امروز : پنج‌شنبه 9فروردینماه 1403 | ساعت : 22 : 30

آخرین اخبار

شمار مسافران خراسان رضوی به هشت میلیون نفر رسید

شفقنا- جانشین رییس ستاد اجرایی خدمات سفر خراسان رضوی...

5 نفر براثر واژگونی خودرو در مسیر سبزوار – خوشاب خراسان رضوی مصدوم شدند

شفقنا- مسوول روابط عمومی مرکز اورژانس دانشگاه علوم پزشکی...

آناتولی: بزرگترین محموله هروئین در مرز ترکیه و عراق کشف و ضبط شد+ تصاویر

شفقنا- وزارت بازرگانی ترکیه از موفقیت اداره گمرک این...

دادستان استان: درگیری مسلحانه برسر مسائل شخصی در یاسوج ۲ کشته برجاگذاشت

شفقنا- دادستان عمومی و انقلاب مرکز کهگیلویه وبویراحمد با...

دیدار امیرعبداللهیان با رئیس جمهور ترکمنستان

شفقنا- وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران که به...

انستیتوت مطالعات استراتژیک استرالیا: طالبان در خصوص مبارزه با داعش و القاعده در افغانستان...

شفقناافغانستان- انستیتوت مطالعات استراتژیک آسترالیا می‌گوید که ادعای طالبان...

معاون استاندار خبر داد: ورود حدود 8 میلیون مسافر نوروزی به مشهد

شفقنا- جانشین رئیس ستاد اجرایی خدمات سفر خراسان رضوی...

نشست هیئت‌های ایران و ترکمنستان

شفقنا- نشست هیأت‌های ایران و ترکمنستان به ریاست وزرای...

برپایی مراسم احیای شب های قدر در بیت مرحوم آیت الله صانعی

شفقنا- مراسم سوگواری شهادت حضرت علی(ع) و احیای شب...

مراسم عزاداری شهادت حضرت علی(ع) در دفتر حضرت آیت الله وحید خراسانی برگزار می...

شفقنا- مراسم عزاداری شهادت امیرالمؤمنین علی علیه السلام در دفتر...

گزارش تصویری: مراسم بزرگداشت مرحومه زهرا شجاعی  

شفقنا- مراسم بزرگداشت و سومین روز درگذشت مرحومه سیده...

شب‌های احیای تلویزیون برای ایرانیان مقیم خارج از کشور

شفقنا- برنامه «شب‌های قدر» با آیتم‌های ویژه «شب روشنی»...

دولتمردان همیشه عقب تر از مردم حرکت می کنند/ پیرو برنامه گام دوم به دنبال تغییر و انقلاب در مدل حکمرانی کشور هستیم/ دولت بعدی باید برجام را به درستی اجرا و به نتیجه برساند/ انتخابات قطبی شود برای ادامه کار تصمیم دیگری خواهم گرفت؛ قاضی زاده هاشمی در گفت و گو با شفقنا

شفقنا- امیرحسین قاضی زاده هاشمی پزشک و نایب رییس اول مجلس شورای اسلامی که سابقه طولانی حضور در دوره‌های هشتم، نهم و دهم مجلس شورای اسلامی را در کارنامه خود دارد، داوطلب انتخابات 1400 ریاست جمهوری شده است. او در گفت و گو با شفقنا، دولت خود را «دولت سلام» معرفی کرده و می‌گوید که به دنبال تغییر و انقلاب در مدل حکمرانی کشور است.

قاضی زاده هاشمی شفافیت، گفت وگو، عدم انحصار و رانت و عدالت را 5 شرط تشکیل دولت مردمی عنوان کرده و می‌گوید که هدف، احیای اعتماد عمومی است و این احیای اعتماد عمومی در رفتار دولتمردان نهفته است یعنی دولتی که مردمی بوده، گوش شنوا داشته باشند، پاسخگو و مهربان با مردم و در کنار آنها باشد و دوم برنامه های اجرایی برای مواردی مثل تهیه مسکن و کنترل تورم را داشته باشد.

مهمترین بخش های گفت و گوی دکتر قاضی زاده هاشمی:

پیرو برنامه گام دوم به دنبال تغییر و انقلاب در مدل حکمرانی کشور هستیم

دولتمردان همیشه عقب تر از مردم حرکت می کنند

نظام برنامه ریزی کشور باید از گذشته نگر تبدیل به نظام برنامه ریزی آینده نگر شود

بین نظام برنامه ریزی و تامین مالی هیچ ارتباط روشنی وجود ندارد

براس شفافیت نظام مالیاتی 50 پروژه تعریف کردیم

باید هزینه ایجاد اشتغال را کاهش دهیم

مفهوم «دولت مردم» را خلق کردیم

عدالت معادل مقابله با مفسدین نیست

تحریم‌ها نباید باعث شود که دچار پنهان کاری و تصمیمات نادرست شویم

به جای اینکه بازرگانی خارجی را توسعه دهیم، در راستای خواسته ترامپ عقب نشینی کردیم

لازمه خنثی کردن تحریم‌ها توسعه بازارهای جهانی و تکیه به منابع داخلی است

دولت‌ها تشخیص کارشناسی خودشان را در مصوبات قانونی ترجیح می دهند

مسایل کشور با اقدامات روبنایی حل نمی‌شود

برای تغییرات اساسی نیاز به کابینه جوان داریم

رویکرد به سربازی باید تغییر کند

بسیاری از مسایل در کشور ما تابو شده است

جابه جا کردن آدم ها مسایل کشور را حل نمی‌کند

آسیا و آفریقا ظرفیت‌های بزرگ اقتصادی برای ما دارند

دولت بعدی باید برجام را به درستی اجرا و به نتیجه برساند

بین مجلس و دولت راهبردهای مشترک برای حل مسایل مردم وجود ندارد

انتخابات قطبی شود برای ادامه کار تصمیم دیگری خواهم گرفت

 متن گفت و گوی شفقنا با دکتر امیرحسین قاضی زاده هاشمی را در ادامه می‌خوانید:

شما کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری 1400 شده‌اید و انتظار این است که مسایل اقتصادی در حال حاضر بیش از سایر حوزه‌ها مورد توجه رییس جمهور آینده منتخب قرار بگیرد. از جمله این موارد برنامه های 5 ساله توسعه است که تاکنون بیش از 30 درصد آن عملیانی نشده است. شما در دولت چه برنامه ای دارید که این برنامه به طور کامل عملیاتی شود؟

یک مساله نظام برنامه ریزی در کشور است. پیرو برنامه گام دوم، به دنبال تغییر و انقلاب در مدل حکمرانی کشور هستیم. یعنی معتقدیم نظامات موجود، نظامات کارآمدی نیست بلکه بعضا ضد مردمی و نظامات بروکراتیک خسته کننده‌ای است که بسیار استهلاک منابع ایجاد می‌کند. یکی از این موارد، نظام برنامه ریزی کشور است که گذشته نگر می‌باشد؛ یعنی مشکلاتی که در گذشته پیش آمده و مرکز آمار ایران، آمار آن را در گذشته احصاء و تحلیل کرده‌ و راه حل‌های مبتنی بر راهکاری که گذشتگان ارائه کرده‌اند را می خواهیم در قوانین برنامه، برای آینده پیاده کنیم. در حالی که در این برنامه، مشکلات جدید ایجاد می شود و زخم آن کهنه می شود. بنابراین نظام برنامه ریزی ما اشکال دارد. برنامه ریزی باید مبتنی بر مدیریت تحولات آینده باشد و وقتی تحولات آینده مدیریت نشود، مشکلات حل نمی‌شود.

دولت های بعد از انقلاب در بخش‌های مختلف کم کار نکردند؛ همانطور که در هفته انقلاب و 22 بهمن گزارش های بلندی از گزارشات خودشان ارائه می‌دهند که چقدر مدرسه، جاده و دانشگاه و… ساخته شده است. شاخص های رفاهی ما نشان می‌دهد که نسبت به سال‌های ابتدایی انقلاب اوضاع کشور ما بهتر شده است یعنی میزان برخورداری مردم از رفاه اجتماعی افزایش پیدا کرده است. پس چرا میزان نارضایتی بیشتر است و مردم احساس می کنند که دولت ها ناکارآمد هستند؟ وقتی دولت هایی بودند که خدماتی ارائه کردند و این خدمات هم رشد پیدا کرده پس دلیل این نارضایتی ها چیست؟ بخشی از دلایل این است که مردم احساس می‌کنند رانت، فساد و تبعیض وجود دارد؛ درحالی که مگر در کشورهای همسایه مثل ترکیه، عربستان و امارات که شاخص رفاه عمومی و رضایتمندی بالا است، رانت و فساد وجود ندارد؟! در عربستان که به صورت قانونی رانت و فساد وجود دارد و بخشی از منابع مملکت مستقیم به جیب شاهزاده‌ها ریخته می‌شود. البته من بحث فساد را در نارضایتی مردم رد نمی کنم؛ اما اصلی‌ترین بحث این است که دولت ها زمانی به نیازهای مردم می پردازند که نیازهای جدید خلق شده است و نیازهایی که دولت به آن می‌پردازد کهنه شده است. یعنی دولتمردان همیشه عقب تر از روز مردم حرکت می‌کنند؛ چرا که زندگی در جریان است و نسل‌ها و مطالبات مردم در حال نو شدن است. زمانی که من کم سن بودم، موبایل وجود نداشت و تلفن ثابت هم در هر خانه‌ای نبود. موبایل کالای لوکس بود اما الان جزئی از زندگی مردم شده است. پس اگر الان بخواهیم همچنان به تلفن ثابت بپردازیم نشانه عقب ماندگی است پس مساله نظام برنامه ریزی ما اشکال ماهیتی دارد.

اشکال دوم این است که بین نظام برنامه ریزی و تامین مالی ما هیچ ارتباط روشنی وجود ندارد. یعنی اولا بدون اینکه به جیبمان نگاه کنیم، برنامه می‌نویسیم و دوم اینکه منابع مالی را بدون لحاظ برنامه توزیع می‌کنیم. یعنی برنامه هایمان هیچ ارتباطی به منابع و توانایی ما در تامین منابع ندارد و همان منابع اندک را هم بدون ملاحظه به برنامه هایمان، توزیع می‌کنیم. نظام برنامه ریزی کشور باید از گذشته نگر تبدیل به نظام برنامه ریزی آینده نگر شود؛ پدیده هایی که قابلیت اجتماعی شدن دارند، شناسایی شوند و از فرصت‌های آن استفاده و تهدیدهایش هم زدوده شود تا زمانی که آن پدیده به مردم برسد، نشان دهد که دولت برنامه دارد. الان بیت کوئین(رمز ارز) به مردم رسیده در حالی که رمز ارز موضوع 15 سال پیش است؛ بنابراین دولت هوشمند باید از 15 سال پیش برای آن فکر می‌کرد تا امروز برای مدیریت آن برنامه روشنی داشته باشد نه اینکه کاسه چه کنم دستش بگیرد. مردم الان نمی دانند چه کنند و ما اول با آنها مقابله می کنیم و بعد مجبور می‌شویم به آن تن دهیم. بنابراین اینکه می‌گوییم نیاز به یک انقلاب سازوکاری داریم، ابتدا یک نوع تغییر رویکرد نیاز است و باید نگاهمان به موضوعات و روش حل مساله عوض شود.

میزان زیادی از نقدینگی در دست مردم است که یک روز به سراغ ارز و روز دیگر به سراغ سکه و خودرو می رود؛ برنامه ای برای کنترل این نقدینگی دارید؟  

این بحث که می‌گویید میزان نقدینگی در دست مردم زیاد است خیلی آن را قبول ندارم. دست مردم نقدینگی زیاد است اما بسیاری از کسانی که نقدینگی عظیم دارند، موسسات و بنگاه‌های خصولتی و یا به تعبیری موسسات وابسته به دولت هستند؛ اگر 42 میلیارد دلار درآمد ارزی سالانه ما باشد، 9 میلیارد دلار در درست بخش خصوصی واقعی است و تولید کننده ارز است اما بقیه آن در دست دولت است. مثلا پتروشیمی درست است که برای صندوق بازنشستگی کشوری است اما دولت مدیر آن را منصوب می‌کند. در ریال هم همین شرایط حاکم است؛ در ریال، گردش عظیم مالی برای بنگاه هایی است که وابسته به دولت محسوب می‌شوند؛ البته بخش کوچکی از مردم هم حضور دارند به عبارت دیگر نقش مردم در ریال، پررنگ تر از ارز است.

برای موضوع درمان نقدینگی در جهت کاهش تورم، برنامه مفصلی را طراحی کردیم. اولین راه کنترل تولید نقدینگی، کاهش آن است که نیاز به اصلاحات ساختاری در بانک ها، بودجه و هم در حوزه خرید و فروش دارد. بخش دیگر، هدایت نقدینگی در بخش مولد و غیر مولد اقتصاد است که با شیب بندی اقتصاد مثل نظام های مالیاتی تنظیم گر امکان پذیر است که از بخش های غیر مولد بیشتر مالیات بگیرد و از بخش‌های مولد کمتر مالیات بگیرد در حالی که ما در کشور بر عکس این عمل می کنیم. ما داریم از تولید مالیات می گیریم در حالی که باید از ثروت مالیات بگیریم؛ یعنی باید از ثروتمندان مالیات بگیریم. کشوری مثل آمریکا با اینکه کشور سرمایه داری است؛ 98 درصد مالیات را از افراد ثروتمند گرفته می‌شود. در واقع نیمی از مردم آمریکا، 2 درصد مالیات می دهند و نیمه دوم، 98 درصد مالیات می‌دهند و هر چه طبقه ثروت افراد بالاتر می رود، میزان مالیات دهی آنها افزایش پیدا می‌کند و با اینکه کشور سرمایه داری است، هم حمایت می‌کند و هم باز توزیع ثروت انجام می دهد؛ اما در کشور ما اولین کسانی که مالیات می دهند، کارمندان دولت هستند یعنی کسانی که حقوق مشخصی دارند؛ اما آنهایی که ثروت عظیم دارند مالیات نمی‌دهند؛ بنابراین نظام شفافیت مالی نیاز داریم. ما 50 پروژه تعریف کردیم تا مساله تورم را حل کنیم که در پیشران آن مساله کنترل نقدینگی مطرح است.

در حال حاضر معیشت، مهم ترین دغدغه مردم است. چه برنامه عملیاتی برای بهبود معیشت مردم دارید؟

در کوتاه مدت با چند مساله روبه رو هستیم. یکی از آنها مساله تورم است که هم خودش و هم نوساناتی که ایجاد می کند را کنترل کنیم. هر سال کالا گران می شود اما بعضا این افزایش قیمت، چند برابر است که باید کنترل شود. مساله دوم مسکن و خانه دار شدن و توانایی در پرداخت اجاره مسکن است. مساله سوم، قدرت خرید و در واقع تامین معیشت است. مساله چهارم حل معضل بیکاری است. در میان سرپرستان خانوار و یا شاغلین مولد، حدود 6 الی 7 میلیون نفر یا شغل ندارد و یا شغل ثابت و یا قابل قبولی که درآمد کافی برای آنها ایجاد کند، ندارند. ما برای آنها برنامه ریزی کردیم که بتوانیم افرادی که شغل ناپایدار دارند، شغلشان را پایدار کنیم و افرادی که فاقد شغل هستند که نزدیک به 3 میلیون نفر می‌باشند، ولو شغل موقت که درآمد کافی داشته باشد را ایجاد کنیم تا کم کم با توجه به تخصص آنها و توسعه مشاغل پایدارتر، ارتقاء شغلی برای آنها ایجاد کنیم. در واقع اول شغل ساده و موقت با مهارت آموزی 2 ماه به آنها می دهیم تا حرفه را یاد بگیرند تا با استراتژی توسعه صنعتی و معدن و سایر حوزه های تولید مثل گردشگری، بتوانند شغل پایدارتری به آنها بدهیم که این امر به رونق تولید هم کمک می‌کند.

با توجه به توصیه‌ای که مقام رهبری در حمایت از تولید و مانع زدایی‌ها داشتند آیا حمایت‌های لازم از تولید در کشور شکل می‌گیرد؟

وقتی از رونق تولید و اشتغال صحبت می‌کنیم، باید هزینه ایجاد اشتغال را کاهش دهیم. وقتی از توسعه اشتغال سریع صحبت می‌کنیم منظور این است که به بنگاه‌های کوچک، خدمت و مشاغل خانگی اولویت دهیم. یعنی باید به سمت رشته مهارت‌های ساده تر برویم که بتواند با سرمایه گذاری کوچک تر کسب درآمد کنند؛ مثلا زنبورداری که این سرمایه گذاری های کوچک با منابع اندکی هم قابل راه اندازی است. بنابراین منظورم از شغل موقت، اینگونه مشاغل است تا مشاغل بزرگتر اتفاق بیفتد و افراد بر اساس تخصصی که پیدا می‌کنند به شغل جدید مهاجرت کنند. اما رونق تولید و ایجاد اشتغال همه یک بسته کامل است. نقدینگی که سرکش است که باید مهار شود، اگر به سمت تولید برود، سرعت دهنده تولید خواهد بود؛ اما چون وارد دلالی و سفته بازی می‌شود، و چون مالیات های تنظیم گر درستی برای کنترل آن وجود ندارد، لذا ضد اقتصاد است؛ درحالی که اگر وارد سرمایه گذاری مثل معدن کاری و توسعه کارگاه ها شود، می تواند مولد باشد.

ما در سال 98 افزایش قیمت بنزین را داشتیم که مردم به وضع موجود اعتراض داشتند و باعث شد حوادثی رخ دهد که شاید بخشی از آن به دلیل عدم شفافیتی بود. دولت آینده چقدر باید این شفافیت را در دستور کار خودش قرار دهد؟

ما مفهوم «دولت مردم» را خلق کردیم؛ یعنی دولتی که مردم، حاکم اصلی آن هستند و برای اینکه چنین دولتی شکل بگیرد 5 شرط وجود دارد. شرط اول شفافیت است؛ یعنی وقتی مردم قرار است حاکم بر دولت باشند، باید اطلاع داشته باشند که دولتشان چه می داند، چگونه تصمیم می گیرد و چگونه عمل می کند. دومین موضوع، گفت و گو است یعنی باید برای آنها توضیح داده شود و گفت و گو شکل بگیرد. هم مشکلات مردم را بشنوند و گوش شنوا داشته باشند و هم زبان گویا برای داشتن دلیل مناسب برای تصمیماتشان داشته باشند. سومین مساله عدم انحصار و رانت و وجود رقابت سالم است. یعنی دولت نباید سازمان رانت، سازمان مجوزهای طلایی، سازمان دادن ارزهای ارزان قیمت به عده خاص و سازمان ایجاد انحصار برای واردات کالای خاص باشد. همانطور که این انحصار در رسانه، تجارت و سیاست و … بد است. چهارمین موضوع، بحث عدالت است. دولت باید توسعه عدالت بدهد و این عدالت هم باید ساختاری و نهادی باشد. عدالت، معادل مقابله با مفسدین نیست. وقتی که ساختار ها، روش ها و نظام‌های ارزشی، همه عادلانه باشد می توان عدالت را تجریه کرد. و پنجمین شرط، پاسخگویی است؛ دولت باید پاسخگو باشد و بتواند نسبت به وظایفی که دارد پاسخ مناسب را بدهد.

یکی از مباحث مهم دیگری که مردم خواستار حل آن هستند، بحث تحریم‌هاست چطور می‌توان تحریم ها را به طور کامل و عملیاتی خنثی کرد؟

تحریم ها نباید باعث شود که دچار پنهان کاری، تصمیمات نادرست و یا دچار لایه بندی اقتصاد و ایجاد صعوبت اقتصادی شویم چون ما همواره می‌خواهیم لایه بندی کنیم تا دزدی نشود و منابع کشور را از دست ندهیم. کارت های بازرگانی زیادی تولید کرده بودیم که یک سوم آن را ترامپ جمع کرد و یک سوم هم خودمان جمع کردیم؛ در حالی که باید این کارت‌ها را افزایش داده و آن را به اهلش واگذار می کردیم؛ پس مساله مهم این بود که اهلیت این کارت‌ها را حل می‌کردیم. به جای اینکه بازرگانی خارجی را توسعه دهیم، اما در راستای خواسته ترامپ، عقب نشینی کردیم. لازمه خنثی کردن تحریم ها دو مساله است یکی توسعه بازار است؛ یعنی باید اقتصاد ما جهانی شود، که اگر اقتصاد ما با کشورهای همسایه در هم تنیده شود، تحریم پذیری آن کاسته می‌شود.

نکته دوم، تکیه بر منابع قابل اتکای داخلی است. یعنی ما باید بتوانیم تمام ظرفیت های داخلی را به حداکثر بهره برداری برسانیم. اگر این دو مورد اتفاق بیفتد، در اولین گام، اقتصاد منطقه به ما وابسته می‌شود و در دومین گام، میزان تکیه ما به واردات کالاهای واسطه و یا اولیه، کاهش پیدا می کند.

در حوزه سیاست خارجی مردم انتظار دارند اجماعی بین نهادهای مختلف کشور بین مسایل مهم از جمله تحریم ها شکل بگیرد. در برجام مصوبه مجلس را داشتیم که به اذعان بسیاری توانست پشتوانه مذاکره کنندگان باشد. این اجماع چقدر ضرورت دارد در دستور کار دولت بعدی قرار بگیرد و آیا در دوران کنونی شاهد این اجماع بودیم؟

نه؛ شاهد اجماع نبودیم. چراکه دولت ما قانونمدار نبود. اجماع یعنی قانون و وقتی نهاد قانونی مثل مجلس شورای اسلامی و یا شورای امنیت ملی، مصوبه ای دارد یعنی اجماع؛ و همه بحث ها تا قبل از مصوبه است و بعد از آن مجریان وظیفه دارند قانون را اجرا کنند. چون تمکین دولت‌ها به قانون ضعیف است و دولت ها تشخیص کارشناسی خودشان را در مصوبات قانونی ترجیح می دهند، ایجاد اشکال می‌کند. لایحه یعنی تنظیم قانون پیشنهادی و دولت می‌تواند تمام نظراتش را ارائه بدهد اما وقتی مجلس، قانونی را تصویب کرد، دولت باید پایبند آن مصوبه باشد نه اینکه کار خودش را انجام دهد. در برجام، مجلس 9 شرط گذاشت و شورای عالی امنیت ملی هم برای آن شرط گذاشت اما دولت به هیچ کدام از آنها تمکین نکرد و برای همین بود که مشکل ایجاد شد.

دولت انتقاد می کند که بسیاری از لوایح دولت که بیشتر در حوزه اقتصاد است در مجلس خاک می خورد و توجهی به آن نمی شود.

نه اینگونه نیست و تا جایی که من خبر داریم بسیاری از این لایحه ها که جنبه اقتصادی دارد به سرعت بررسی می‌شود.

تشکیل کابینه جوان از جمله مواردی است که اکثر کاندیداهای ریاست جمهوری شعار آن را سر می دهند اما جز در موارد معدود شاهد حضور جوانان در کابینه نبودیم. برای این موضوع برنامه دارید؟

اگر کابینه پاکدست و به روز، آرمان خواه، شجاع، جهادی، فعال و پرانرژی می خواهیم و کابینه‌ای که بتواند شجاعت تحول را داشته باشد، باید به سراغ جوانان برویم؛ چراکه جوانان این خصوصیات را دارند اما افراد وقتی به سن بالا می رسند، محافظه کار می شوند و بیشتر به دنبال حفظ وضع موجود هستند. این افراد به اصطلاح آرد خود را ریخته و الکشان را آویخته اند؛ لذا توان وارد شدن به اصلاحات عمیق را ندارند و می‌خواهند رو بنایی کار کنند در حالی که مسایل کشور ما با اقدامات روبنایی حل نمی‌شود. ساختارهای ما معیوب است؛ نظامات مالیاتی، بانکی، آموزش و پرورش، سربازی، بورس، و …ما مشکل دارد که باید بتوانیم تحولات عمیقی در آن به نفع مردم ایجاد کنیم.

از جمله موارد مهمی که توسط قشر جوان هم مدت‌هاست مورد توجه قرار گرفته، بحث سربازی است. دولت بعدی چقدر باید به این مساله ورود کند؟

 رویکرد سربازی در جهان تغییر پیدا کرده است اما ما تعداد زیادی فراری از سربازی داریم؛ چرا چنین وضعی را برای جوانان درست کرده‌ایم! علاوه بر آن، سرباز دو ساله نیروی حرفه‌ای کارآمدی برای سیستم امنیتی کشور نیست؛ در حال حاضر با توجه به ایجاد تکنولوژی در حوزه دفاعی و امنیتی پس باید از تکنولوژی استفاده کنیم و همچنین نیروی ماهری که بتواند از این تکنولوژی استفاده کند. در نیروی رزم همه به سراغ کماندو و تکاور رفته اند اما از سربازی که فقط 2 سال آموزش دیده نباید انتظار کماندو شدن داشت. این نیرو باید 5 سال استخدام شود و حقوق مکفی هم به او داده شود. مساله مهم دیگر این است که این جوان با اختیار خودش آمده و مهارت کسب می کند. اینگونه نباشد که وقتی او را به مرز فرستادیم، با دوستش شوخی ‌کند، گلوله بخورد و کشته شود و نتوان جواب خانواده او را داد. لذا آموزش می بیند و حرفه ای خواهد بود. لذا ما دنبال تبدیل سربازی هستیم نه از بین بردن آن چراکه امنیت برای کشور مؤلفه مهمی است اما اجباری کردن آن مانع ازدواج و اشتغال شده است.

چگونه می شود این دسته از برنامه‌هایی که دارید را هم به جامعه عرضه کرد و هم قابل اجرا باشد؟

پاسخ به مسایل پیچیده راه حل آسانی ندارد بلکه راه حل پیچیده می خواهد اما این راه حل پیچیده را باید گام بندی کرد؛ مثلا من می‌گویم کل نظام اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور 20 سال طول می کشد اصلاح شود؛ ولی دولت اول مثلا باید 8 مورد را اصلاح کند و دولت یعدی هم 8 مورد بعدی را اصلاح کند تا بعد از گذشت 20 سال مجموعه اینها حل شود. اما بعضی از موارد را ساده تر می شود حل کرد و سربازی هم جزو همین بخش است؛ فقط اصلاح قانون و تامین منابع ملی نیاز دارد که نیروهای مسلح فراخوان دهند و نیروی انسانی 5 ساله پیمانی بگیرند و می‌توانند از میان آنها هم گزینش کنند. اما وقتی نظام تعلیم و تربیت عمومی و نظام آموزش و پرورش را بخواهیم اصلاح کنیم به مقدمات زیادی نیاز داریم و باید در سال‌های اول، مقدمات اصلاح را فراهم و در دولت‌های بعدی به طور کامل اصلاح شود. پس به دولت هوشمند، با فهم 360 درجه از همه موضوعات، نگاه به نیازهای واقعی جامعه، نگاه به مسیر رشد و دارای تعهد و عزم کافی برای اجرا نیاز داریم. مجموعه این مولفه ها باید باشد تا دولت حرکت را شروع و به نتیجه برسد. در خصوص بازار سرمایه و سربازی زود می‌توان به نتیجه رسید و رییس جمهور به عنوان دومین مقام در کشور و اولین مقام اجرایی کشور اگر همت لازم را داشته باشد به سرعت می تواند این کار را انجام دهد.

حوزه های دیگر مثل همین موضوع است که ما آن را تابو کردیم در حالی که عمر آنها 100 ساله است. مثلا قانون ساختار تامین اجتماعی ما برای سال 1304 است در حالی نظام تامین اجتماعی در جهان تغییر پیدا کرده است. ما حتی اگر مقلد هم باشیم، مقلد خوبی نیستیم باید به روز مقلد باشیم. و یا نظام بانکداری ما مشکل دارد؛ حتی اگر FATF  و تحریم‌ها را کنار بگذاریم، از میان بیش از 30 بانک، فقط 4 بانک ما بازل 2 دارند درحالی که الان بازل 3 هم آمده است یعنی بانک های جهان به علت اینکه بانک های ما در ریسک تراز منفی اقتصادی و پولشویی هستند، با ما کار نمی کنند که باید اصلاح شود؛ این موارد نه ربطی به FATF دارد و نه ربطی به تحریم‌ها. اگر بانک خصوصی تاسیس کردیم که 75 برابر سرمایه دارایی اولیه‌اش، وام داده و وام ها را استمهال کرده آیا تقصیر تحریم است! اینکه فقط به یک نفر 5 هزار میلیارد تومان وام داده و این وام برنگشته آیا تقصیر تحریم است! 5 هزار میلیارد تومان پول در اختیار یک نفر و مداخله او در بازار سکه ببینید چه بلایی سر قیمت سکه آورد!. عمده کسانی که در بازارهای سفته بازی دخالت می‌کنند، کسانی هستند که پول عظیمی را از بانک گرفتند و آن را وارد بازار سفته، طلا و مسکن و .. کردند و بازار را بهم ریختند. این پول‌ها را بانک ها به این افراد دادند و بانک مرکزی هم باید نظارت می‌کرد که نیست. اگر بانک مرکزی به وظیفه خود درست عمل نمی کند و بانک ورشکسته را تعطیل و یا به دادگاه معرفی نمی‌کند، تقصیر  کیست! این موارد رییس جمهور مقتدری می خواهد که از رییس کل بانک مرکزی حسابکشی کند.

ما قوه قضاییه را داریم که مردم انتظار دارند این قوه با فسادهای کلانی که در کشور رخ می‌دهد برخورد کند.

وظیفه شورای عالی بورس و معاونت حقوقی بورس این است که با متخلفین برخورد کنند اما نکردند؛ 130 هزار میلیارد تومان جیب مردم را خالی کردند که نهاد حقوقی باید جلوی آن را می‌گرفت اما نگرفتند و سوال این است که چرا گزارشی هم به مقام قضایی ندادند و چرا منِ نماینده مجلس باید گزارش دهم.

مجلس یازدهم چقدر توانست در حوزه‌های مختلف و طبق شعارهایی که داده بود، موفق عمل کند؟

مجلس تلاشش را کرد اما زندگی و اقتصاد مردم دست دولت است که اگر دولت دارای برنامه و پرانرژی نباشد، انرژی مجلس هم مستهلک می شود و مجلس مجبور است که درگیر شود و در اینصورت به نتیجه نمی رسد. بین مجلس و دولت راهبردهای مشترک برای حل مسایل مردم وجود نداشت؛ بنابراین بیشتر باعث اختلاف و استکاک شد نه گرفتن نتیجه.

مردم در حال حاضر به وضع موجود و عملکردها انتقاد دارند. به نظر شما با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری آیا می توان به این تغییر و تحول ها که به آن تاکید می‌شود امیدوار هستند یا مشکلات بسیار در حوزه های مختلف کشور، آنها را ناامید کرده است؟

جابه جا کردن آدم ها مساله را حل نمی کند باید کسانی روی کار بیایند که این نهادها را اصلاح کنند؛ اگر کسی دارای برنامه اصلاح نهادی است یعنی تصمیم دارد بازار سرمایه اصلاح کند و بانک ها و بودجه را اصلاح کند و … این شخص می تواند موثر باشد؛ در غیر اینصورت  13700 مدیر می روند و 13700 نفر دیگر جای آنها را می گیرند. چراکه مدیران کل به بالا تغییر می کنند و بقیه مدیران هم که تغییر نمی‌کنند. یعنی کل دعوای انتخابات، فقط می‌شود جا به جا کردن این عده افراد؛ در حالی که دولت‌ها باید با سیاست ها، راهبردها و برنامه هایشان شناخته شوند.

به دلیل اتفاقات بی شماری که خود شما هم در صحبت هایتان به آن اشاره کردید اعتماد مردم به عنوان ارزشمندترین سرمایه هر کشور، در حال از دست رفتن است. برنامه‌ای برای بازسازی اعتماد از دست رفته مردم دارید؟

اسم دولت ما در شعارهای انتخاباتی«دولت سلام» است ولی برنامه دولت اول که به نام «دولت اعتماد» است هدفش احیای اعتماد عمومی است و این احیای اعتماد عمومی به رفتار دولتمردان بستگی دارد؛ یعنی دولتی مردمی باشد، گوش شنوا داشته باشند و پاسخگو و مهربان با مردم و در کنار آنها باشد؛ اما بعضی از مدیران اشرافی هستند و از پشت شیشه نظرسنجی می کنند و مدیریت و زندگی لاکچری دارند؛ تفریح کوچک آنها توچال است؛ لباس برند می‌پوشند؛ خانواده‌شان در اروپا زندگی می‌کند؛ ثروت‌هایشان زیر 10 هزار میلیارد تومان نیست.

در حوزه سیاست خارجی و روابط با کشورهای همسایه خصوصا کشورهای مسلمان چه اقداماتی موثر است تا دیپلماسی اقتصادی و سیاسی ما تقویت شود؟

ما ابتدا باید مسایل و مشکلاتمان را با کشورهای همسایه حل کنیم؛ چراکه علاوه بر مشترکات قومی، بیشترین تبادلات اقتصادی را با این کشورها داریم که باید آنها را گسترش دهیم. سیاست همسایگی  ما باید سیاست تقریبی باشد و قبل از اینکه به شرق و غرب بپردازیم، باید 15 کشور همسایه را به هم پیوند بزنیم که این پیوندها باید در حوزه فرهنگی و اقتصادی باشد و خیلی نباید سراغ مسایل سیاسی برویم. ما مشترکات فرهنگی زیادی با کشورهای همسایه داریم. مسلمانان، شیعیان، قومیت آذری، بلوچ عرب، ترکمن ها و فارسی زبان‌ها از جمله این مشترکات است که باید از طرق مختلف این پیوندها را تعمیق دهیم که بخش فرهنگی و اقتصادی دولت باید این مهم را در دستور کار دهند. بعد از همسایه ها باید سراغ کشورهای آسیایی برویم چراکه آسیا قدرت در حال ظهور است. آسیا و آفریقا ظرفیت‌های بزرگ اقتصادی برای ما ایجاد می‌کنند؛ آفریقا بازار بکر بزرگی است که  محل رقابت اقتصادی امروز قدرت های اقتصادی جهان است اما در آفریقا حضور نداریم در حالی که در گذشته تجارت با آفریقا دست ایرانیان بود و تعداد زیادی ایرانی که در کشورهای مختلف آفریقا مثل تانزانیا حضور دارند در واقع تجار ایرانی بودند؛ بنابراین باید آنها را احیا و توسعه دهیم که برای همه این موارد در «دولت سلام» برنامه داریم.

به نظر شما نگاه دولت بعدی به توافق هسته‌ای باید چگونه باشد؟

نظام چارچوبی برای مذاکرات مشخص کرده که دولت باید مذاکره کننده خوبی برای رسیدن به آن نتایج باشد. دولت می‌تواند نگاه خودش را به توافق هسته ای ارائه دهد اما الان این توافق مصوب شده است؛ اما سند، سند الزام آوری نیست به همین دلیل با اینکه ما به تعهدات خودمان پایبند بودیم اما طرف مقابل اینگونه عمل نکرد چون سند، درست تنظیم نشد. این سند، تنظیم شده و بندهایی هم دارد و برای دولت‌های بعد محترم است و باید بتوانیم این را به درستی اجرا و به نتیجه برسانیم.

به نفع جریان خاصی کنار می‌کشید و یا تا آخر انتخابات هستید؟

این سوال پاسخ ندارد؛ چون صحنه هنوز کاملا روشن نیست و باید دید ترکیب نهایی موجود در عرصه رقابت ها چگونه خواهد شد. باید دید این انتخابات قطبی می شود یا نه؛ اگر قطبی شود یکجور رفتار سیاسی خواهیم داشت و درغیر اینصورت تصمیم دیگری اتخاذ می کنیم. بنابراین از الان نمی توان به این سوال پرداخت.

اخبار مرتبط

پاسخ دیدگاه

لطفا نظر خود را وارد کنید
نام خود را بنویسید