شفقنا- حجت الاسلام وحیدی در یادداشتی که در اختیار شفقنا قرار داده، اظهار کرد: «شراب محبت خداوند در انسان ایجاد شوق و اراده ای در وجود عاشق می کند که مرزهای اعتباری بین خالق و مخلوق برداشته شده و مستی و شکر حاصل از این شراب، انسان را در دریای بی کران توحید غرق کرده و آنچه خودی و منیّت است از او می گیرد.»
به گزارش شفقنا، در متن یادداشت حجت الاسلام وحیدی آمده است:
وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا
خداوند ربّ تمامی انسانهاست، به این معنی که همگی در تحت ربوبت او قرار دارند و ربوبیت خاص معنوی برای مؤمنان و صالحان دارد که بدون هرگونه واسطه ای، خود ربوبیت آنها را به عهده می گیرد.
یکی از مصادیق ربوبیت حضرت حق در حق مومنان راستین، نوشانیدن شرابی پاک و خالص است که به دست خدا انجام می پذیرد. شرابی از جنس محبت و عشق که وجود انسان را به آتش کشیده و ناخالصی های او را از بین می برد و آلودگی های او را به پاکی تبدیل می سازد. از چنین شرابی نمی توان هیچ گونه تعریف و توصیفی نمود و آن حالی که نصیب مؤمنان می شود، فقط می توان گفت که این شراب محبت در انسان ایجاد شوق و اراده ای در وجود عاشق می کند که مرزهای اعتباری بین خالق و مخلوق برداشته شده و مستی و شکر حاصل از این شراب، انسان را در دریای بی کران توحید غرق کرده و آنچه خودی و منیّت است از او گرفته و در همین مقام است که می فرماید: أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَى اللَّهِ
هنگامی که فقر (عبارت دیگر مستی شراب ربانی) به نهایت درجه ی خود می رسد، ظهور خدا اتفاق می افتد و حقیقت الهی ظاهر می شود و اینجاست که غم ها، نگرانی ها، استرس ها و اضطرارها همگی رخت بر می بندد و جای خود را به آرامش و سکون و طمأنینه ی نفس خواهد داد.
دی پیر می فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غم دل ببر ز یاد
گفتم به باد میدهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد باد