امروز : جمعه 10فروردینماه 1403 | ساعت : 15 : 57

آخرین اخبار

آرتی: اقامه نماز مسلمانان روسیه در مقابل مجتمع «کروکوس»

شفقنا- اداره دینی مسلمانان روسیه در مقابل مجتمع «کروکوس»...

اعلام برنامه شب های قدر در مسجد جمکران

شفقناقم- مراسم احیای شب های قدر در مسجد جمکران...

القدس: قانون منع تبعیض بر اساس مدل مو در پارلمان فرانسه تصویب شد

شفقنا- پارلمان فرانسه پیش نویس قانونی را تصویب کرد...

خطیب نماز جمعه تهران: همه می‌دانند مشکل کشور «اقتصادی» است

شفقنا- خطیب نماز جمعه تهران گفت: جهش تولید بسیار...

سخنگوی وزارت خارجه حملات رژیم صهیونیستی به سوریه را محکوم کرد

شفقنا- سخنگوی وزارت خارجه حملات هوایی شب گذشته رژیم...

«نهج البلاغه و امام علی (ع)»؛ قدرت در سیره و سخن امام علی (ع)...

شفقنا- استادیار دپارتمان الهیات دانشگاه مفید گفت: نهج البلاغه...

«آمریکا و اسرائیل: چه کسی تسلیم چه کسی است؟» سرمقاله القدس العربی

شفقنا- «دانیل کورتزر» سفیر اسبق آمریکا در اسرائیل (بین...

مراسم شب قدر در هیئت ثامن الائمه سیدنی برگزار می شود

شفقنا- مراسم احیاء اولین شب قدر در هیئت قرآنی...

القدس العربی: تجمع هزاران اردنی در محکومیت جنگ در غزه و عادی سازی روابط...

شفقنا- هزاران اردنی شامگاه گذشته در مجاورت سفارت اسرائیل...

آیت الله کاهانی اهل تحقیق، در جستجوی علم و مسلط به مبانی بود: گفت و گویی با استاد سید باقر موسوی اصفهانی

شفقنا – یک آفتی که در بین عده ای از حوزویان پیدا شده این است که طلبه سه سال درس خارج می آید و بعد سه یا چهار درس را شروع می کند و خودش را از تحصیل فارغ می داند. این اشتباه است. «خذ العلم من افواه الرجال»؛ هر چه انسان جلو برود، ممکن است استفاده اش از درس استاد کمتر باشد؛ اما گاه استاد یک نکته ای را می کند که کلیدی است و انسان در ادامه دادن درس می تواند آنها را بدست بیاورد،
استاد کاهانی با اینکه خودش درس خارج داشت و سرش هم شلوغ بود؛ ولی اینگونه نبود که خودش را مستغنی احساس کند؛ و تا آخر در درس استاد شرکت می کرد و حضورش هم حضور نمایشی نبود.

به مناسبت ارتحال استاد سید محمد حسین طه کاهانی، استاد سید باقر موسوی درچه ای اصفهانی از اساتید حوزه علمیه قم در باره شخصیت ایشان به گفتگو پرداخت*.

موسوی اصفهانی در ابتدای گفتگو خاطرنشان کرد: «مرحوم استاد کاهانی رحمت الله علیه یکی از شاگردان مسلط به مبانی فقهی و اصولی مراجع و آیات عظام، مخصوصا آیت الله العظمی وحید خراسانی دامت برکاته بود».

تسلط جامع بر مبانی اعاظم

وی افزود: ایشان چند دوره اصول و دهها سال در فقه حضرت آیت الله وحید خراسانی دام ظله را شرکت کرده بود و مرتب به دفاتری که برای این منظور نوشته بود، مراجعه می کرد؛ و اگر سؤال می کردید که نظر استاد در فلان موضوع چیست، ایشان می گفتند در سال فلان یک بار این موضوع را طرح کردند و این نظر را دادند و درسال فلان نظرشان تغییر پیدا کرده بود. این تسلط ناشی از مراجعه مکررشان به دفاتری بود که برای تهیه آنها بسیار زحمت کشیده شده بود.

موسوی اصفهانی در ادامه بیان کرد: مرحوم استاد کاهانی به همین صورت، مبانی چند استاد دیگر را در دست داشت. ایشان از شاگردان حضرت آیت الله حاج آقا تقی قمی هم بود و مبانی ایشان هم در دستشان بود؛ اگر در جلسه ای نشسته بودیم و صحبت از مبانی می شد، به راحتی مبانی اساتید مختلف را بیان می کردند و می گفتند : مبنای آیت الله وحید در این مسأله این است، به این دلیل؛ مبنای آیت الله تقی قمی این است به این دلیل؛ مبنای آیت الله تبریزی در این مسأله این است، به این دلیل.

وی اضافه نمود: این ویژگی، یکی از خصوصیات بارز استاد کاهانی بود؛ و البته باید بگویم، شاید از قصور اطلاع من باشد، اما کسی دیگر را در قم ندارم که این ویژگی را داشته باشد. اگر چه ممکن است کسانی مبانی استادشان و یکی دیگر از اساتید را مسلط باشند، اما استاد کاهانی جامع بود.

طالب همیشگی علم

استاد سید محمد موسوی اصفهانی خاطرنشان کرد: مرحوم استاد سید محمد کاهانی همواره دنبال علم و تحقیق مطالب علمی بود؛ من مطلبی را از حضرت آیت الله سید محمد روحانی برای ایشان نقل کردم که برای ایشان جالب بود ؛و بعد از نقل به من گفتند : بعد از این، این مطلب را از قول شما نقل می کنم.

وی افزود: افسوس! لازم بود که قدرشان بیش از این دانسته می شد؛ البته چند سال پیش، حوزه از ایشان به عنوان استاد نمونه تقدیر کرد؛ ولی کما هو حقّه از ایشان استفاده نشد.

ایشان در ادامه بیان کرد: من خودم پیگیر نوشتن تقریرات بیع آیت الله وحید خراسانی توسط ایشان بودم؛ با توجه به پرکاری و مشغله فراوان ایشان، پیگیری می کردم که تقریرات را سریع تر تمام کند و بحمدالله جلد اول کتاب البیع به سرانجام رسید و به این ترتیب، نمونه ای از کار ایشان بیرون آمد. البته ایشان مشغول تهیه جلد دوم هم بود.

وی اضافه نمود: حدود بک سال قبل ، جلد اول کتاب البیع، به چاپ رسید و حضرت آیت الله وحید خراسانی نیز تقدیر شایانی از ایشان به عمل آوردند؛ در ابتدای این کتاب، استاد کاهانی موارد اختلافات مبانی آیت الله وحید خراسانی با استادشان حضرت آیت الله خویی را به خوبی بیان کردند.

موسوی اصفهانی خاطرنشان کرد: آیت الله العظمی وحید خراسانی روی عللی، اجازه چاپ تقریرات درسشان را به دیگران نمی دادند و نمی دهند و در درس چند بار تأکید کردند که کسی بدون هماهنگی به اسم ما چیزی را ننویسد ولی ایشان سابقا این اجازه را به مرحوم کاهانی داده بود ، خوب است که به مناسبت در اینجا این مطلب را بیان کنم؛ چون در جریان هستم و شاید عده ای ندانند که دلیل اصرار استاد در چاپ نکردن تقریر چیست؟
من دلیل این تاکید را توضیح می دهم : اگر چه به حسب ظاهر به نظر می آمد که درس حاج آقای وحید، درس روان و منظم و دسته بندی شده ای است، اما برای درس ایشان تقریر نوشتن، کار هر کسی نیست. من می گویم درس آیت الله العظمی خویی اینگونه نبوده است؛ کسانی که درس آقای خویی را تقریر کرده اند، نیاز به زحمت چندانی نداشته اند؛ اگر کسی از ضبط صوت هم درس حضرت ایة الله آقای خویی را پیاده کند می تواند جا پ کند، (چه اینکه برخی از دروس ایشان هم به وسیله ضبط صوت پیاده شده است)؛و می تواند استاد دهد یعنی زیاد کار نمی خواست؛ اما درس آیت الله وحید، برای تقریر، نیاز به تخصص دارد و کار هر کس نیست و تعریب درس هم اصطلاحا تقریر نیست هر چند مفید است ،
ایشان اضافه کرد ،کسی باید تقریر درس استاد را بنماید که مبانی گذشته و حال ایشان در دستش باشد، بتواند اینها را با هم تنظیم نماید؛ ممکن است در جایی در یکی از دروس، برخی از مقدمات را نگفته یا مبنایش نیست؛ بعد کسی در درس، همین را به عنوان نظر ایشان، چاپ کند؛ و گاهی هم همین اتفاق افتاده است. خودِ حاج آقای کاهانی به من می گفت برخی از این تقریراتی که نوشته و چاپ شده را نگاه می کنم و می بینم که اشتباه است؛ اینها در عین اینکه ممکن است عین مطلب درس هم آورده شده باشد، ولی به اصطلاح فنی، مراد جدی و مراد استعمالی در کلمات هم وجود دارد و ممکن است آن روز استاد بر خلاف مبنا مطلبی گفته باشد بود و مقرر غیر وارد به اسم نظر استاد چاپ کند، ولی اقاي کاهانی متوجه این دقائق بود

کتاب البیع

یکی از کسانی که معتقد بودم که می توانند این تقریر را به خوبی بنویسند، حاج آقای کاهانی بودند. جلد اول کتاب البیع که ایشان به نگارش در آوردند، یکی از بهترین تقریرات است.

در صفحه 7 این کتاب، بخشی را به اختلافات رجالی آیت الله وحید خراسانی و استادشان آیت الله خویی اختصاص می دهند و در این بخش، شش مسأله رجالی را اسم آورده که مورداختلاف این دو بزرگوار است.

در صفحه 9 این کتاب، بخشی را تحت عنوان «و اما اختلاف المبانی فی الاصول» باز می کند و به 19 مورد از اختلافات بین این دو استاد برجسته می پردازد.

در صفحه 15 این کتاب به اختلافات مبانی فقهی حاج آقای وحید با آیت الله خویی می پردازد و در طی آن 18 مورد را ذکر کرده است.

در آخر این عبارت را می گوید: «هذا ما حضرنا عاجلا و لتحقیقه مقام آخر» شخصی اینچنینی را واقعا سراغ نداریم که اینگونه اختلافات در دستش باشد.

تقریظ استاد بر تقریر ایشان

سید باقر موسوی اصفهانی خاطرنشان کرد: آیت الله العظمی وحید خراسانی در 13 رجب 1441 برای ایشان تقریظ نوشته اند:

«فقد لاحظت بعض ما قرره جناب الفاضل العلامه المحقق حجة الاسلام و المسلمین سید محمد حسین کاهانی فوجدتها صادرة من فهم و تدقیق مستوعبة لنکات البحث و دقائقه مما یدلّ علی احاطته العلمیة … و اسئل الله تبارک و تعالی ان یدیم توفیقه »

او یادآور شد: مرحوم کاهانی از آن دسته افرادی نبود که خودشان را زود مستغنی از استاد بدانند.

وی افزود: یک آفتی که در بین عده ای از حوزویان پیدا شده این است که طلبه سه سال درس خارج می آید و بعد سه یا چهار درس را شروع می کند و خودش را از تحصیل فارغ می داند. این اشتباه است. «خذ العلم من افواه الرجال»؛ هر چه انسان جلو برود، ممکن است استفاده اش از درس استاد کمتر باشد؛ اما گاه استاد یک نکته ای را می کند که کلیدی است و انسان در ادامه دادن درس می تواند آنها را بدست بیاورد،
استاد کاهانی با اینکه خودش درس خارج داشت و سرش هم شلوغ بود؛ ولی اینگونه نبود که خودش را مستغنی احساس کند؛ و تا آخر در درس استاد شرکت می کرد و حضورش هم حضور نمایشی نبود.

وی در ادامه اظهار داشت: من این را با تجربة به فضلای حوزه و اساتید می گویم؛ چرا که خودم هم تجربه دارم؛ شما بعد از اینکه مدتی را درس خارج رفتید، تقاضای درس از شما می کنند؛ شما یا محصل باشید یا اگر در کنار تحصیل درس می گذارید، باید درستان مضرّ به تحصیلتان نباشد. شما که 3 درس را قبول کردید؛ مطالعه لازم دارد و وقت زیاد را می خواهد؛ کم کم می بینیم ادامه شرکت استاد در درس های خارج، نمایشی می شود و صرفا می آیید و آقای کاهانی تا روز آخر وقتی به درس می آمد، به نحو جدّ می آمد؛ روی درس کار می کرد و فردا قبل از درس در وسط مسجد اعظم، گعده بر قرار می کرد. فضلای حوزه در گعده آقای کاهانی می نشستند و ایشان درس استاد را برای آنها تقریر می کرد؛ استاد کاهانی بحث می کرد و وقت می گذاشت. به مناسبتی برای ایشان کلاس ترتیب دادیم که لازمه اش این بود که گعده قبل از کلاس استاد وحید را تعطیل کند؛ ایشان راضی نشد که تعطیل نماید. برخی دیگر هم گعده داشتند؛ اما مفصل تر و طولانی تر از همه، گعده حاج آقای کاهانی بود.

وی افزود: به مناسبت خوب است به این نکته اشاره کنم که در نجف اصلا رسم بوده که قبل از درس استاد، عده ای درس را تقریر می کردند. ممکن است که دسترسی به درس حاج آقا وحید در همه روز برای همه کس مقدور نبود؛ حاج آقا وحید پاسخ به برخی اشکالات مطروحه را به بعضی شاگردان قدیمی حواله می کردند و یکی از آن افراد، همین حاج آقای کاهانی بود البته زمانه اقتضا ندارد که طلبه ها همانند حاج آقای کاهانی با ان فضلش سی چهل سال در درس خارج شرکت کنند؛ اما این وضعی هم که در عده ای مشاهده می کنیم، پسندیده نیست که سه سال درس خارج برود و سه درس سطح را شروع کند؛ و فقط حضور فیزیکی در درس داشته باشند

وی در ادمه بیان کرد: حضرت آیت الله شبیری زنجانی می فرمودند: پدرم مرحوم آیه الله حاج سید احمد زنجانی به درس حضرت آیت الله بروجردی حاضر نمی شدند؛ چون وقت نوشتن و تقریر و تحقیق در درس را نداشتند و می گفتند حضور نمایشی نمی خواهم داشته باشم.

موسوی اصفهانی افزود، پیشنهادم این است که بیاییم از این بزرگواران الگو بگیریم. شما اگر درس شروع می کنید و هنوز فارغ التحصیل نشدید، به مقداری درس بردارید که به تحصیلتان ضرر نزند.

وی ادامه داد: حاج آقای کاهانی تا حدود ده سال پیش مستمرّ از مستشکلین دائمی درس بود و حاج آقا هم به ایشان عنایت داشت که البته اتفاقی افتاد که اشکال کردن را ترک کرد و البته ما را که اشکال می کردیم، تشویق و تمجید می کرد؛ و در هر صورت گعده علمی ایشان همواره برقرار بود.

پرکاری

سید باقر موسوی درچه ای در بخش دیگری از گفت و گوی خود، افزود: یکی دیگر از ویژگی های استاد کاهانی، پرکاری ایشان بود؛ یکی از افراد پرکاری را که ما دیدیم، حاج آقای کاهانی بود که با وجود سن بالا، اشتغالات بسیار داشت. اگر چه ممکن است دوره کرونا برای عده ای سبب اتلاف عمر بوده باشد؛ اما ایشان بسیار موفق بود و واقعا الگوی ما باید به شمار بیاید.

اول اینکه در تمام درس های استاد شرکت می کرد.

دوم اینکه قبل از درس تقریر می کرد.

سوم اینکه در مؤسسات تخصصی همانند «بقیة الله»، «امام رضا»، «ائمه اطهار» تدریس داشت.

چهارم اینکه در چند سال اخیر، پنج شنبه و جمعه که زمان استراحت طلبه ها است، درس خارج داشت. عصر چهارشنبه با ماشین به تهران می رفت و درس خارج خود را برقرار می کرد و عصر جمعه برمی گشت. درس های ایشان در سایت ها موجود است.

پنجم اینکه ایشان از اساتید راهنما و از داورهای سطح سه و چهار حوزه بود. واقعا وقت می گذاشت و اشکالات پایان نامه ها را می گفت و وقت می گذاشت

ششم اینکه ساعت 10 به مؤسسه حاج آقای وحید می آمد و برای گروهی که آنجا بودند فقه استاد را تقریر می کرد و در آنجا در این اواخر به تقریر نویسی مباحث بیع می پرداخت.

حاج آقا کاهانی از شاگردان آیت الله قمی هم بودند؛ و تا زمانی که استاد سرحال بودند، در کلاس ایشان شرکت می کردند؛ حتی زمانی از استاد، تقاضای درس کرده بودند و استاد شرط تشکیل کلاس را حضور استاد کاهانی دانسته بود

اهل بحث و گفتگو بودن:
این استاد درس خارج حوزه خاطرنشان کرد: ایشان اهل بحث کردن و بحّاث بود؛ یعنی اینگونه نبود که یک کلمه ای بیان کنند و بگویند «برو درباره اش فکر کن» اگر بحثی می شد، اشکال و جواب را ادامه می دادند. گاه می دیدید که با یک طلبه نیم ساعت مشغول گفتگو است. اهل بحث و گفتگو بود؛ به راحتی بحث را قطع نمی کرد و با دیگری همراهی می نمود.
وی افزود: به پیشنهاد مرحوم‌ حجت السلام و المسلمین حاج شیخ حسین کریمی، در سال 1376 آیت الله وحید مد ظله، دارالفقاهه ای در مدرسه خودشان تأسیس کنند تا بتوانند تعدادی از طلبه های مستعد را پذیرفته و پشتیبانی مالی کنند، تا طلاب، صرفا مشغول درس باشند؛ چه اینکه در آن زمان هم مشکلات اقتصادی وجود داشت.
استاد موسوی اضافه نمود: در آن سال، حدود 30 نفر را دعوت کردند که به این مدرسه بیایند و در فقه و اصول کار کنند. ما نیز از جمله همان 30 نفر بودیم. آن تعداد به دو گروه تقسیم شدند؛ یک گروهشان به ریاست و اشراف استاد کاهانی بودند و گروه دیگر که ما در آن گروه بودیم، به ریاست حاج آقای کلباسی بود که ایشان هم انصافا از فضلای ناشناخته حوزه است. نماز بر بدن مطهر حاج آقای کاهانی را نیز خود آیت الله کلباسی خواندند.
وی در ادامه بیان کرد: هر شب دو ساعت در مدرسه بحث و اشکال و جواب بر قرار بود؛ دارالفقاهه تا همین چند سال پیش برقرار بود و حاج آقای کاهانی نیز از اعضای دائم آنجا به شمار می آمد؛ ازاین رو حدود 20 سال نیز در آنجا مشغول بودند و افاضه می کردند و طلاب از وجودشان استفاده می کردند.

تواضع استاد:
موسوی اصفهانی ار ادامه اظهار داشت: استاد کاهانی انسان پر کار، زحمت کش، مسلط بر مبانی بود؛ اگر کسی این خصوصیات را داشته باشد، در صورت خودساخته نبودن، این انسان کم کم دچار غرور و عجب بشود؛ به هر حال انسانی با این خصوصیات، با افرادی برخورد کند که از سطح علمی پایین تر از خود برخوردار هستند و گاهی هم مبتدی هستند؛ اگر انسان خود را نساخته باشد، نوع رفتارشان فرق می کند.
وی افزود: همه افرادی که با حاج آقای کاهانی برخورد داشته اند، بپرسید؛ ببینید که رفتارش با طلاب و شاگردان چگونه بود؟ ایشان نه مانند استاد، بلکه مانند یک رفیق و دوست بودند؛ متواضع بودند؛ این علم را به تواضع مزین کرده بودند؛ همانند درخت پرثمری که هر چه میوه بیشتر می دهد، خمیده تر می گردد.
این استاد حوزه علمیه قم در ادامه بیان کرد: مرحوم استاد کاهانی اینگونه نبود که خودشان را بگیرند و دنبال عناوین باشند. ایشان از بسیار کسانی که درس خارج می دهند، فاضل تر بود؛ اما درس مختصری داشت که متشکل از حدود ده نفر بود؛ به صورت ساده درسش را می داد و به دنبال کارهای خودش می رفت. اصلا در این عوالم توهمی که گاهی گرفتار هستیم، نبود؛ اینکه این جلو رفت و آن عقب آمد. تواضع ایشان درسی بود که انسان را به عوالم معنویت دعوت می کرد.

حقّ پذیری:
وی اضافه نمود: من از حدود بیست و پنج سال پیش که از نزدیک با ایشان آشنا شدم، چیزی که در ایشان دیدم، تواضع بود. ایشان همانند استادشان حاج آقا تقی قمی هر کجای بحث می فهمید که حق با ما است، همان جا می گفت حق با شماست؛ خود اینکه انسان زیر بار اشکال برود و بفهمد که طرف مقابل صحیح می گوید، کار راحتی نیست. یک حالت تسلّم در مقابل حقّ در مباحثات، خودش خودساختگی خوبی می خواست که ایشان داشت.

زندگی زاهدانه:
موسوی اصفهانی همچنین گفت: به جنبه های علمی، تحقیقی و اشتغالات استاد کاهانی اشاره کردید؛ اما باید دانست که ایشان، یک زندگی زاهدانه ای داشتند؛

عشق به ائمه اطهار(ع):
وی افزود: چند سال پیش از طرف بعثه حضرت آیت الله وحید خراسانی دام ظله به حج مشرف شده بودیم؛ یک ماه با ایشان محشور بودیم؛ در درس و بحث هم با ایشان محشور بودیم؛ جنبه های ولایت ایشان، جنبه های عشقشان به ائمه اطهار علیهم السلام غوغا بود؛ اسم اهل بیت علیهم السلام می آمد، چه به مناسبت روضه و چه غیر آن، اشک در چشم ایشان حلقه می زد؛ قلبی نرم و چشمی گریان داشت؛ فانی در عشق اهل بیت علیهم السلام بود.

این دوست مرحوم کاهانی افزود: استاد کاهانی در گروه ولایتی بود که حضرت آیت الله وحید خراسانی دام ظله آن گروه را شاید سی یا چهل سال پیش درست کرده بود؛ گروهی که از جمله بزرگانی که در آن حضور داشتند، می توان به این عزیزان اشاره نمود: حاج آقای نجم الدین طبسی، حاج آقا سید علیرضا حسینی، حاج آقا کاردان، حاج آقا علم الهدی؛ از آن سابقه داران، یکی نیز همین حاج آقا کاهانی بود؛ گروهی که با حس و حال ولایی کار می کردند. و البته در نتیجه زحمات آنها کتاب هایی نیز به چاپ رسیده است؛ از جمله مباحثی در مورد «حدیث ثقلین» و .. و البته خیلی از موارد هم مانده که چاپ بشود.

مقید به تبلیغ:
موسوی اصفهانی یادآور شد: در وجود استاد کاهانی این ولایت، و عشق وافر به اهل بیت علیهم السلام تبلور کرده بود؛ ایشان می گفتند که مقیّد هستند که دهه محرم را حتما به تبلیغ بروند؛ متأسفانه به گونه ای شده همین قدر که کمی فضل بزرگواران بالا می رود، جنبه روضه خوانی و تبلیغ را گاهی مانند دیگران فرصت نمی کنند که ادامه بدهند؛ اما حاج آقا کاهانی در محرم حتما مقید بودند که به منبر بروند. حضرت آیت الله وحید نیز تا آخرین سالی که درس می دادند، منبر را رها نکردند و روضه می خواندند.

وی افزود: قبل از فوت استاد کاهانی رحمت الله علیه، من هم حرم امام رضا علیه السلام مشرف بودم، در صحن حرم، ایشان را تصادفا دیدم؛ گفتند: «من دو روز آمدم به زیارت امام رضا علیه السلام؛ بعد از آن به قوچان برای تبلیغ می روم»؛ و اتفاقا همین سفر آخر ایشان بود؛ در آنجا کرونا گرفتند؛ با مریضی منبرشان را ادامه دادند و در راه اعلای کلمه امام حسین علیه السلام جانشان را فدا کردند. البته ایشان رعایت هم می کردند؛ اما به هر حال این ضایعه پیش آمد و در سفر تبلیغی به عالم بالا کوچ کردند. خدا ایشان را رحمت کند و با ائمه اطهار محشور کند.

تشییع با شکوه:
این استاد حوزه علمیه قم در پایان بیان کرد: انصافا یکی از تشییع های با شکوه از مسجد امام به حرم انجام شد و حاج آقای کلباسی بر ایشان نماز خواندند و در یکی از مقبره های حرم دفن شد.

وی اضافه نمود: ما یک خسارتی دیدیم و امیدواریم که به گونه ای ثلمه ایشان جبران شود؛ واقعا حسرت خوردیم که وقت نکردند کتاب البیع حضرت آیت الله وحید خراسانی دام ظله را به قلم بیاورند و همین یک جلدش که چاپ شد، کاشف از زحمات ایشان است. امیدوارم که خدای متعال ایشان را غریق رحمت کند و ما را توفیق بدهد که متخلق به اخلاق ایشان باشیم.

*این گفت و گو ابتدا در سایت نشست اساتید منتشر شده و اینک با اضافاتی باز نشر شده است

اخبار مرتبط

پاسخ دیدگاه

لطفا نظر خود را وارد کنید
نام خود را بنویسید