امروز : پنج‌شنبه 9فروردینماه 1403 | ساعت : 14 : 35

آخرین اخبار

مراسم شب‌های قدر در حرم حضرت معصومه(س) اعلام شد

شفقنا- مراسم قرائت دعای جوشن کبیر، سخنرانی و قرآن...

غرق‌شدگی خانم ۴۰ ساله در بویراحمد

شفقنا- مدیرعامل جمعیت هلال احمر استان کهگیلویه و بویراحمد...

وزارت بهداشت غزه: تعداد شهدای جنگ اسرائیل در نوار غزه به 32552 نفر رسید

شفقنا- وزارت بهداشت فلسطین امروز(پنج‌شنبه) تعداد قربانیان جنگ میان...

نخست وزیر ارمنستان: ایروان دولت در تبعید قره باغ را به رسمیت نمی شناسد

شفقنا- «نیکول پاشینیان»، نخست وزیر ارمنستان اعلام کرد که...

وزیر ارتباطات عراق: برای فیلتر «تیک تاک» اقدام کردیم

شفقنا- وزیر ارتباطات عراق از ارائه درخواستی به هیئت...

سقوط فروش آیفون در بزرگترین بازار دنیا

شفقنا- فروش آیفون در چین در فوریه نسبت به...

قطع همکاری سیستم پرداخت سامسونگ با میر روسیه

شفقنا- سرویس پرداخت «سامسونگ پی» شرکت سامسونگ الکترونیکس، از...

تلاش آمریکا برای قطع خدمات به ابزارهای تراشه‌سازی چین

شفقنا- یک مقام وزارت بازرگانی آمریکا اعلام کرد واشنگتن...

«غُبارِ غُربت بر آرمان های اخلاقی ! »/ نوشتاری از استاد هادی سروش/ بخش...

شفقنا- حجت الاسلام والمسلمین هادی سروش در سلسله نوشتارهایی...

کدام کشورها دیرتر از بقیه از تورم رها خواهند شد؟/ گزارش اکونومیست

شفقنا آینده- نشریه اکونومیست در گزارشی آماری درباره وضعیت...

ردیابی گوشی سرقتی با چند ترفند ساده

شفقنا- گم کردن یا دزدیده شدن گوشی، تبلت یا...

آیا در منابع اهل سنت به وجود حضرت رقیه اشاره شده است؟ چرا میترسیدند بدن نازنین حضرت رقیه را غسل دهند؟ پاسخ حضرت آیت الله سید صادق روحانی

شفقنا-حضرت آیت الله العظمی سید صادق روحانی به پرسش هایی درباره حضرت رقیه (س) پاسخ گفته است.
به گزارش شفقنا متن پرسش وپاسخ مطرح شده بدین شرح است:

سال و محل تولد حضرت رقيه و همراهى ايشان با امام حسين ‏عليه السلام‏
استفتاء:
حضرت رقيه در چه سالى و كجا متولد شده است؟ آيا حضور ايشان در كاروان امام حسين ‏عليه السلام و سفر امام به سوى‏ كوفه قطعى است؟

جواب:
باسمه جلت اسمائه؛ آنچه از تاريخ بر مى آيد اين است كه حضرت رقيه ‏عليها السلام بين سال 57 و 58 ه . ق در مدينه منوره متولد شد و وفاتش در ماه صفر 61 هجرى (1) در دمشق مى‏ باشد، پس سه تا چهار سال داشته است.

ارباب مقاتل در مورد حضور او در واقعه كربلا نقل كرده‏ اند كه امام حسين ‏عليه السلام در بيشتر از يكجا و يك حادثه، نام او را به زبان رانده به خصوص در ساعات آخر عمر شريف آن حضرت، زمانى كه مى‏ خواست با اهل و عيالش وداع كند با صداى بلند ندا داد:

اى خواهرم، اى ام كلثوم و تو اى زينب و تو اى رقيه و تو اى فاطمه و تو اى رباب بنگريد اگر كشته شدم گريبان چاك نكنيد و چنگ به صورت نزنيد و بيتابى نكنيد. «اللهوف فى قتلى الطفوف». و هم‏ چنين در مقتل ابى‏ مخنف كه قديمى‏ ترين مقتل درباره ابا عبدالله الحسين‏ عليه السلام مى باشد آمده كه در روز عاشورا براى وداع با اهل بيت و عيالش ندا كردند:

(اى ام كلثوم، و اى سكينه، و اى رقيه و اى عاتكه و اى زينب، اى اهل بيت من درود من بر شما باد).

اسناد موجود درباره حضرت رقيه‏ عليها السلام در منابع اهل سنت‏
استفتاء:
آيا اعتقاد به وجود مقدس حضرت رقيه، جزء باورها و اعتقادات خاص شيعيان است و يا در منابع اهل سنت نيز مى توان مصادرى يافت كه گويا و معترف به وجود حضرت رقيه باشند؟ جهت استناد به اين منابع براى شيعه و سنى، لطفا به آنها اشاره بفرماييد.

جواب:
باسمه جلت اسمائه؛ از منابع تشيع كه درباره حضرت رقيه سخن گفته اند مى‏ توان به ارباب مقاتل و از منابع اهل سنت نيز مى ‏توان به منابع زير اشاره نمود:

عبدالوهاب فرزند احمد شافعى مصرى (متوفى در سال 972 ه) در كتابش «المنن: باب دهم» درباره مرقد رقيه‏ عليها السلام چنين گفته است:

اين خانه، بقعه‏ اى است در دمشق كه به وسيله آل پيامبر صلى الله عليه وآله و رقيه شهيده، دختر حسين ‏عليها السلام شرف پيدا كرده است.

علامه شيخ حافظ سليمان القندورى الحنفى (متوفى در سال 1294 ه) نام رقيه ‏عليها السلام را از زبان ابا عبدالله ‏عليه السلام ذكر كرده:

(پس ندا كرد اى ام‏ كلثوم، و اى سكينه، و اى رقيه ،و اى عاتكه، و اى زينب، و اى اهل بيت من درود من بر شما باد).

علامه حائرى در كتاب معالى السبطين مى ‏نويسد: دختران امام حسين‏ عليه السلام عبارتند از: سكينه، فاطمه صغرى، فاطمه كبرى و رقيّه عليهنّ السّلام. (1) مادرش طبق نقل‏ ها؛ امّ اسحاق و اُمّ جعفر قُضاعيّه يا شاه زنان بوده است. (2)

————————————————————

1) ستاره درخشان شام، ص 197.

2) همان، ص 199.

سرگذشت حضرت رقيه‏ عليها السلام در واقعه عاشورا
استفتاء:
كيفيت وفات حضرت رقيه‏ عليها السلام را بيان فرماييد و آيا روايت خطيبان از ماجراى شام، درباره اينكه ايشان پس از اينكه در خواب امام را ديد و پس از آن با مشاهده سر بريده امام حسين‏ عليه السلام از دنيا رفت، صحيح است؟

جواب:
باسمه جلت اسمائه؛ حضرت رقيه در واقعه كربلا، دختربچه‏ اى است كه به خاطر كمى سنش، كشته شدن پدرش را از او پنهان نمودند.

كتب تاريخى درباره كيفيت شهادتش اينگونه گفته‏ اند: حسين‏ عليه السلام دختر كوچكى داشت كه بسيار او را دوست مى‏ داشت و او نيز بسيار پدر را دوست مى‏ داشت و در شام به همراه اسيران بود؛ در فراق پدر شب و روز گريه مى كرد به او مى‏ گفتند او در سفر است.

شبى پدر را در عالم رؤيا ديد زمانى كه از خواب بيدار شد بسيار بى‏ تابى كرد و گفت: پدرم و نور چشمم را برايم بياوريد.

هر چه اهل بيت‏ عليهم السلام خواستند او را آرام كنند بيتابى و گريه او بيشتر مى‏ شد: به خاطر گريه او حزن اهل بيت ‏عليهم السلام برانگيخته شد و آنها نيز به گريه افتادند و بر سر و صورت زدند و بر سر خود خاك ريختند و موها را پريشان كرده و صداى شيون و فرياد آنها بالا رفت. يزيد فرياد و شيون آنها را شنيد و گفت: چه خبر است؟ به او گفتند: دختر كوچك حسين‏ عليه السلام پدرش را در خواب ديده، از خواب بيدار شده، پدرش را مى خواهد و گريه مى كند. زمانى كه لعين اين را شنيد، دستور داد: «سر پدرش را برايش ببريد و در مقابلش قرار دهيد تا آرام شود».

سر را در طبقى قرار داده و با پارچه اى پوشاندند؛ و در مقابلش قرار دادند. دختر پارچه را برداشت و سر را در بغل گرفت در حالى كه اين‏ گونه مى ‏گفت: اى پدر چه كسى تو را با خونت خضاب كرد؟ اى پدر چه كسى رگ گردن تو را بريده؟ اى پدر چه كسى مرا در كودكى يتيم كرد؟ اى پدر يتيمه تا بزرگ شود چه كسى را دارد؟ اى پدر زنان بدون رو بند چه كسى را دارند؟ اى پدر بيوه زنان اسير چه كسى را دارند؟ اى پدر چشمان گريان چه كسى را دارند؟ اى پدر گمشده ‏هاى غريب چه كسى را دارند؟ اى پدر بعد از تو كه را دارم؟ بعد از تو من چه نااميدم، چه غريبم، اى پدر اى كاش من قربانى تو مى شدم. اى پدر اى كاش قبل از اين كور بودم. اى پدر كاش جان مى دادم و محاسن به خون خضاب شده تو را نمى ديدم، پس لب هايش را بر لب شهيد مظلوم قرار داد و گريه كرد تا اينكه بيهوش شد.

امام زين العابدين‏ عليه السلام به عمه اش فرمود: اى عمه اى زينب، يتيمه را از روى سر پدرم بلند كن كه زندگى را ترك كرده است زمانى كه حضرت زينب او را تكان داد روح مطهرش، دنيا را ترك كرده بود. صداى شيون و زارى بلند شد. گفته شده: اهل بيت برايش زن غساله اى آوردند كه او را غسل دهد. او وقتى لباس‏ هاى كودك را در آورد گفت من او را غسل نمى‏ دهم، زينب فرمود: چرا او را غسل نمى‏ دهى؟ گفت: مى ترسم بيمار باشد زيرا پهلوهاى او را كبود ديدم. زينب فرمود: به خدا سوگند او بيمار نيست وليكن اين ضربه تازيانه‏ هاى اهل كوفه است.

اخبار مرتبط

پاسخ دیدگاه

لطفا نظر خود را وارد کنید
نام خود را بنویسید