شفقنا (پایگاه بین المللی همکاری های خبری شیعه) – حجت الاسلام سروش محلاتی رشد اخلاق و صداقت را روح جامعه دینی دانست و گفت: اگر جامعه ای به نام دین شکل بگیرد و فاقد این نکات مثبت باشد، آسیب آن از حکومت غیردینی بیشتر خواهد بود.
به گزارش خبرنگار شفقنا از کاشان، استاد برجسته حوزه علمیه قم در سومین شب از مراسم تعزیت آفتاب که در مسجد میرنشانه کاشان برگزار شد در سخنانی با موضوع « نسبت حقیقت گرایی و صورت گرایی»، فهم صورت و حقیقت شریعت را برای نسل امروز از « نان شب» لازم تر خواند و گفت: مرحوم شهید مطهری حکومت دینی را به مثابه یک پوسته دانسته که باید در آن گوهرهایی نظیر عدالت، سلامت اجتماعی، راستی، احسان، محبت و صداقت محافظت شود.
وی دین در حکومت یزید را توجیه کننده ظلم حکومت دانست و افزود: اگر کار جامعه به جایی برسد که امام حسین ع در آن قرار داشتند، یعنی دین بدون حقیقت، این ظاهر و پوسته دین جنایت یزید را توجیه می کند و بیشتر از این خاصیتی برای ظواهر دین وجود ندارد، لذا شهید مطهری می گوید باید این پوسته را سوزاند تا نفاق به کفر تبدیل شود چرا که خطر کفر از نفاق کمتر است.
حجت الاسلام و المسلمین سروش محلاتی جهالت و نادانی را عامل اصلی جدایی صورت از حقیقت دانسته و حرکت امام حسین علیه السلام را در راستای احیای جامعه دینی توصیف کرد و گفت: امام حسین خواست بگوید دین از بین رفته و چاره ای جزء خون دادن نبود تا جامعه به این نکته پی ببرد.
وی با تاکید بر تلاش برای درک حقیقت عزاداری و زیارت امام حسین علیه السلام افزود: عزاداری امام حسین با ارزش است اما ما از این عزاداری می خواهیم به چه برسیم؟ تا نسل ما متوجه این نکته نباشد که پست سر این زیارتها چه روحی وجود دارد نمی تواند کاری انجام دهد.
توجه نکردن به حقیقت احکام مصیبت است
استاد حوزه علمیه قم غفلت از حقیقت دین را مشکل تاریخی مسلمانان دانست و توضیح داد: می توان ادعا کرد که امام حسین علیه السلام هم برای مواجهه با این مشکل قیام کرد. حضرت در زمانی قیام کرد که جامعه اسلامی از نظر شکلی کم نداشت؛ نه اهتمام مردم به حج کم بود و نه نماز جماعت و قرائت قرآن. کسی که بر این جامعه وارد می شد آثار دین را به عینه می دید. پس چرا امام فرمود که اگر یزید بماند « و علی الاسلام و السلام». چون این صورت مانده و آن حقیقت رفته بود و امام در صدد آن بود که با قیام خود آن روح را به این قالب و پیکره برگرداند.
وی ادامه داد: متقن ترین سند اسلام قرآن است و قرآن هرکجا که پیکره عمل را معرفی می کند بلافاصله روح آن را هم بیان می کند و اگر ما را به سوی نماز توجه می دهد در قبال این وظیفه روح نماز را هم به ما نشان می دهد که « ان الصلاه تنهی عن الفحشاء و المنکر». کسی که بر این راست شدن و خم شدن اقدام می کند باید بتواند در این پیکره آن حقیقت را بیابد. آن روح در این کالبد باید وجود داشته باشد و الا« ویل للمصلین». جایی هم که صحبت ازدواج و تشکیل خانواده است می گوید لتسکنوا. یعنی روح ازوداج آن ارتباط و آرامشی است که در ازدواج تحقق پیدا می کند و الا نقض قرض است که شخص ازدواج کند و خانواده محل درگیری باشد.
او توجه نکردن به حقیقت دین را مصیبت جهان اسلام دانست و گفت: هرکجا پیکره هست، جان عمل هم هست؛ اما خطر این است که مسلمان شکلها را درست کند و از روح آن ثمره ای نبرد . شکل و ظاهر دینی نه تنها دردی دوا نمی کند بلکه وبال است و چنین جامعه ای با خطرات دیگری روبرو است و نسبت به جامعه غیر دینی وضع خطرناکتری دارد.
علی استدلال به مسلمانان شناسنامه ای را دور ریخت
سومین سخنران مراسم تعزیت آفتاب، با استناد به سخنان امام علی علیه السلام دین بدون حقیقت را مورد تشکیک قرار داد و گفت: حضرت علی علیه السلام بعد از دوران بیست و پنج ساله غصب خلافت، به خلافت رسید. او با خواست مردم به قدرت رسیده و این جمله از عجائب کلام اوست که می گوید مردم در طول این سالها وضع شما برگشته و شما به عقب رجعت کرده اید اما نه اینکه به آخر عمر پیامبر برگشته اید بلکه به سال اول بعثت برگشته اید. یعنی هیچ چیز از اسلام باقی نمانده است و همه اسلام از بین رفته است. علی که لسان حق است دارد داوری می کند. در گفتار او اندکی اغراق وجود ندارد یعنی تمام زحمت پیامبر از بین رفته است. آیا در آن زمان مردم نماز نمی خواندند و روزه نمی گرفتند؟ چه فرقی از نظر ظاهری در جامعه دینی اتفاق افتاده که علی اینگونه قضاوت می کنند؟ آمار مسلمانها که نسبت به صدر اسلام بالا رفته و کشور اسلامی هم بزرگتر شده است؟! گویا بالا رفتن آمار مسلمانها و افزایش مسلمان شناسنامه ای برای علی مهم نیست . علی به عنوان کارشناس دینی می گوید چیزی از روح دین باقی نمانده است. علی با مقیاس حقیقت گرایی می گوید شما برگشته اید.
وی ادامه داد: این سخنان امیر المومنین علیه السلام هشدار به کسانی که دل به آمار دارند و مسلمانی را به ظاهر می بینند. علی علیه السلام همه این استدلالها را دور ریخته است.