله بروجردی 17 سال، در زمان آیت الله گلپایگانی 34 سال، در زمان مرجعیت خودشان نیز سیل استفتائات از داخل و خارج به دفتر ایشان روانه بود و با این استفتائات خیلی از مشکلات را حل می کردند. اینکه یک مرجع بتواند هزاران استفتاء را جواب دهد و خیلی از مشکلاتی که مردم با هم داشتند، این مشکلات حل می شد، کار بسیار مهمی است.

او در بخش دیگری از سخنان خود عنوان کرد: یکی از علمای وهابیت قبل از انقلاب به ایران آمده و چیزهایی را در ایران دیده بود و کتابی با عنوان «اسمعی یا ایران» نوشته و به مردم ایران و به تشیع توهین کرده بود.
جواب این عالم وهابی را مرحوم آیت الله آقای والد معظم ما نوشتند و به اسم «ایران، تسمع و تجیب» منتشر شد و مورد استقبال قرار گرفت.

چند سال قبل عده‌ای از آقایان کرج خدمت ایشان آمده بودند و حدود 180 شبهه را آوردند و گفتند که وهابی‌ها در کرج این شبهه‌ها را پخش کرده‌اند و کسی جواب اینها را نداده است. ایشان خیلی ناراحت شدند و خودشان با اینکه بالای 90 سال داشتند، به شبهات جواب دادند که نتیجه اش شد کتاب «صراط مستقیم» که چند بار چاپ شد و اثر زیادی داشت.

از آثار مهم ایشان کتاب منتخب الأثر فی الامام الثانی عشر(ع) یا کتاب پرتوی از معارف اسلام است که در جواب شریعتی نوشتند. شریعتی در حسینیه ارشاد شبهاتی را در میان جوانان مطرح کرده بود و ایشان حدود 2000 صفحه پاسخ آن مطالب را دادند که جداً دایرة المعارف بزرگ وکاملی است. غرض اینکه ایشان همیشه برای دفاع از اهل بیت سلام الله علیهم آماده بودند.

استاد صافی گلپایگانی ادامه داد: از اقدامات مهم ایشان تأسیس مؤسسه آموزشی تبلیغی دارالزهراء علیهاالسلام بود که مرکز پاسخگویی به شبهات بوده و خواهد بود. تعداد زیادی از طلاب این مؤسسه، فارغ التحصیل شدند و اینها مبلغانی هستند که همه برای نقد فرقه‌های مختلف آماده‌اند و در نقد وهابیت و مدعیان مهدویت، پاسخگوی شبهات و نقد فرقه های ضاله هستند.

او در قسمت دیگری از بیانات خود افزود: یکی از خصیصه‌های ایشان این بود که همیشه بیان می کردند مطالبی که روحانیت تبلیغ می کنند، باید از قرآن و احادیث باشد. بارها می‌فرمودند که این خواب‌ها و کرامت‌ها را برای مردم نگویید. ایشان می‌گفتند که کرامت، کرامت صاحب جواهر است که 43 جلد کتاب فقهی نوشته است و مرحوم امام می فرماید که حوزه های ما باید فقه جواهری داشته باشد. ایشان می فرمودند که کرامت، کرامت علامه مجلسی است که یک کتاب بحار الانوار ایشان 110جلد است.

صافی گلپایگانی در ادامه گفت: ایشان نسبت به مسائل سیاسی هم قبل از انقلاب و هم بعد از انقلاب، حساسیت های خاصی داشتند، در خبرگان قانون اساسی که امام از ایشان خواستند که وارد خبرگان شوند، ایشان قبل از اینکه وارد خبرگان شوند پیش نویس قانون اساسی را نوشته و به محضر امام برده بودند که بسیاری از مفاد قانون اساسی امروز از همان پیش نویس قانون اساسی است. آن مرجع بزرگوار عضو مؤثری در خبرگان قانون اساسی و بعد، در شورای نگهبان بودند. معظم له می‌فرمودند در هشت سالی که در شورای نگهبان بودند یک روز هم برای غیر خدا به تهران نرفتم. ایشان همه عمرشان برای خدا بود و قسم می‌خوردند که یک قدم هم برای مرجعیت برنداشتند و نمی‌خواستند، امّا خدا خواست و ایشان به مرجعیت رسیدند و مقام بزرگی که ایشان به آن رسیدند. مقام معظم رهبری در اطلاعیه‌ای که برای رحلت ایشان نوشتند فرموده بودند که من از راهنمایی های ایشان بهره می بردم، ایشان مرجع بصیری بودند، بسیاری از مطالب را ایشان علنی نمی کردند.

او در قسمتی از سخنان خود بیان کرد: در زمان امام هم همین طور بود. چند روز قبل از مسافرت قذافی به ایران، قذافی توهینی به حضرت امیر المومنین علیه السلام کرد که نمی خواهم آن توهین را اینجا بیان کنم.
ایشان از توهین قذّافی به حضرت علیه‌السلام خیلی ناراحت شدند و پیش امام رحمت الله علیه رفتند و جریان را گفتند و بیان کردند که می‌دانید که چه کسی می‌خواهد به ایران بیاید؟ این شخصی است که به امیرالمؤمنین علیه السلام توهین کرده است و امام خیلی ناراحت شدند و از ورود قذافی به ایران جلوگیری کردند.

استاد حوزه علمیه قم ادامه داد: باز همین قذافی می خواست که در تهران مدرسه ای برای دانش آموزان بسازد از اول ابتدایی تا بالا. ایشان گفتند که حق ندارد که این کار را بکند، مگر ما در آنجا مدرسه داریم که او مدرسه بسازد در ایران. بسیاری از مشکلات را در زمان حیات، امام به ایشان ارجاع می دادند، در زمان شهادت شهید رجایی و شهید باهنر، امام می خواست طبق قانون عمل بکند، امام خمینی به ایشان پیغام دادند که چه بکنیم و ایشان مشکل را از نظر قانونی حل کردند و جواب دادند.

او در ادامه بیان کرد: یکی از کارهایی که ایشان می کردند این بود که به رؤسای جمهوری که خدمت ایشان می رسیدند گوشزد می کردند که به یاد مردم باشید و به یاد محرومان باشید و در آخر می گفتند که مواظب باشید و با رهبری کنار بیایید و طوری نشود که خدای نکرده اختلافی با مقام معظم رهبری داشته باشید. ایشان می گفتند که تضعیف نظام نشود.

استاد صافی گلپایگانی در مورد خدمات حضرت آیت الله العظمی صافی بیان داشت: ایشان خدمات عام المنفعه زیادی داشتند. همین مسجد امام حسن عسکری علیه السلام از یادگاران بزرگ آن مرجع نورانی و آیت الله العظمی گلپایگانی است. از شورای شهر آمدند و گفتند که ما می خواهیم که مثل مسجد امام اصفهان در اینجا کنار مسجد امام حسن عسکری علیه السلام بسازیم، آن طرف را پاساژ درست کردند و به ایشان گفته بودند که مقداری از مسجد را به ما بدهید. ایشان فرموده بودند که ما یک وجب از این مسجد را به شما نخواهیم داد. ایشان یک ریال از دولت برای ساخت این مسجد قبول نکردند با اینکه چند سال پیش مبلغ زیادی را دولت وقت برای مسجد داد اما ایشان قبول نکردند و الحمدلله این مسجد آبروی شیعه و حوزه های علمیه شده است.

او در بخش دیگری از سخنان خود افزود: به امر ایشان، تمام مناطق محروم رسیدگی می‌شد و چند ماه قبل از ارتحالشان که عده ای از دختران شیعه را در مدرسه سید الشهدا علیه السلام افغانستان شهید کردند، ایشان از همین جا نماینده فرستادند به افغانستان و این نماینده به خانه تک تک شهیدان رفتند و تسلیت گفتند و مقداری کمک به آنها دادند. در همه حوادثی که برای شیعه پیش می آمد ایشان اعلام موضع می‌کردند.

استاد حوزه علمیه قم بیان داشت: معظم له به علما و فضلای حوزه توصیه هایی داشتند. حدود یک ماه قبل از رحلت ایشان شورای محترم مدیریت حوزه خدمت ایشان آمدند و ایشان توصیه های مهمی را به آنان داشتند که من بعضی از آنها را خدمت شما عرض می کنم. یکی فرمودند که حوزه های علمیه که امانت امام صادق و حضرت ولی عصر عجل الله هست باید حفظ شود. محور قرار گرفتن معارف اهل بیت در حوزه های علمیه بسیار مهم و ضروری است. حفظ استقلال حوزه های علمیه خیلی حیاتی است، حوزه باید مستقل باشد، تعامل باید باشد اما نه اینکه ما با دولت تعامل کنیم، آنها باید با ما تعامل کنند، آنها باید ببیند که خواست حوزه و علما چیست و آن چیزی که خواست علما و مراجع است را پیاده کنند.

او اضافه کرد: از دیگر مواردی که ایشان خیلی تأکید داشتند رسیدگی به معیشت طلاب و لزوم احیای موقوفات حوزه بود.
ضرورت ارتباط‌گیری با جهان اسلام به خصوص مراکز مهمی مانند الأزهر و الزیتونة تونس از دیگر توصیه‌های آن مرجع عالیقدر بود. ایشان حفظ احترام و استقلال اساتید حوزه را لازم می‌دانستند. آیت الله العظمی صافی رضوان الله تعالی علیه، احترام خاصی نسبت به اساتید داشتند و با اینکه حدود صد سالشان بود درب منزل حضرت آیت الله العظمی بروجردی ره را می بوسیدند و احترام زیادی برای اساتید خودشان قائل بودند. در حقیقت چیزی که باعث پیشرفت بزرگان شده احترام به اساتید بود.