شفقنا زندگی- دیابت نوع 2 با سطح بالای قند خون ناشی از مقاومت به انسولین مشخص میشود.
به گزارش سرویس ترجمه شفقنا از مدیکال نیوز، انسولین هورمونی است که به گلوکز کمک میکند وارد سلول شود، جایی که میتواند برای انرژی استفاده شود یا برای استفاده در آینده ذخیره شود. مقاومت به انسولین زمانی اتفاق می افتد که سلولهای بدن به انسولین واکنش خوبی نشان نمیدهند و بنابراین گلوکز را از خون خارج نمیکنند.
در دیابت نوع 2، مقاومت به انسولین همچنین تولید انسولین در بدن را افزایش میدهد، که میتواند منجر به افزایش اشتها، فشار خون بالا و افزایش وزن شود.
تحقیقات قبلی نشان داده است که دیابت نوع 2 به شدت با منبع اضافه وزن و بیماری کبد چرب که شامل ذخیره چربی اضافی در کبد است، ارتباط دارد. طبق مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، 89٪ مبتلایان به دیابت دارای اضافه وزن هستند.
به تازگی، محققان دانشگاه آریزونا، دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس، دانشگاه پنسیلوانیا و دانشگاه نورث وسترن دو تحقیق انجام دادهاند تا مکانیسمهای اساسی ارتباط بیماری کبد چرب با هموستاز گلوکز که باعث تعادل بین انسولین و گلوکز در خون میشود را از هم جدا کنند.
آنها دریافتند که حساسیت به انسولین میتواند ظرف چند روز پس از کاهش تولید بیش از حد انتقال دهنده عصبی GABA در کبد، بهبود یابد و درمان طولانی مدت ممکن است منجر به کاهش اشتها و کاهش وزن شود.
انتقال دهندههای عصبی بین اعصاب فرستاده میشوند تا مغز و قسمتهای مختلف بدن بتوانند ارتباط برقرار کنند،GABA یک انتقال دهنده عصبی مهاری است، به این معنی که سیگنالینگ را در سیستم عصبی کاهش میدهد.
وقتی کبد GABA تولید میکند، فعالیت [اعصاب] کبدی به مغز را کاهش میدهد. بنابراین، کبد چرب، با تولید GABA، فعالیت شلیک به مغز را کاهش میدهد. این کاهش در شلیک توسط سیستم عصبی مرکزی احساس میشود، که سیگنالهای خروجی را که بر هموستاز گلوکز تأثیر میگذارد تغییر میدهد.
محققان ابتدا از مطالعه موشها دریافتند که بیماری کبد چرب ناشی از چاقی باعث افزایش تولید GABA در کبد میشود. آنها سپس دریافتند که افزایش سیگنالینگ GABA از کبد بر هموستاز گلوکز تأثیر میگذارد.
از آنجا که تحقیقات قبلی نشان داده بود که آنزیمی به نام ترانس آمیناز GABA (GABA-T) برای تولید GABA در کبد کلیدی است، تیم تحقیق گمان میکند که هدف قرار دادن GABA-T برای تولید GABA کمتر در کبد ممکن است باعث کاهش مقاومت به انسولین و درمان دیابت نوع 2 شود.
محققان برای آزمایش فرضیه خود، ابتدا مدلهای موش دیابتی نوع 2 را با داروهایی که فعالیت GABA-T را مهار میکنند، درمان کردند. این داروها به عنوان اتانول آمین- سولفات (EOS) و ویگاباترین شناخته میشوند.
دومین روش آزمایش تیم برای فرضیه خود شامل یک درمان ژنتیکی معروف به آنتی الیگونوکلئوتید ضد حس (ASO) بود. این عمل با اتصال قطعات کوچک DNA یا RNA به مولکولهای RNA باعث میشود پروتئینهای خاصی ساخته نشود. در این حالت، ASO با غیرفعال کردن بیان GABA-T در کبد کار میکند.
هر دو روش درمانی طی چند روز فعالیت GABA-T را کاهش داده و حساسیت به انسولین را بهبود بخشید. موشهایی که داروهای ASO و EOS دریافت کردهاند نیز پس از 7 هفته از شروع درمان، 20٪ از وزن بدن خود را از دست دادند.
محققان سپس نمونههای کبدی را که از 19 فرد مبتلا به چاقی طی اقدامات جراحی چاقی گرفته شده است، بررسی کردند. آنها بیان ژن در بافت کبد را تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند که کسانی که دارای مقاومت به انسولین هستند، بیان بالایی برای ژنهای مرتبط با تولید و فعالیت GABA دارند.
این بدان معنی است که یافتههای موجود در مدلهای موش ممکن است در انسانها نیز صادق باشد.
در ادامه محققان برای توضیح نتایج خود گفتند که چربی اضافی در کبد باعث آزاد شدن GABA میشود، که باعث سوزش عصب آوران واگ کبدی میشود، یعنی خط ارتباطی بین کبد و مغز.
آنها توضیح میدهند که سرکوب این عصب با GABA، همانطور که در تنظیم کنندههای دیگر اشتها مشاهده میشود، باعث افزایش مصرف غذا و افزایش وزن میشود که این امر باعث افزایش مقاومت به انسولین میشود. اجازه دادن به آتش گرفتن این عصب در حالت عادی اثر معکوس کاهش مصرف غذا، افزایش وزن و مقاومت به انسولین را دارد.
محققان نتیجه گرفتند که هدف قرار دادن تولید GABA در کبد ممکن است باعث هموستاز گلوکز، کاهش مصرف غذا و کاهش توده بدن – به طور انحصاری در بین مبتلایان به چاقی شود.
“اگرچه این یافتهها گزینههای درمانی را در کوتاه مدت تغییر نمیدهد، اما راهی جدید برای توسعه درمانهای جدید مانند مهار کنندههای GABA به دانشمندان میدهد، که میتواند در آینده به کاهش انتشار GABA در کبد، به طور بالقوه یک روش جدید برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 برای مدیریت شرایط خود ارائه دهد. ”