شفقنا – در حاشیه حوزه / در این بخش، آنچه در حوزه و رسانه های حوزوی مطرح شده و ممکن است ویژگی و تمایز خاصی داشته باشد، بدون هیچ گونه داوری و صرفا جهت اطلاع منتشر می شود.
هرچه را شنیدی نگو/15سال غیبت پشت سر آیت الله مجتهدی
حضرت آیت الله مجتهدی فرمودند: شخصی مدت 15 سال غیبت مرا می کرد و بعد از 15 سال فهمید حرفهایی که پشت سر من می زده مربوط به شخص دیگری است که فامیل او، مثل من(مجتهدی) است. و او در تهران محضر داشت و چند سال قبل از دنیا رفت، غرض این که هر چه را شنیدی، نگو که حتماً صحیح است، چه بسا دروغ باشد./سایت حجت الاسلام عاملی
چگونه مراقب خداباشیم
هنگامی از علّامه طباطبایی(ره)،در مورد قدمهای معرفت سؤال شد، ایشان سه سفارش اکید داشتند: مشارطه،مراقبه و محاسبه.می فرمود انسان باید در اولین ساعات روز، آنچنان به خود آمادگی دهد که بتواند همواره از تهاجم شیطان و اوهام نفسانی خود محفوظ بماند. او باید با خود چنین شرط کند که امروز یکی از روزهای زندگی توست که سپری می شود؛ در این روز باید چنان مراقبت کنی که خلاف رضای خدا از تو سر نزند و باید تصمیم قاطع بگیری که عمل ناهنجاری انجام ندهی.پس از این تصمیم اوّلی در ابتدای روز، باید در تمام طول روز مراقب شرط خود باشد تا بتواند آن را با موفّقیّت به انجام برساند. مرحوم علّامه می فرمودند: مراقبه از باب مفاعله است که همیشه بین دو فردی که مقابل هم هستند، صورت می پذیرد؛یعنی خدا مراقب شماست و شما هم باید مراقب خدا باشید و مطابق رضای او کاری کنید. پس از طّی این دو مرحله،نوبت به حسابرسی می رسد که سومین مرحله است؛ بدان معنا که در آخرین ساعات، به فکر بنشیند و تمامی حرکات و فعالیتهای روزانه خود را مورد دقّت و حسابرسی قرار دهد، لحظه لحظۀ آن را از نظر بگذراند و از خودش بپرس و ببیند در مقابل سرمایه ای که امروز از کف داده است، چه به دست آورده است. در این مرحله، شخص باید رفتن،آمدن،نشستن،خوردن، گفتن،نوشتن،برخوردها و خلاصه همۀ حرکات خود را زیر ذره بین قرار دهد و خوب و بد آنها را از هم جدا کند. هرجا خلافی از او سر زد، استغفار نماید و تصمیم بر جبران بگیرد و هر موفقیتی که شامل حالش شده است، خدا را در مقابل آن نعمت سپاس گوید.
علامه(ره) می فرمود:کسی که زندگی خود را به این حال ادامه دهد، به زودی از کمالات فراوانی برخوردار خواهد شد که موفقیت او را در کمتر کسی می توان یافت و برتری روحی او، قابل مقایسه با هیچ یک از سایر مردم عادی که شب و روز خود را بی حساب و کتاب می گذرانند نخواهد بود./ سایت حجت الاسلام عاملی
از دلایل ماندن برخی طلاب در شهر قم : فکر می کنند هدف این است که زندگی راحتی داشته باشند
گفتگو با حجت الاسلام والمسلمین حسین الله وردی از مدیران با سابقه کرمان و هم اکنون مدیر حوزه های علمیه استان کرمان:
بر اساس آموزه های دینی و قرآنی و آیه نفر، رسالت اصلی طلاب تبلیغ دین و معارف اهل بیت است؛ به نظر حضرتعالی چرا بسیاری از طلاب و روحانیان با وجود کسب مدارج علمی حاضر نیستند از قم هجرت کنند و همچنان در قم مشغول تحصیل هستند؟
مستند و شناسنامه طلاب آیه 122 سوره توبه یا همان آیه نفر است؛ تعبیر هجرت را برای سفر طلاب و علما از قم به دیگر شهرها به کار می برند؛ واژه نفر بسیار دقیق است و باید گفت واژه هجرت برای سفرهای تبلیغی اساتید و روحانیان از روی تسامح به کار می رود چون میان نفر و هجرت تفاوت فراوانی وجود دارد؛ هجرت به معنای جدایی انسان با دیگری چه از لحاظ جسمی، زبانی چه از لحاظ روحی است؛ چیزی که به معنای حضور علما و اساتید برای تقویت حوزه های علمیه استانها یا حضور طلاب و روحانیان برای تبلیغ در شهرستان وجود دارد هجرت نیست بلکه بهترین تعبیر همان تعبیر آیه نفر و کلمه نفر است؛ نفر به معنای کوچ کردن از مکانی به مکانی است که هم کوچ کردن از چیزی و هم کوچ کردن به سوی چیزی را نفر می گویند؛ طلبه ای که از شهرستان به قم کوچ می کند و از قم برای تبلیغ به سوی شهری کوچ می کند مصداق آیه نفر است. در طلبگی هیچ وقت ایستایی و درجازدن و ماندن نداریم و اگر کسی به سطحی رسید که می تواند با اندوخته های خودش به تبلیغ بپردازد یا استاد خوبی در شهرستانها باشد یا در شهر خودش پژوهشگر خوبی باشد بهترین کار خارج شدن از قم برای حضور در شهرستانها است؛ آیه نفر دستور می دهد که ما از جایی به جایی هجرت کنیم و کوچ کنیم.
باتوجه به اینکه کوچ کردن یا همان نفر دستور قرآن است پس چرا عده ای همچنان در قم مانده اند؟
از زاویه های مختلفی می توان به این قضیه نگاه کرد که چرا طلاب به قم که مرکز علمی است می روند و دیگر بر نمی گردند؛ اول اینکه هدف را فراموش می کنند؛ فکر می کنند هدف این است که زندگی راحتی داشته باشند چون به طور طبیعی در قم شهریه ای می گیرند و در یک واحد آپارتمانی زندگی می کنند و با همان امکانات علمی قم مثل پژوهشکده و مؤسسه خودشان را سرگرم می کنند؛ کسانی هم که روحیه تبلیغ دارند فقط در ایام تبلیغ از قم خارج می شوند و بعد از تبلیغ دوباره برمی گردند و به زندگی خود ادامه می دهند.
دوم احساس می کنند خودشان در فراهم کردن زمینه و امکانات حضور در شهرستانها مسؤولیتی ندارند و منتظر هستند تا دیگران زمینه را برای آنها فراهم کنند و دعوت کنند؛ در حالی که ما معتقد هستیم حوزه های علمیه مصداق کامل فرمایش امیر مؤمنان که در مورد یکی از اصحاب می فرمایند: «قَلِيلُ الْمَئُونَةِ كَثِيرُ الْمَعُونَة» هستند؛ با نگاه در تاریخ حوزه های علمیه شیعه می بینیم دانش آموخته های حوزه احساس نمی کردند که در قبال وظیفه خود دیگران مسؤولند بلکه خودشان زمینه انجام وظایف تبلیغی را فراهم می کردند؛ رفتار و توصیه علمای شیعه از همان اول این بوده که با مردم باشند و مردم هم این آمادگی را داشتند و دارند از علما میزبانی کنند؛ سالها است که خانه های مردم در اختیار روحانیت بوده و خودشان از روحانیان به خوبی پذیرایی می کردند؛ نشان می دهد که مردم آمادگی را دارند و این خود روحانیت هستند که باید زمینه را فراهم کنند.
سوم اینکه سازمانهای متکفل امر تبلیغ و حضور روحانیت در بلاد، به فکر فراهم کردن زمینه ها نیستند یا به علت دستورالعملهای دست و پاگیر سازمانی بوده یا از روی بی خیالی آن ها است؛ در چارت سازمانی همه چیز تعریف شده است ولی دست و پاگیر تبلیغ است؛ نهادهایی مانند سازمان تبلیغات، دفتر تبلیغات، دفتر امام جمعه باید بودجه ای برای خانه سازی و فراهم آوردن امکانات تبلیغی حضور علما و طلاب داشته باشند که متأسفانه چنین بودجه ای نیست؛ وقتی نیست و خود آن مسؤول به دلیل کمبود بودجه یا به دلیل بی خیالی خود امکاناتی برای تبلیغ و هجرت فراهم نمی کند؛ الحمد لله به کمک دفاتر مراجع خانه هایی در روستاها برای حضور طلاب به عنوان خانه عالم در حال ساخت است./رسا