شفقنا – استاد «احمد عابدی» در همایش حکیم إلهی المیزان را تاثیرگذارترین کتاب دینی در سدههای اخیر نامید و گفت تا این زمان کتابی به تاثیرگذاری المیزان نداشتهایم.
به گزارش خبرنگار شفقنا، همایش حکمت الهی شب گذشته به پاس بزرگداشت علامه سیدمحمدحسین طباطبایی، علامه سیدمحمدحسن إلهی و علامه حسن زاده در دارالقرآن علامه طباطبایی برگزار شد.
استاد عابدی در این مراسم گفت: علامه طباطبایی در مسجد سلماسی تدریس می کرد وقتی از پله ها پایین می آید دکتر احمدی به ایشان می گوید برخی از جاهای المیزان سهو قلمهایی وجود دارد. علامه اشک می ریزد و می گوید آقای احمدی من این کتاب را نوشتم ولی یک نفر به من کمک نکرده است و حتی کاغذی را که می خواهم بنویسم ندارم.
این پژوهشگر حوزه علمیه قم با تایید سخنان علامه طباطبایی تصریح کرد: امروز که بررسی میکنیم میبینیم بسیاری از صفحات این کتاب پشت نامههایی نوشته شده که برای علامه ارسال شده بود.
تقدیم ثواب المیزان به روح پدر علامه
وی ادامه داد: برادر ایشان، سید حسن طباطبایی از تبریز خدمت علامه نامهای می نویسد که من در عالم رویا خدمت پدر رسیدم و پدر فرمود محمدحسین المیزان را نوشت، سهم ما را نداد. علامه در جواب نامه مینویسد فکر نمیکردم نوشتن المیزان ثواب داشته باشد. نوشتن آن وظیفه من بوده است. اگر ثوابی داشت آن را به روح پدرم هدیه می کنم. برادر مجدد نامه می نویسد که پدر را در مبشره دیگری دیدم فرمود محمد حسین سهم ما را داد. ثواب این تفسیر به روح پدری که چنین فرزندی را تربیت کرده هدیه شده است.
علامه حسنزاده اهل ذکر بود
استاد عابدی در ادامه سخنان خود با اشاره به جایگاه علمی و تقوای علامه حسنزاده آملی گفت:این عالم بیش از ۱۳۰ کتاب نوشته است که اگر ما بخواهیم از روی این کتابها بنویسیم نمیتوانیم. کتاب هزار و یک نکته نشان میدهد که ایشان در چهل علم اظهار نظر کرده است.
وی افزود: علامه حسنزاده علاوه بر اینکه عالم و فقیه و صاحب رساله بود و مقلدانی نیز داشت، انسان عابد و زاهد و اهل ذکری بود. او در یکی از کتابهای خود نوشته درباره آثار خواندن صد بار سوره دوخان در هر بیست و سه روز اول ماه مبارک رمضان نوشته است. خود ایشان به این کار اصرار داشتند. سوره دخان سه صفحه است. صد بار خواندن آن 300 صفحه میشود که هفت ساعت خواندن آن زمان میبرد.
علماء بزرگ، عرفاء بزرگ بودهاند
استاد عابدی گفت: علامه حسنزاده اهل این نبود که نماز را سریع بخواند و به دنبال کارش برود. علمای بزرگ، عارفهای بزرگی بودند. آقا محمد شوشتری وقتی که برای نماز ظهر و عصر به مسجد میآمد دو نفر زیر بغلهایش را میگرفتند. اما با این حال وقتی که در محراب قرار میگرفت ۱۶ رکعت نافله ظهر و عصر را ایستاده می خواند. نماز ظهر او پانزده دقیقه طول میکشید.
وی تصریح کرد: این آقای شوشتری هرسال که کتاب می نوشت کتابش کتاب سال کشور بود. این علم و این دانشی که این بزرگواران دارند عنایت خداوند و لطف خدا و به برکت این عبادتها و تهجدها بوده است.
