شفقنا ورزشی – مهدی طاهرخانی:اگر فاصله پرسپولیس با سایر تعقیب کنندگان اینچنین دو رقمی و اطمینان بخش نبود می بایست در مورد قهرمان شدن این تیم با احتیاط فراوان حرف می زدیم.مخصوصا بعد از بازی با گسترش فولاد در خانه. اما واقعیت این است که برانکو فاصله خوبی را با رقبا ایجاد کرده و از سوی دیگر، رقیب دانه درشتی هم وجود ندارد؛ تیمی که از مساوی‌های خانگی قرمزها بیشترین بهره را ببرد و دست کم به فاصله چند امتیازی آنها برسد. از این رو اگر پرسپولیس حتی در ثانیه های پایانی هم گل تساوی بخش را به گسترش فولاد نمی زد باز کمتر کسی به قهرمان شدن آنها شک داشت. ولی فارغ از آرایش جدول قرمزها باید نگران تیم خود برای آینده نه چندان دور باشند. بازی با گسترش فولاد نمونه ای بود خوب و قابل بررسی از بازی‌های تیم برانکو در آزادی. جایی که آنها در طول این فصل بیشترین امتیاز را از دست دادند. جایی که تنها شکست را تجربه کردند. حتی پایین جدولی ها آمدند و در آزادی از تیم برانکو امتیاز گرفتند. حتی جام حذفی را در همین زمین منحوس به حریف آبادانی دادند. بهانه هایی مثل بد شانسی و دفاع اتوبوسی چندان موجه نیست چرا که همین مجموعه در خارج از تهران می تواند به راحتی از سد رقبا بگذرد اما اوضاع در خانه متفاوت است. جایی که انبوه هواداران خودی حتی در روز غیرتعطیل به ورزشگاه می آیند اما پرسپولیس دیگر آن تیم زهردار سابق نیست.
خط حمله خودخواه و بی تکنیک
به روشنی روز می شود در عدم جذابیت این تیم رد پای غیبت مهدی طارمی را رویت کرد. مهاجمی که علاوه بر ساختن موقعیت گل، گلزنی و گرفتن ضربات پنالتی، نقش به سزایی در شکل و محتوای حملات این تیم داشت. تنها لازم بود در آن جلو توپ به طارمی برسد و او با پاسکاری با بازیکنان کناری ناگهان یک حمله جذاب را خلق کند. اما طارمی نیست و مشخصا مشکل بزرگ به جانشینانش مربوط می شود. از حیث گلزنی می شود عملکرد علی علیپور را تقریبا رضایت بخش دانست. زدن ۱۲ گل در ۲۱ هفته چندان هم بد نیست در هر صورت او آقای گل فعلی لیگ ماست. اما منشا وضعیتی کاملا متفاوت دارد. البته کارایی این دو از یکدیگر متفاوت است. برانکو عملا از منشا می‌خواهد با عقب تر بازی کردن به خط میانی کمک کند ولی موضوع مهم این است که این دو مهاجم، فوتبالی تقریبا شبیه به یکدیگر ارائه می دهند.هر دو فاقد تکنیک لازم برای عبور از حریف رو در رو هستند. هر دو از قدرت بدنی بالایی بهره می برند و نوع حملاتشان به دل حریف شبیه یکدیگر است یعنی تنها با حربه سراعت و بدن گذاشتن. تکنیک حمل توپ شان تقریبا قابل حدس است و مدافع حریف می‌داند خبری از غافلگیری، دریبل و کار آنچنانی که پیشتر طارمی انجام می‌داد، نیست. در این بین رقابتی کاملا مشهود بین شان است و حتی المقدور به یکدیگر پاس نهایی را نمی دهند. مسلمان و وحید امیری غالب اوقات وظیفه دادن پاس های نهایی را دارند و این دو هر یک می‌خواهند خودشان زننده گل باشند. این خودخواهی که شاید برای هر مهاجمی لازم باشد در بازی با گسترش فولاد و همچنین سیاه جامگان در مشهد مشهود بود.
ضربه طارمی به مجموعه
واقعیت قابل کتمان نیست؛ پرسپولیس جذابیت سابق را ندارد و یکی از بزرگترین دلایلش از بین رفتن مثلث و مربع های ساخته شده در ۵۰ متر زمین حریف است. جایی که قبلا مهدی طارمی با همه نقایصش در زدن ضربات آخر، نقش ویژه ای در سرعت بخشیدن به حملات داشت و به نوعی روی دروازه حریف خطرافرینی می‌کرد که هواداران از دیدن بازی تیم لذت می بردند. از آن مهمتر او هرگز خودخواه نبود و همانند طارمی و منشا برای گل زدن خودش منافع تیم را به خطر نمی انداخت. به همین دلیل خیلی زود به تیم ملی فراوانده شد و جایگاه تقریبا ثابتی را برای خویشتن در افکار کی روش دست و پا کرده است.اما طارمی دو ضربه بزرگ را خواسته یا ناخواسته به پیکره این تیم وارد کرد؛ او به هر دلیلی در وسط لیگ جاری از باشگاه رفت و از سوی دیگر دست کم فعلا تا زمستان ۹۷ پرسپولیس نمی تواند بازیکنی را جذب کند. محرومیت از نقل و انتقالات سوغات طارمی از استانبول بود و او حالا ناباورانه همه تقصیر را گردن باشگاه می‌اندازد و گویی او و وکیلش در فریب پرسپولیس و عادی جلوه دادن جداییش از ریزه اسپور کوچکترین تقصیری را نداشتند. با خودخواهید تمام از عدم صداقت باشگاه در فریب فیفا می گوید اما یادش رفته که طارهی مدی روقت پرپسولیس برای ماله کشی حرکت عجیب این بازیکن مجبور به سندسازی و جعل تاریخ قرارداد صوری شد.
آینده ای که روشن نیست
این وضعیت فعلی قرمزهاست. آنها تقریبا بیشترین شانس برای قهرمانی در لیگ هفدهم را دارند و از این رو اگر شاهد یک شگفتی بزرگ و تاریخی نباشیم می بایست پرسپولیس را قهرمان لیگ جاری بدانیم. اما از یک ماه دیگر لیگ قهرمانان آسیا شروع می شود و پرسش اصلی این است که با این کیفیت آنها شانسی برای صعود از گروه نسبتا آسان شان دارند؟ با این نمایش آیا قرمزها قادر هستند نتایج سال قبل را تکرار کنند و باز هم به جمع چهار تیم برتر آسیا صعود کنند؟ دست پرسپولیس خالی است و با موقعیت هدر دادن های متوالی دو مهاجم این تیم ، برانکو روزهای بسیار سختی را در خارج از لیگ ایران پیش رو دارد و شاید مهمتر از آن، پرسپولیس چوب اصلی را در لیگ سال بعد بخورد. برانکو همانند زمان حضورش در تیم ملی فوتبال ایران، باز هم سراغ فوتبال نتیجه گرایانه رفته و باید دید در آسیا می شود با این متد موفق شد یا همانند جام حذفی یک غافلگیری بزرگ دیگر در انتظار تیمی است که ناباورانه روز به روز تحلیل می رود. آنها در خانه و به هنگامه مواجه شدن با دفاع اتوبوسی، بازیکن خط شکن و غیر قابل پیشبینی مثل طارمی را در اختیار ندارند و از دست دادن همین بازیکن قطعا تبعات تلخی را در ادامه کار برای شان در بر خواهد داشت .هرچند که گرشاسبی روزی سه مصاحبه کند و مرتب بگوید ما طارمی را بخاطر آن دو و میلیارد و نیم وجه نقد به الغرافه نفروختیم! اما قطعا رابطه مستقیمی بین تمدید قرارداد دو ساله برانکو و دلار حاصل از فروش مهمترین بازیکن پرسپولیس وجود دارد.
انتهای پیام
