شفقنا رسانه- امروز دو موضوع مهم سیاسی از گذشته و حال به صفحه اول روزنامه‌ها آمد. یکی سالگرد کودتای ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲ که پس از سال‌ها هنوز هم با افشای هر سند جدیدی بخشی از گمانه‌ها درباره‌ی آن تأیید یا رد می‌شود و مخاطبان با ابعاد جدیدی از آن آشنا می‌شوند. و دیگری بازتاب بررسی صلاحیت‌های وزرای پیشنهادی در روز پنجشنبه که به خاطر تعطیلی روز جمعه روزنامه‌ها به آن نپرداخته بودند.
روزنامه‌هایی مثل اعتماد، شرق و ایران بخش‌های ویژه‌ای را به بازخوانی کودتای ۲۸ مرداد اختصاص دادند. کارها کیفیت لازم را داشت و گفت‌وگوهای خوبی با پژوهشگران تاریخی و برخی سیاستمداران انجام شد و هر کدام تلاش کردند بخشی از آن روز را به‌ویژه با اسناد جدید افشا شده روایت کنند. در بین تیترهای این پرونده‌ها، تیتر اعتماد و بعد از آن ایران بهتر بود. تیتر شرق بسیار کلی و خنثی بود در حالی که متن‌ها می‌توانست تیتر بهتری به مخاطب ارائه کند.
همدلی و بهار هم اگرچه عکس یک خود را به بازخوانی کودتا اختصاص دادند، اما خروجی پرباری نداشتند. بهار یادداشتی در این زمینه بود که مصدق را مانفیست اصلاح‌طلبی خوانده است و همدلی گزارشی از روایت محمدعلی عمویی در یکی از همایش‌ها.
چند روزنامه مثل وقایع‌اتفاقیه در تیتر تصمیم احتمالی نمایندگان مجلس را در بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی بررسی کردند. تیتر توصیف روزنامه از دو گفت‌وگوی گزارش با فعالان سیاسی درباره‌ی تغییر نظر مجلسی‌ها نسبت به برخی وزرای پیشنهادی است:«تغییر ذائقه‌ی مجلس»
جمهوری اسلامی، اطلاعات و آرمان امروز از جمله روزنامه‌هایی بودند که تغییر نام اتوبان «نیایش» به «هاشمی رفسنجانی» را به صفحه اول آوردند. جمهوری اسلامی دو عکس از مراسم رادر کنار هم قرار داد و تیتری خبری برای ان انتخاب کرد و اطلاعات با عکسی از سیدحسن خمینی در این مراسم به دغدغه‌های آیت‌الله هاشمی رفسنجانی پرداخت. آرمان امروز عکسی انتخاب کرد که محسن هاشمی و سید حسن خمینی در یک قاب در کنار تابلوی نمادین اتوبان جدید دیده می‌شوند و این نامگذاری را «یاد آیت‌الله هاشمی در شهر» خواند. همبستگی در تیتری فرعی به این موضوع پرداخت اما نکته‌ای از مراسم را بیرون کشید که روزنامه اطلاعات هم به صفحه اول نیاورده بود و البته به بازخوانی ۲۸ مرداد نزدیک بود و آن ابراز امیدواری دعایی برای نامگذاری خیابانی برای مصدق تا قبل از سالگرد ۲۸ مرداد سال آینده بود.
جوان، جام جم، وطن امروز و افکار از جمله روزنامه‌هایی بودند که حادثه تروریستی بارسلون اسپانیا را پوشش دادند. توجه به ابزار وقوع این حادثه مهمترین نکته‌ی تیترهای این روزنامه‌ها بود. جوان نوشت« ماشین تروریسم به اسپانیا رسید» و عکس خوبی هم با آن کار کرد که البته در رسانه‌های دیگر هم همین فریم کار شده است. جام جم تلاش کرد تیتر کوتاه‌تر و متفاوت‌تری بنویسد اما نتیجه چندان خوب نشد و صرفا بازی با کلمات به چشم می‌آید:« جولان تروریسم خودرویی». وطن امروز هم از «رالی خون» نوشت که اگرچه کوتاه است اما صرفا توصیفی از ماجرا است و تیتر جوان کمی تحلیلی‌تر از این تیتر به نظر می‌رسد. کاربرد خاص کلمات برای تیتر اگر معنای دیگری منتقل نکند، چندان توصیه نمی‌شود. بدترین و غیرحرفه‌ای‌ترین تیتر را روزنامه افکار داشت: «گاوبازهای قربانی» وقتی درباره‌ی جان انسان‌ها صحبت می‌کنیم همان گونه که در آموزه‌های دینی بسیار به آن توصیه شده‌ایم، نباید با بی‌احترامی نسبت به قربانیان صحبت کرد. سنت اسپانیایی هر چه قدر هم که غلط باشد اساسا در بافت معنایی این موضوع جایگاهی ندارد. اگر روزنامه نقدی هم به آن موضوع دارد می‌تواند در مطلب دیگری بیان کند.
ماجرای نماز جماعت اجباری برای کارگران یک کارخانه چسب و تهدید به جریمه و اخراج در روزهای گذشته با واکنش و اعتراض کاربران فضای مجازی روبه‌رو شد. روزان تیتر یک خود را به این موضوع اختصاص داد و اگرچه تلاش کرد فضاسازی مناسبی برای مطلب داشته باشد اما در تیتر از آنچه در پیام‌های تلگرامی خوانده شده بود، فراتر نرفت. روزنامه کاروکارگر هم مثل همیشه در صفحه اول به موضوع مرتبط به کارگران بی‌توجه بود. تیترهای رسمی و کلی برای روزنامه‌ای که قرار است صدای کارگران جامعه باشد، دور شدن از رسالت‌های اصلی رسانه است. اگر قرار است رفع ابهاماتی در این زمینه انجام شود، این روزنامه بهتر است تلاش کند تا پیشروتر از سایرین باشد و مخاطبان اصلی خود را دریابد.
چند روزنامه از جمله هفت صبح، تماشاگران امروز و صبح نو هم جمشید مشایخی را به صفحه اول آوردند. هفت صبح طرح خوبی از مشایخی و انتظامی دو بازیگر پیشکسوت سینمای ایران را به صفحه اول آورد و در زیرتیترش به مخاطب وعده داد تا اختلاف این دو نفر را رمزگشایی کند. بهانه پرداختن به این موضوع که تماشاگران امروز با فضاسازی ضعیف‌تری به آن پرداخت اظهارات تند مشایخی در حاشیه‌ی جشن خانه‌ی منتقدان بود. صبح نو اگرچه عکسی از همین جشن کار کرد اما همان طور که در لید مصاحبه‌اش نوشت؛ گفت‌وگو پیش از این اظهارات انجام شده بود و درباره‌ی وضعیت سینمایی ایران بود.
روزنامه قانون به مناسبت هزارمین شماره انتشار بعد از پنج سال، صفحه ویژه‌ای بست که با حال و هوای کلی روزنامه در روزهای دیگر متفاوت است. تیتر یک هم شعری بود که وصف حال روزنامه از نظر خود به نظر می‌رسد: «با صد هزار زخم زبان زنده‌ام هنوز» امیدواریم عمر روزنامه طولانی باشد و تقطیع دیگری در حیات حرفه‌ای این رسانه نباشد.
شهروند امروز دو مطلب مهم به صفحه اول آورد. اولی گزارشی درباره‌ی پشت پرده زباله گردی کودکان در گفت وگو با فعالان حقوق کودک است که پیش از این در رسانه‌های مختلف گزارش‌های میدانی درباره‌ی این زباله‌گردی‌ها کار شده بود. پیگیری این سرنخ‌ها کار ارزشمندی است. دیگری درباره‌ی کم بودن بیکاری در بعضی از شهرها. تیتر خوبی هم برای موضوع انتخاب شده است. بااین حال بهتر بود روزنامه عکس یک را به موضوعی غیرسازمانی اختصاص دهد یا حداقل تیتری غیرسازمانی از مطلب انتخاب کند که مخاطب بیشتری بتواند برای آن فراهم کند.
